Το «πιστόλι» της αντλίας δεν έχει κάποιον ηλεκτρονικό μηχανισμό και αποτελεί τον τέλειο συνδυασμό μηχανικής και απλής φυσικής.
Όλοι οι οδηγοί αντιλαμβάνονται ότι μόλις ακουστεί το «κλακ» από την αντλία, το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου έχει γεμίσει με καύσιμο. Μάλιστα πρόκειται για κάτι που θεωρούμε δεδομένο, αλλά η απλή φυσική χρησιμοποιείται με πολύπλοκους τρόπους, ειδικά όταν πρόκειται για αυτοκίνητα.
Σύμφωνα με τα ιστορικά δεδομένα που υπάρχουν, ο άνθρωπος που πούλησε το πρώτο «πιστόλι» αντλίας ήταν ο Sylvanus Freelove Bower το 1885 και το κατάστημα που την αγόρασε πούλαγε κηροζίνη στην Ιντιάνα των Η.Π.Α. Σύντομα βέβαια συνειδητοποίησε ότι ήταν μια χρήσιμη εφεύρεση που θα άλλαζε την ιστορία στον ανεφοδιασμό καυσίμων των αυτοκινήτων.
BUY NOW
Οι πρώτες αντλίες αυτού του τύπου δεν χρησιμοποιούσαν τη φυσική για να διακόψουν τη ροή του καυσίμου, αλλά την ικανότητα των υπαλλήλων που άκουγαν ή παρακολουθούσαν το ντεπόζιτο για να γνωρίζουν πότε γέμιζε. Υπήρχαν και άλλες μέθοδοι, αλλά οι περισσότερες δεν ήταν αποτελεσματικές και συνεπάγονταν ορισμένους κινδύνους. Στη δεκαετία του 1920, παρουσιάστηκαν οι πρώτες βαλβίδες πίεσης και οι ηλεκτρικές αντλίες, αν και για αρκετά ακόμα χρόνια οι κατασκευαστές διατηρούσαν τα «ματάκια» που επέτρεπαν να φαίνεται η στάθμη του καυσίμου.
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει όταν πάμε στο βενζινάδικο να γεμίσουμε το ρεζερβουάρ μας. Το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου εξακολουθεί να περιέχει λίγο καύσιμο, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του όγκου του είναι αέρας. Όταν τοποθετούμε την λαβή της αντλίας στο στόμιο του ρεζερβουάρ και πατάμε τη σκανδάλη, το καύσιμο ρέει μέσα από τον εύκαμπτο σωλήνα και αρχίζει να γεμίζει το ρεζερβουάρ μας με καύσιμο. Ο αέρας που καταλαμβάνει το χώρο στο ρεζερβουάρ αναρροφάται από τον εύκαμπτο σωλήνα, μέσω της μικρής μεταλλικής οπής που βρίσκεται στο άκρο του ακροφυσίου. Το φαινόμενο ονομάζεται Venturi και ο άερας μετατοπίζεται επειδή το καύσιμο παίρνει τη θέση του.
Αυτός ο αέρας κυκλοφορεί μέσω του εύκαμπτου σωλήνα και κρατά ανοιχτό ένα έμβολο, μια βαλβίδα μέσω της οποίας κυκλοφορεί το καύσιμο από τη δεξαμενή του βενζινάδικου. Όταν γεμίσει το ρεζερβουάρ, το καύσιμο φτάνει στο ακροφύσιο του σωλήνα φράζοντας την οπή από την οποία ο αέρας από το ρεζερβουάρ μας έμπαινε στο ακροφύσιο του σωλήνα.
Αυτή η είσοδος καυσίμου στην οπή δημιουργεί αμέσως κενό. Είναι κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει όταν ρουφάμε ένα υγρό μέσα από ένα καλαμάκι: αν ρουφήξουμε αέρα δεν υπάρχει κενό, αλλά όταν βυθίζουμε το καλαμάκι στο ποτό, δημιουργούμε ένα κενό για να μπορέσουμε να απορροφήσουμε το υγρό. Το κενό που δημιουργείται στον εύκαμπτο σωλήνα σπρώχνει ένα διάφραγμα που συνδέεται με τον άξονα της βαλβίδας τροφοδοσίας καυσίμου, διακόπτοντας ξαφνικά τη ροή του καυσίμου. Ταυτόχρονα, αυτό το έμβολο έχει ένα ελατήριο που πιέζει προς τα κάτω τη σκανδάλη του σωλήνα.
Αυτό είναι το δυνατό κλακ που ακούμε και είναι ικανό να κερδίσει την πίεση που ασκούμε με το χέρι μας. Λειτουργεί επίσης όταν έχουμε “κλειδώσει” την σκανδάλη σε μία από τις θέσεις που έχει η λαβή και το γέμισμα του ρεζερβουάρ μας έχει ολοκληρωθεί.
