Ήταν Σεπτέμβριος του 2012 όταν ο Lewis Hamilton προκαλούσε σοκ στη Formula 1, με την απόφασή του να αφήσει την πρωταγωνίστρια McLaren και τη… μέτρια Mercedes. Μία απόφαση που άλλαξε το ρου της ιστορίας.

Τότε οι περισσότεροι αμφισβήτησαν έντονα την επιλογή του. Μπορεί η έλλειψη αξιοπιστίας της McLaren να του είχε στερήσει την ευκαιρία να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, ωστόσο όταν πήρε αυτή τη γενναία απόφαση, η Mercedes ήταν ομάδα midfield.

Πέμπτη αλλά έτη φωτός πίσω από τις Red Bull, Ferrari, McLaren και Lotus, με μόνο 1 νίκη, διά χειρός Nico Rosberg στην Κίνα κι άλλες δύο παρουσίες στο βάθρο. Οι Άγγλοι, τραβούσαν τα μαλλιά τους.

Όμως ο αείμνηστος Niki Lauda του είχε παρουσιάσει ένα φιλόδοξο πλάνο, η μαγιά υπήρχε αφού το Brackley είχε «γεννήσει» μονοθέσιο-πρωταθλητή μόλις τρία χρόνια νωρίτερα, ο σπουδαίος Michael Schumacher είχε συνεισφέρει στη δημιουργία θεμελίων στον οργανισμό, ήξερε πως μερικές εβδομάδες μετά ερχόταν να αναλάβει τα ηνία στο πολιτικό/βρώμικο κομμάτι του σπορ ο φιλόδοξος Toto Wolff και το κυριότερο, ήξερε πως ένα χρόνο μετά άλλαζαν άρδην οι τεχνικοί κανονισμοί.

Η αεροδυναμική θα ήταν ήσσονος σημασίας και οι νέες, υβριδικές μηχανές, θα έκριναν τα πάντα άρα η εργοστασιακή εμπλοκή του πάντα ανταγωνιστικού κολοσσού που άκουγε στο όνομα Mercedes, ήταν καθοριστική.

Πολλοί έλεγαν πως έριξε ζαριά αλλά στην πραγματικότητα, ήταν υπολογισμένο ρίσκο. Λόγω όλων των παραπάνω, οι πιθανότητες ήταν υπέρ του. Και κάτι ακόμα. Δεν τον φόβιζε το να πάει σε γερμανική ομάδα, με Γερμανό οδηγό. Διότι το συγκεκριμένο Γερμανό, τον Nico Rosberg, «τον είχε» σε όλη την κοινή τους καριέρα.

Ήδη, από το θεωρητικά… μεταβατικό 2013, το ποντάρισμα στα ασημί βέλη άρχισε να αποδίδει. Παρότι δεν μπορούσε να ακολουθήσει τη διαστημική Red Bull, η Mercedes σκαρφάλωσε στη δεύτερη θέση των κατασκευαστών ενώ ο Lewis είχε 1 νίκη, 4 βάθρα και 5 pole positions. Όχι κι άσχημα για «ζέσταμα».

Κι από το 2014, όταν η υβριδική τεχνολογία εισέβαλλε στο σπορ, η Mercedes ξεκίνησε μία αυτοκρατορία. Πήρε οκτώ συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα σε ομαδικό επίπεδο – ένα επίτευγμα πρωτόγνωρο. Σε αυτή την περίοδο πήρε επτά τίτλους οδηγών, οι έξι εκ των οποίων με τον Lewis.

Από το 2014 έως και το 2016 δεν έβλεπαν κανέναν, τη διετία 2017-2018 δεν άφησαν τη Ferrari να εξελιχθεί σε πραγματική απειλή, το 2019 και το 2020 διέλυσαν ξανά τον ανταγωνισμό. Χρειάστηκε να έρθει το 2021 για να σταματήσει το σερί οδηγών της Mercedes και το 2022 για να έρθει η αποκαθήλωσή της στους κατασκευαστές.

Αυτά τα τρία χρόνια ήταν τα πιο δύσκολα για τον Lewis. Πραγματική δοκιμασία. Αυτή τη φορά η ομάδα του είχε αιφνιδιαστεί από την αλλαγή των κανονισμών, τα ερωτηματικά ήταν περισσότερα από τις λύσεις και ο Lewis λειτουργούσε ως «πειραματόζωο», με τους αγώνες να μετατρέπονται σε δοκιμές εξέλιξης, όπου δοκίμαζαν ιδέες που θα διόρθωναν τα κακώς κείμενα. Χρειάστηκε να φτάσουμε στα μισά του 2024 για να πάρει πλέον για τα καλά εμπρός η Mercedes. Ήταν όμως πια αργά.

Η Ferrari τον ξελόγιασε. Του έταξε χρήμα, δόξα, προοπτική για συνεργασίες πέραν των ορίων της Formula 1 και του χρονικού πλαισίου εντός του οποίου θα παραμείνει αγωνιζόμενος. Όμως το κυριότερο ήταν πως... τον πίστεψε. Τον έκανε να νιώσει ξανά σημαντικός, πράγμα που δεν συνέβαινε στη Mercedes, η οποία του πρόσφερε μονοετές συμβόλαιο για το 2025.

Θα κάνει πάλι το colpo grosso ο Βρετανός ή αυτή τη φορά, το τολμηρό βήμα θα αποδειχθεί λανθασμένο; Η απάντηση θα δοθεί εντός πίστας, του χρόνου. Αλλά προτού φορέσει τα κόκκινα της Scuderia, o Hamilton έχει μία ακόμα, τελευταία παράσταση με τα ασημί βέλη.

Θα αγωνιστεί με τα χρώματά της για 246η φορά. Μαζί πέτυχαν 84 νίκες, 78 pole positions, ανέβηκαν 153 φορές στο βάθρο, πήραν 14 τίτλους (8 κατασκευαστών, 6 οδηγών). Ήρθε το τέλος του δρόμου και αυτή η τελευταία παράσταση, κάτι μου λέει πως θα είναι αντάξια αυτής της ένδοξης κοινής πορείας.

Ο Lewis θα εκκινήσει μόλις 16ος αλλά επί 58 γύρους θα σκυλιάσει για ένα σπουδαίο κύκνειο άσμα. Για την τελευταία φορά στην πίστα, ως οδηγός της Mercedes.