Όσο αθώο και προσιτό και αν είναι το νερό, μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον κινητήρα του αυτοκινήτου μας και να μας φέρει ξαφνικά προ δυσάρεστων εκπλήξεων που κοστίζουν πολύ.

Η προβλεπόμενη συντήρηση του αυτοκινήτου είναι και εκείνη που εξασφαλίζει την μακροζωία τόσο του αμαξώματος όσο και των μηχανικών του μερών και είναι το σημαντικότερο πράγμα που πρέπει να κάνει ο χρήστης του ώστε να μειώσει δραστικά το ρίσκο εμφάνισης κάποιας βλάβης.

Οι συνηθέστεροι και ευκολότεροι έλεγχοι που μπορεί να πραγματοποιήσει κανείς στο αυτοκίνητό του είναι εκείνοι που αφορούν τα ιδανικά επίπεδα αναφορικά με τη στάθμη των υγρών που είναι απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία ενός μοτέρ αλλά και των υποσυστημάτων ενός αυτοκινήτου.

Ο πιο βασικός έλεγχος είναι εκείνος της στάθμης του υγρού που βρίσκεται στο ψυγείο ενός κινητήρα εσωτερικής καύσης. Του υγρού δηλαδή που κυκλοφορεί μέσω κυκλώματος από το ψυγείο προς τον κινητήρα και πάλι πίσω και «απομακρύνει» έτσι τα υψηλότερα ποσά θερμότητας που θα μπορούσαν να προκαλέσουν βλάβη.

Μια κοινή πρακτική που έρχεται από το παρελθόν και έχει περάσει και σε μια μερίδα νεότερων οδηγών είναι αυτή που τους θέλει να γεμίζουν το ψυγείο του αυτοκινήτου με νερό βρύσης, στην περίπτωση που ανακαλύψουν ότι τα επίπεδα υγρού στο ψυγείο είναι χαμηλότερα από το ιδανικό.

Αυτή η «αθώα» φαινομενικά ενέργεια εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο για την υγεία του κινητήρα μας, ο οποίος στο κύκλωμά του δεν έχει νερό βρύσης αλλά ψυκτικό υγρό το οποίο είναι γνωστό και ως παραφλού.

Σε σχέση με το νερό βρύσης τα πρόσθετα που έχει το παραφλού αυξάνουν σημαντικά τη θερμοκρασία βρασμού του και το βοηθούν παράλληλα να παραμένει σε υγρή κατάσταση σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες κάτω το μηδενός, εκεί που το νερό κανονικά παγώνει.

Παράλληλα, το παραφλού ως κύριο συστατικό του δεν έχει το νερό βρύσης αλλά το απιονισμένο νερό, το οποίο βρίσκεται εκεί για τον ίδιο λόγο που το χρησιμοποιούμε και στο ηλεκτρικό σίδερο στο σπίτι: δεν έχει άλατα και έτσι δεν μπορεί να φράξει το κύκλωμα ψύξης του κινητήρα με τη συγκέντρωσή τους στο πέρασμα του χρόνου ούτε να προκαλέσει για τον ίδιο λόγο ζημιά στην αντλία «νερού».

Αυτό λοιπόν που δεν κάνουμε ποτέ στο αυτοκίνητο είναι να ρίχνουμε στο ψυγείο του κινητήρα νερό βρύσης. Μόνο σε έκτακτη ανάγκη, αν κινούμαστε και δούμε τη θερμοκρασία του μοτέρ να ανεβαίνει ψηλά λόγω έλλειψης απαραίτητης ποσότητας παραφλού, ρίχνουμε νερό βρύσης στο ψυγείο, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την πορεία μας μέχρι το πλησιέστερο συνεργείο.

Στο συνεργείο και έπειτα από την επιδιόρθωση της όποιας βλάβης στο κύκλωμα ψύξης, το νερό θα πρέπει να αφαιρεθεί εντελώς από αυτό και έπειτα να «ξεπλυθεί» με παραφλού ώστε να μειωθεί και ο κίνδυνος διάβρωσης του κυκλώματος στο πέρασμα του χρόνου.

Η εμφάνιση αλάτων που μπορούν να προκαλέσουν ζημιά στον κινητήρα είναι και ο λόγος που δεν χρησιμοποιούμε σκέτο νερό βρύσης ούτε στα «πιτσιλιστήρια». Και εκεί χρησιμοποιούμε ειδικό υγρό γιατί και σε αυτή την περίπτωση μπορούν να βουλώσουν από άλατα οι σωληνώσεις και η τρόμπα του συστήματος.

Η αγορά παραφλού είναι μια πολύ εύκολη υπόθεση αφού μπορείτε να το προμηθευτείτε και από ένα πρατήριο καυσίμων με κόστος 10-12 ευρώ. Το παραφλού κυκλοφορεί είτε σε συμπυκνωμένη μορφή -το αραιώνετε με απιονισμένο νερό σύμφωνα με τις οδηγίες- είτε ήδη μιξαρισμένο και δεν είναι κακή ιδέα να έχετε μια ποσότητα στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου σας, ειδικά αν βρίσκεστε σε ταξίδι.

Διαβάστε επίσης