Με αφορμή το σήριαλ μεταξύ της FIA και του Lewis Hamilton για την απαγόρευση στους οδηγούς να φορούν κοσμήματα στο κόκπιτ, σας παρουσιάζουμε ορισμένους ακόμα εξωφρενικούς κανονισμούς της ιστορίας της Formula 1.

Η FIA, επιβάλλοντας στους οδηγούς την απαγόρευση να φορούν κοσμήματα ενώ βρίσκονται με το μονοθέσιό τους στην πίστα, επικαλείται λόγους ασφαλείας.

Ο Lewis Hamilton, ωστόσο, δεν συμφωνεί ότι υπάρχει κανένας λόγος να αφαιρεί-ορισμένα κοσμήματα, όπως π.χ. τα σκουλαρίκια, ενώ βρίσκεται στο κόκπιτ. Άλλωστε, όπως έχει πει, πιθανότατα τα σκουλαρίκια του να μην μπορούν και να βγουν πλέον.

Με αφορμή αυτή τη συνεχιζόμενη ιστορία μεταξύ του επτάκις παγκόσμιου πρωταθλητή και των νέων αγωνιστικών διευθυντών της FIA, ας δούμε ορισμένες ακόμη παράξενες και ίσως και παράλογες απαγορεύσεις που έχουν επιβληθεί σε ένα σπορ τόσο πολύπλοκο που πρέπει να προβλέπει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.

Τα μονοθέσια πρέπει να έχουν τέσσερις τροχούς

Αυτός είναι ένας κανονισμός που επιβλήθηκε μετά την εμφάνιση της εξάτροχης Tyrrell P34. Το δημιούργημα του εμβληματικού Ken Tyrrell ήταν μια από τις επαναστατικές και πιο λαμπρές ιδέες στην ιστορία της F1. Αυτή δεν ήταν, όμως, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που η F1 θέσπισε μια απαγόρευση για αισθητικούς, κυρίως, λόγους.

Οι διπλοί βαθμοί του 2014

Ευτυχώς αυτή ήταν μια ιδέα που εφαρμόστηκε μόνο μία φορά, το 2014, και έκτοτε εγκαταλείψθηκε. Στο τελευταίο GP της χρονιάς εκείνης, η FIA αποφάσισε ότι οι οδηγοί θα έπαιρναν τους διπλάσιους βαθμούς.

Αυτό επέτρεπε στον Nico Rosberg της Mercedes να διατηρήσει την ελπίδα ότι θα καταφέρει να κατακτήσει το πρωτάθλημα, εις βάρος του Hamilton. Όμως, στον αγώνα ο Γερμανός εγκατέλειψε, και ο Lewis κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο με τη Mercedes με ακόμα πιο εμφατικό τρόπο. Ευτυχώς η ιδέα αυτή δεν εφαρμόστηκε ποτέ ξανά.

Αποκλεισμός κάθε 90 δευτερόλεπτα

Το 2016 η F1 σκέφτηκε να εφαρμόσει μια εξωφρενική ιδέα στις δοκιμές κατάταξης: κάθε 90 δευτερόλεπτα να αποκλείεται από τη συνέχεια ο οδηγός που βρισκόταν στην τελευταία θέση των χρόνων.

Σκοπός της ιδέας αυτής ήταν να δώσει διαρκή δράση στις κατατακτήριες, αλλά στην πράξη το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο: όλοι οι οδηγοί έβγιναν πολύ νωρίς, έκαναν τον ταχύτερο γύρο που μπορούσαν, και μετά έμεναν στα pits για να προστατεύσουν τα σετ ελαστικών τους. Έτσι, αντί να αποκτήσουν για συνεχή δράση οι δοκιμές κατάταξης απέκτησαν αφόρητα βαρετές.

Το 2005, στο μεταξύ, ο τότε ισχυρός άνδρας της F1 Bernie Ecclestone είχε την ιδέα να καθορίζεται η σειρά εκκίνησης από την πρόσθεση των χρόνων δύο καλύτερων γύρων κάθε οδηγού, από δύο διαφορετικές δοκιμές κατάταξης: μίας το απόγευμα του Σαββάτου και μίας το πρωί της Κυριακής.

Αυτό κι αν έφερε κομφούζιο. Άντεξε μόλις για 6 GP. Όλα αυτά αντικαταστάθηκαν με το σύστημα των τριών περιόδων του Qualifying που εφαρμόζεται σήμερα, με αρκετό ενδιαφέρον και επιτυχία.

Το τελετουργικό μετά τον αγώνα
Μπορεί να φαίνεται απλό, ό,τι συμβαίνει πίσω στο parc ferme μετά το τέλος του κάθε GP, αλλά διέπεται από αυστηρούς κανονισμούς σε κάθε του λεπτομέρεια: το δωμάτιο που κάθονται οι οδηγοί πριν ανέβουν στο βάθρο πρέπει να ψύχεται αν η εξωτερική θερμοκρασία είναι πάνω από 25ο Κελσίου.

Τα μπουκαλάκια του νερού δεν πρέπει να έχουν ετικέτα. Πρέπει να υπάρχουν τρία μπουκάλια με νερό στο parc ferme και άλλα τρία στο δωμάτιο ξεκούρασης των οδηγών, και δεν επιτρέπονται άλλα ποτά. Στο βάθρο πρέπει να υπάρχει μία σαμπάνια στη θέση κάθε οδηγού. Και οι εθνικοί ύμνοι πρέπει να παιανίζουν «από κατάλληλο ηχοσύστημα».

Απόρριψη αποτελεσμάτων

Στα πρώτα 40 χρόνια της ιστορίας της, η F1 προέβλεπε ότι κάθε οδηγός μπορούσε «πετάξει» τα χειρότερά του αποτελέσματα της χρονιάς από την τελική του βαθμολόγηση στο πρωτάθλημα. Η τελευταία φορά που εφαρμόστηκε αυτός ο κανονισμός ήταν το 1990, όταν κάθε οδηγός μπορούσε να κρατήσει μόνο τα 11 καλύτερά του αποτελέσματα σε σύνολο 16 αγώνων.

Εκείνη τη χρονιά ο Ayrton Senna σκόραρε σε 11 αγώνες και ο Alain Prost σε 12, που σημαίνει ότι ο Γάλλος έχασε 2 βαθμούς «πετώντας» το χειρότερό του αποτέλεσμα, μια 5η θέση στο GP Καναδά. Ο κανονισμός της απόρριψης αποτελεσμάτων δεν ίσχυε για το πρωτάθλημα κατασκευαστών.

Διαφορετικός χρωματισμός μονοθεσίων

Με στόχο να μην μπερδεύονται οι θεατές των GP, η FIA επέβαλλε στις ομάδες να έχουν και τα δύο μονοθέσια καθεμίας ακριβώς τον ίδιο χρωματισμό. Το 1999 η BAR ήθελε να βάψει κάθε αυτοκίνητό της με εντελώς διαφορετικά χρώματα, για να προβάλλει δύο διαφορετικές εταιρείες τσιγάρων, και φυσικά προκλήθηκε ρήξη με τη FIA.

Έτσι, η ομάδα είχε την ιδέα να βάψει το μισό μονοθέσιο σκούρο μπλε, και το άλλο μισό λευκό με κόκκινες λεπτομέρεις. Το αποτέλεσμα ήταν αποκρουστικό.

Ελαστικά με αυλακώσεις

Με στόχο να κρατήσει τον έλεγχο της ταχύτητας των μονοθεσίων, ώστε να μην ανέβει σε επικίνδυνα επίπεδα, η F1 αποφάσισε το 1998 να περιορίσει την πρόσφυσή τους εισάγοντας τα ελαστικά και εγκάρσιες αυλακώσεις.

Αυτό, όμως, προκάλεσε σημαντικά προβλήματα, όπως την αεροδυναμική διαταραχή λόγω των επιπλέον στροβιλισμών, και απέτρεπε το θέαμα καθώς τα οι οδηγοί δεν είχαν αρκετή πρόσφυση για να επιχειρούν προσπεράσεις. Παρόλα αυτά, τα ελαστικά με αυλακώσεις παρέμειναν στο σπορ για μία δεκαετία, ώσπου επέστρεψαν τα slicks το 2009 - και παραμένουν μέχρι σήμερα.

Διαβάστε επίσης