Πολλές είναι οι επιλογές των εκδρομέων αναφορικά με τον τρόπο μεταφοράς ποδηλάτων και η γερμανική ADAC τις δοκιμάζει με στόχο να βρει την πιο αποδοτική και ασφαλή.
Το ποδήλατο μπαίνει όλο και περισσότερο στη ζωή των Ευρωπαίων ειδικά τώρα που η μικροκινητικότητα στα αστικά κέντρα έχει δώσει μεγάλη ώθηση στα ηλεκτρικά ποδήλατα.
Σε μια ώριμη ποδηλατικά χώρα όπως είναι η Γερμανία, το ποδήλατο χρησιμοποιείται για καθημερινές μετακινήσεις, για τουρισμό, για γυμναστική αλλά και στις διακοπές. Έτσι η τοποθέτηση σχαρών και βάσεων για μεταφορά ποδηλάτου σε ένα αυτοκίνητο είναι ένα συχνό φαινόμενο με τους κατασκευαστές να προσφέρουν διαφορετικές λύσεις.
BUY NOW
Η γνωστή γερμανική λέσχη ADAC πραγματοποίησε δοκιμές με στόχο να βρει ποια από αυτές τις λύσεις είναι συνολικά η καλύτερη. Γι' αυτό το λόγο αξιολόγησε τις διαθέσιμες επιλογές σε διαφορετικούς τομείς που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την χρηστικότητα και την ευκολία που προσφέρουν αλλά και με το πώς επηρεάζουν τη συμπεριφορά ενός αυτοκινήτου και την κατανάλωσή του.
Οι άνθρωποι της ADAC δοκίμασαν τις τρεις επικρατέστερες επιλογές που είναι η σχάρα οροφής, η σχάρα που τοποθετείται ψηλά στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και η σχάρα που τοποθετείται χαμηλότερα και χρησιμοποιεί ως βάση της τον κοτσαδόρο.
Για την ευκολία τοποθέτησης και χρήσης, η σχάρα που κερδίζει τις εντυπώσεις είναι εκείνη που χρησιμοποιεί τον κοτσαδόρο ως βάση. Τοποθετείται στο αυτοκίνητο από ένα άτομο, συνήθως είναι ήδη συναρμολογημένη από τον κατασκευαστή και το χαμηλό ύψος της διευκολύνει την φόρτωση του ποδηλάτου αλλά και τη χρήση του. Έχει παράλληλα και το μεγαλύτερο όριο φόρτωσης και από τις τρεις επιλογές με 30 κιλά ανά ποδήλατο, 25 κιλά η σχάρα πίσω πόρτας και 20 κιλά ανά ράγα για τη σχάρα οροφής.
Το αρνητικό με τη σχάρα κοτσαδόρου είναι ότι για την τοποθέτησή της θα πρέπει να υπάρχει ήδη ή να τοποθετηθεί κοτσαδόρος, κάτι που αυξάνει το συνολικό κόστος.
Από την άλλη η σχάρα της πίσω πόρτας χρειάζεται συναρμολόγηση για να τοποθετηθεί άρα ο χρήστης καταναλώνει και περισσότερο χρόνο για να τη χρησιμοποιήσει, τουλάχιστον στην αρχική της συναρμολόγηση. Μετά τη συναρμολόγηση της η σχάρα τοποθετείται εύκολα στο αυτοκίνητο από ένα άτομο αλλά δυσκολεύει πολύ στο να βάλει και να βγάλει κανείς ποδήλατα (ειδικά τα βαρύτερα ηλεκτρικά) λόγω αυξημένης απόστασης από το έδαφος.
Η ADAC θεωρεί επίσης ότι σχάρες πίσω πόρτας που έχουν παρόμοιο ύψος με τη σχάρα κοτσαδόρου είναι πολύ ακριβές γι' αυτό που προσφέρουν, ενώ δεν έχουν ούτε το πλεονέκτημα της σχάρας κοτσαδόρου που δίνει εύκολη πρόσβαση στο χώρο αποσκευών χωρίς να χρειάζεται να αφαιρεθεί.
Αναφορικά με τη σχάρα οροφής αυτή βρίσκεται από πλευράς ευκολίας και χρήσης κάπου ανάμεσα στις άλλες δύο επιλογές, σύμφωνα με την ADAC. Τοποθετείται πανεύκολα στην οροφή του αυτοκινήτου αλλά για την ασφαλή στερέωση ενός ποδηλάτου απαιτείται η παρουσία δύο ατόμων, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με τα σημαντικά βαρύτερα ηλεκτρικά ποδήλατα, ενώ δεν δημιουργεί κάποιο θέμα με την πρόσβαση στο χώρο αποσκευών. Για τα παλιότερα ηλεκτρικά ποδήλατα που είναι και βαρύτερα από τα σύγχρονα, η ADAC θεωρεί ότι είναι ακατάλληλη.
Αναφορικά με τα υπόλοιπα συν και πλην των σχαρών που δοκίμασαν, οι Γερμανοί αναφέρουν ότι η σχάρα του κοτσαδόρου έχει και τον μικρότερο αντίκτυπο αναφορικά με την αύξηση στην κατανάλωση καυσίμου που προκύπτει από την αυξημένη αεροδυναμική αντίσταση. Η τελευταία θέση πηγαίνει στη σχάρα οροφής που παρουσιάζει με τη χρήση της τη μεγαλύτερη αύξηση σε κατανάλωση καυσίμου καθώς βρίσκεται πλήρως εκτεθειμένη στη ροή του αέρα.
Συγκεκριμένα και με σημείο αναφοράς ένα αυτοκίνητο που κινείται με 100 χλμ./ώρα και καταναλώνει 5,7 λτ./100 χλμ./ώρα, η σχάρα κοτσαδόρου παρουσίασε αύξηση στην κατανάλωση μόλις 3,5% στα 5,9 λίτρα με τη σχάρα οροφής να βρίσκεται στο άλλο άκρο με αύξηση 24,6% και κατανάλωση στα 7,1 λτ./100 χλμ. Η σχάρα πίσω πόρτας έρχεται πολύ κοντά σε αυτή την αρνητική επίδοση με αύξηση στην κατανάλωση 22,8% και επτά (7) λίτρα στα 100 χλμ.
Η κατανάλωση αυξάνεται ακόμη περισσότερο στα 130 χλμ./ώρα με τη σχάρα οροφής να έχει φυσικά πάλι τα αρνητικά πρωτεία. Με σημείο αναφοράς τα 7,9 λίτρα που καταναλώνει το αυτοκίνητο των δοκιμών χωρίς σχάρες, η κατανάλωση με σχάρα οροφής αυξάνεται κατά 44,3% και φτάνει στα 11,4 λίτρα. Πίσω στη δεύτερη θέση είναι η σχάρα πίσω πόρτας με αύξηση 34,2% και 10,6 λτ./100 χλμ. με τη σχάρα κοτσαδόρου να αποτελεί και τον πρωταθλητή οικονομίας και σε αυτή την περίπτωση αφού η αύξηση είναι μόλις 6,3% και φτάνει στα 8,4 λτ./100 χλμ.
Η ADAC δεν έμεινε μόνο σε θέματα χρηστικότητας και κόστος αλλά προχώρησε βαθύτερα πραγματοποιώντας ελιγμούς και φρενάρισμα πανικού με καθεμιά από τις σχάρες ξεχωριστά, μέχρι και δοκιμές πρόσκρουσης. Οι Γερμανοί αναφέρουν ότι και τα τρία συστήματα μεταφοράς ποδηλάτου τα κατάφεραν το ίδιο καλά τόσο στους ελιγμούς όσο και στο δυνατό φρενάρισμα και δεν επηρέασαν αρνητικά τη συμπεριφορά του αυτοκινήτου.
Τέλος, στα crash tests της ADAC με ταχύτητες πόλης (30 χλμ./ώρα) η σχάρα κοτσαδόρου κατάφερε να ξεχωρίσει για μία ακόμη φορά καθώς συγκράτησε τα ποδήλατα στη θέση τους και προκάλεσε και τις μικρότερες ζημιές στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Η σχάρα οροφής έσπασε και δεν κατάφερε να συγκρατήσει το ηλεκτρικό ποδήλατο στη θέση του, ενώ με τη σχάρα της πίσω πόρτας εκτός από τις μεγαλύτερες ζημιές, τα ποδήλατα κινδυνεύουν επίσης να βρεθούν στο έδαφος, σύμφωνα με την ADAC.
