To «φινάλε» του Φινλανδού πιλότου στη Formula 1 γράφτηκε στην πίστα του Άμπου Ντάμπι, όπου ήταν και ο τελευταίος του αγώνας, και εμείς θυμόμαστε 10 πτυχές της ιστορίας του περίφημου «Iceman».

Ο Κίμι το μακρινό 2001 που μπήκε για πρώτη φορά στη Formula 1, είχε το πρόσωπο ενός παιδιού που μόλις έμπαινε στην εφηβεία, που τίποτα δεν τον τρόμαζε και τίποτα δεν έμοιαζε ικανό να τον ανησυχήσει. Στα 42 του χρόνια πια, αποχωρεί από το σπορ έχοντας αφήσει ένα στίγμα που ξεπερνά κατά πολύ τα στενά όρια της ωμής του ταχύτητας. Ας δούμε όλες τις άγνωστες ιστορίες γύρω από αυτόν τον τόσο σημαντικό οδηγό της Formula 1.

Είναι ο τελευταίος πρωταθλητής της Ferrari

Ο Κίμι πέρασε στο πάνθεον των παγκόσμιων πρωταθλητών της F1 κατακτώντας τον τίτλο του 2007 στη Βραζιλία - μέσα στο χαώδες σκηνικό του σκανδάλου κατασκοπίας των σχεδίων της Ferrari από τη McLaren. Ο Κίμι κατάφερε, με μια οδηγική υπέρβαση, να κερδίσει το δίδυμο-«φωτιά» της McLaren, τον δις πρωταθλητή Φερνάντο Αλόνσο και τον εκθαμβωτικό στην πρώτη του σεζόν Λιούις Χάμιλτον, με διαφορά μόλις ενός βαθμού και από τους δύο.

Ο Φινλανδός είχε φτάσει μια ανάσα από τον τίτλο το 2003 απέναντι στον Μίκαελ Σουμάχερ και τη Ferrari, και το 2005 απέναντι στον Αλόνσο και τη Renault. Αλλά, το 2007 πήρε αυτό που η ιστορία έδειχνε να οφείλει στο σπάνιο, πηγαίο ταλέντο του. Πολλοί λένε ότι αν ο κινητήρας της Mercedes στην πλάτη της McLaren του δεν είχε τόσα πολλά προβλήματα εκείνες τις χρονιές, ο Κίμι θα ήταν τρις παγκόσμιος πρωταθλητής.

Ο μόνος οδηγός που έχει κερδίσει με V10, V8 και υβριδικούς V6

Μοιάζει σχεδόν απίστευτο, αλλά ο Κίμι έχει καταφέρει να κερδίσει και με τους τρεις διαφορετικούς κινητήρες της Formula 1 των τελευταίων δύο δεκαετίών - και μάλιστα δεν υπάρχει κανείς άλλος οδηγός που να έχει πετύχει κάτι αντίστοιχο. Ίσως αυτό το ρεκόρ να το μοιραστεί, πάντως, με τον Φερνάντο Αλόνσο, αν ο Ισπανός πετύχει μία νίκη στην υβριδική εποχή των V6 Turbo.

Ο Κίμι κέρδισε 9 GP με τον V10 κινητήρα της Mercedes στη ράχη της McLaren στα πρώτα του χρόνια στη F1, μέχρι το 2005. Την επόμενη οκταετία, με τους V8 που αντικατέστησαν τους V10, ο Φινλάνδός πέτυχε άλλες 11 νίκες και ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα. Όσο για την εποχή των υβριδικών μονάδων ισχύος, που ξεκίνησε το 2014, ο Ράικονεν κέρδισε το GP ΗΠΑ στο Όστιν του Τέξας το 2018. Ήταν η νίκη που έμελλε να είναι η τελευταία του με τη Ferrari, και πιθανότατα και η τελευταία του στη Formula 1.

Ο Τζέιμς Χαντ ήταν το απόλυτο ίνδαλμά του

Ένας οδηγός που είχε δηλώσει ήδη από τη δεκαετία του 1970 ότι το GP του Μονακό πρέπει να διαρκεί δύο εβδομάδες -μία για πάρτι και μία για τον αγώνα-, και ένας οδηγός που φωτογραφιζόταν με δύο ημίγυμνες καλλονές με τη λεζάντα «το πρωινό των πρωταθλητών», δεν θα μπορούσε παρά να ήταν το απόλυτο ίνδαλμα για τον Κίμι Ράικονεν.

Ο Τζέιμς Χάντ κατέκτησε από τον Νίκι Λάουντα το παγκόσμιό του πρωτάθλημα δύο χρόνια πριν γεννηθεί ο Κίμι, αλλά ο Φινλανδός έμαθε τα πάντα για εκείνον. Μάλιστα, στο Μονακό του 2012 φορούσε κράνος στα χρώματα εκείνου που είχε ο Βρετανός, ενώ κατά καιρούς συμμετείχε σε αγώνες με snowmobiles στην πατρίδα του με το ψευδώνυμο Τζέιμς Χαντ. Κι όλα αυτά, χωρίς να αναφερθεί κανείς στα κατορθώματά του εκτός πίστας.

Το πάρτι 16 ημερών ανάμεσα σε δύο GP

Ένα από αυτά τα κατορθώματα του Κίμι στα οποία ευχαρίστως θα συμμετείχε και ο Τζέιμς Χαντ ήταν ένα πάρτι διαρκείας που έκανε αρχικά στο Μπαχρέιν και έπειτα στο Ελσίνκι, και διήρκησε συνολικά 16 μέρες. Έχοντας κατακτήσει τη δεύτερη θέση στο GP του Μπαχρέιν το 2012, συμμετείχε μαζί με τον φίλο του και παίκτη του χόκεϊ επί πάγου Κίμο Πικαράινεν σε ένα πάρτι που έκανε ο πρίγκηπας του εμιράτου.

Το πάρτι διήρκησε λίγο-πολύ μία εβδομάδα, και υπό την επίρρεια του αλκοόλ ο Ράικονεν είχε έναν ελαφρύ τραυματισμό, που τον ανάγκασε να χάσει ένα τεστ της Lotus. Ο Φινλανδός εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία για να συνεχίσει να παρτάρει πίσω στην πατρίδα του, στο Ελσίνκι. Όταν ήρθε η ώρα για το επόμενο GP, στη Βαρκελώνη, μέσα στο κεφάλι του θα πρέπει να ηχούσαν τυμπανοκρουσίες - όμως ανέβηκε και πάλι στο βάθρο, και ήπιε εκεί λίγη σαμπάνια.

«Ο βασιλιάς του cool»

Ο χαρακτηρισμός ανήκει φυσικά στον Στιβ ΜακΚουίν, αλλά μπορεί κάλλιστα να συνοδεύσει και τον Κίμι. Τον επιβεβαίωσε όταν αποκοιμήθηκε μισή ώρα πριν το πρώτο του GP στη F1, το 2001 με τη Sauber, σε μια στιγμή που κάθε άλλος οδηγός θα στριφογύριζε από νευρικότητα. Τον επιβεβαίωσε, έπειτα, όταν εγκαταλείποντας στην Πορτιέ του Μονακό του 2006, αντί να γυρίσει στο γκαράζ της McLaren πήγε κατευθείαν στο σκάφος του (που είχε ονομάζει «One More Toy»), από όπου παρακολούθησε ημίγυμνος τον υπόλοιπο αγώνα πίνοντας με φίλους.

Έπειτα, τον επιβεβαίωσε το 2009 στη Μαλαισία, όταν -έχοντας βγάλει τη φόρμα του και φορώντας πιο άνετα ρούχα- άνοιξε το ψυγείο στο γκαράζ της Ferrari και πήρε ένα παγωτό την ώρα που οι άλλοι οδηγοί περίμεναν αγχωμένοι στα κόκπιτ τους να κοπάσει ο κατακλυσμός και να επανεκκινήσει ο αγώνας. Κι επίσης, τον επιβεβαίωσε στο GP Βραζιλίας του 2006, όταν σε ερώτηση γιατί έχασε τη βράβευση του Μίκαελ Σουμάχερ (που αποχωρούσε από τη F1) από τον Πελέ απάντησε, σε live μετάδοση του αγγλικού ITV, ότι «είχα πάει για χεσ***».

Το αληθινά εντυπωσιακό με όλα αυτά, που τον καθιέρωσε στις συνειδήσεις ακόμα και των λιγότερο ένθερμων υποστηρικτών του, είναι ότι ο Κίμι δεν έδειξε ποτέ να νιώθει δέος εμπρός στην παγκόσμια φήμη και στον πολύπλευρο πλούτο της F1. Ήταν ένας από τους ελάχιστους οδηγούς που της γύρισαν την πλάτη, για να περάσει δύο χρόνια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι, και ο μόνος λόγος που γύρισε ήταν γιατί «διασκεδάζω πολύ την οδήγηση αυτών των αυτοκινήτων», όπως είπε.

Βαριέται ασύστολα

Ο Ντέιβιντ Κούλθαρντ είχε χαρακτηρίσει τον Κίμι «άνθρωπο χαμηλού βολτάζ» και αρκούσε κανείς μόνο να τον ακούει να μιλάει - τον τρόπο με τον οποίο έσβηνε η ένταση της φωνής του καθώς προχωρούσε μια πρόταση. Το χαμηλό βολτάζ δεν ίσχυε φυσικά στην πίστα, με εξαίρεση ίσως το γεγονός ότι ο Ράικονεν σε όλη του την καριέρα ήταν εξαιρετικά ήπιος προς τη χρήση και φθορά των ελαστικών, χωρίς να χάνει τίποτα από τη φαινομενική του ταχύτητα. Σε τηλεοπτική του συνέντευξη, μάλιστα, ο Ρον Ντένις είχε πει ότι ο Κίμι «είναι λιγάκι τεμπελάκος».

Ενδεικτική της βαριεστημάρας του ήταν, αναμφίβολα, η απέχθειά του στα τηλεφωνήματα. Σε μία από τις βιογραφίες του, αναφέρει πως «δεν αντέχω να απαντάω όταν η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής λέει 'δεν ήθελα τίποτα, έτσι πήρα να δω πως τα περνάς'». Φημολογείται, μάλιστα, πως όταν πληροφορήθηκε από το τηλέφωνο ότι πήρε τη θέση στη Ferrari το 2014, πέταξε το κινητό του στη θάλασσα για να μην χρειαστεί να απαντήσει σε όλα τα συγχαρητήρια τηλεφωνήματα που θα λάμβανε.



Το ψευδώνυμο «Iceman»

Ο Ντένις, πρώην διευθυντής και (συν)ιδιοκτήτης της McLaren, είναι υπεύθυνος όμως και για το προσωνύμιο «Iceman («άνθρωπος των πάγων») που συνόδευε τον Κίμι σε όλη του την καριέρα στη F1. Το εμπνεύστηκε, προφανώς, από την παροιμιώδη ψυχραιμία, και ενίοτε ψυχρότητα, του Ράικονεν εντός και εκτός κόκπιτ. Ωστόσο, πριν από το «Iceman, η Sauber του είχε δώσει ένα πολύ λιγότερο γνωστό προσωνύμιο: «ο Εσκιμόος». Η ελβετική ομάδα, έχοντας μείνει έκθαμβη από την ταχύτητα του Κίμι στις πρώτες του δοκιμές, απέκρυψε έτσι το όνομά του, για να αποτρέψει το ενδιαφέρον και την προσέγγισή του από άλλες ομάδες.



Ραδιοφωνικός αστέρας

Στον Κίμι Ράικονεν ανήκουν ορισμένα από τα πιο «επικά» μηνύματα στη ραδιοεπικοινωνία των δύο τελευταίων δεκαετιών. Η πιο διάσημη φράση προς τους μηχανικούς του πρέπει να είναι το μήνυμα «αφήστε με ήσυχο, ξέρω τι πρέπει να κάνω», όταν οι άνθρωποι της Lotus στην άλλη άκρη έλιωναν από την αγωνία τους ενόψει την πρώτης νίκης της ομάδας μετά από πολύ καιρό, στο Άμπου Ντάμπι το 2012. Σε νωρίτερο αγώνα εκείνης της χρονιάς είπε επίσης πει «ξέρω τι κάνω, οπότε απλώς κάντε ησυχία».

Μπορεί κανείς ακόμα να φέρει στη μνήμη του, επίσης, τις επίμονες και μανιώδεις φωνές του Κίμι προς τους μηχανικούς της Ferrari να του φέρουν το τιμόνι του, καθώς κυλούσαν το μονοθέσιο -με τον Φινλανδό στο κόκπιτ- μέσα στα πιτς του Μπακού, στο Αζερμπαϊτζάν το 2017: «Το τιμόνι, γάντια και τιμόνι, ναι! Τιμόνι! Έι! Έι! Τιμόνι, κάποιος να του πει να μου το δώσει. Έλα! Έλα!», ήταν τα ακριβή του λόγια. Παρομοιώδη είναι, τέλος, και τα μπερδέματα του με το μηχανικό του για πάσης φύσεως θέματα: για το δοχείο του κόκπιτ από το οποίο πίνει νερό, για τις διαφορές από άλλους οδηγούς στη διάρκεια του αγώνα, και πολλά άλλα.

Επέλεξε το motorsport από το χόκεϊ επί πάγου

Και δικαιώθηκε πανηγυρικά. Σε εφηβική ηλικία ο Κίμι δεν μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα στα δύο του αγαπημένα σπορ, το χόκεϊ επί πάγου και τους αγώνες αυτοκινήτου. Το κριτήριο που υπερίσχυσε για να λάβει την απόφασή του, είναι εντυπωσιακό στη λεπτότητα και την αρχοντιά του: «δεν είχα καμία όρεξη να ξυπνάω νωρίς να τρέχω για χόκεϊ». Όταν έκανε το ντεμπούτο του με τη Sauber στη F1 το 2001, ο Κίμι είχε συμμετάσχει σε μόλις 23 αγώνες αυτοκινήτων, και είχε κερδίσει τους 13 από αυτούς.

Καμπάνα: Έχει φάει 20 μέρες φυλακή στο στρατό

Στα 18 του χρόνια ο Κίμι μπήκε στο στρατό για να υπηρετήσει θητεία 12 μηνών. Λάτρης του πιοτού από τα γεννοφάσκια του, ο Φινλανδός κι ένας φίλος του το είχαν σκάσει ένα βράδυ από το στρατόπεδο για να πιουν, κι όταν επέστρεψαν έπρεπε, μεθυσμένοι, να πηδήξουν το φράκτη του στρατοπέδου. Ο φίλος του Κίμι πιάστηκε, αλλά ο ίδιος κατάφερε να κρυφτεί σε ένα χαντάκι. Όταν θεώρησε ότι ήταν πια ασφαλές να βγει από την κρυψώνα του και να πηδήξει κι εκείνος τον τοίχο, θεώρησε λάθος. Πηγαίνοντας ερπηδών στο στρατώνα του, πιάστηκε κι εκείνος, κι η καμπάνα ακούστηκε ως τη Λαπωνία: 20 μέρες φυλακή.

Διαβάστε επίσης