Ο χειμώνας αποτελεί μια ξεχωριστή δοκιμασία για το αυτοκίνητο, με τις χαμηλές θερμοκρασίες να επηρεάζουν τα περισσότερα μηχανικά μέρη ενός οχήματος, ακόμα και εκείνα που σχετίζονται με την τροφοδοσία καυσίμου.

Το χιόνι, ο πάγος και γενικότερα οι χαμηλές θερμοκρασίες της χειμερινής περιόδου την οποία και διανύουμε δοκιμάζουν την αντοχή του αυτοκινήτου μας, απαιτώντας μια ειδική διαχείριση και προετοιμασία.

Πέρα από κάποια αξεσουάρ τα οποία οφείλουμε να διαθέτουμε στο όχημά μας, όπως για παράδειγμα οι αντιολισθητικές αλυσίδες, υπάρχουν και άλλα «μυστικά» που μπορούν να κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη τον χειμώνα.

Ένα από αυτά είναι να αποφύγουμε τη χρήση νερού στο δοχείο των υαλοκαθαριστήρων και στο σύστημα ψύξης του οχήματος, καθώς με αυτόν τον τρόπο μειώνουμε την πιθανότητα εμφάνισης πάγου στο κύκλωμα των προαναφερθέντων συστημάτων.

Αντιστοίχως και ο τύπος των λιπαντικών θα μπορούσε να προσαρμοστεί στις θερμοκρασίες του περιβάλλοντος, παραμένοντας πάντα εντός των προδιαγραφών του κατασκευαστή.

Το ερώτημα που προκύπτει στην προκειμένη περίπτωση είναι τι συμβαίνει με τα καύσιμα, τα οποία επίσης είναι εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες και στις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες που είναι ικανές να προκαλέσουν ολικό παγετό.

Η απάντηση εδώ διαφέρει και σχετίζεται με τον τύπο του καυσίμου και τα πρόσθετα τα οποία αυτό περιέχει. Στην περίπτωση, λοιπόν, της αμόλυβδης βενζίνης είναι η ίδια η «σύνθεσή» της, που αποτρέπει το φαινόμενο της «παγοποίησης», τόσο στο δοχείο καυσίμου όπου η ποσότητα είναι ούτως ή άλλως μεγαλύτερη και οι πιθανότητες σχηματισμού πάγου μικρότερη, όσο και στο εσωτερικό του κυκλώματος τροφοδοσίας.

Δεν ισχύει το ίδιο για το diesel ή αν προτιμάτε το πετρέλαιο κίνησης, το οποίο είναι πιο ευάλωτο στις χαμηλές θερμοκρασίες, αναγκάζοντας στο παρελθόν τη διαφοροποίησή του σε θερινό, χειμερινό ή αρκτικό τύπο.

Ο τύπος του πετρελαίου κίνησης προσδιορίζεται, όπως και στα λιπαντικά, από το ιξώδες ή αν προτιμάτε τον βαθμό της πηκτότητας. Το σημείο ροής του θερινού καυσίμου είναι -10° Κελσίου, αλλά πρέπει να χρησιμοποιείται σε θερμοκρασίες πάνω από τους 0° Κελσίου. Το χειμερινό καύσιμο, στερεοποιείται σε θερμοκρασίες ανάμεσα στους -35° Κελσίου με 45° Κελσίου και το αρκτικό καύσιμο στους -55° Κελσίου.

Στην Ελλάδα ο τύπος του καυσίμου που προμηθεύονται τα πρατήρια ορίζεται από τα διυλιστήρια και ως εκ τούτου δεν υπάρχει η δυνατότητα της επιλογής από τον τελικό καταναλωτή. Υπάρχουν, βέβαια, τρόποι που μας δίνουν τη δυνατότητα να δράσουμε προληπτικά αν και εφόσον γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι το αυτοκίνητό μας ενδέχεται να εκτεθεί σε ακραίες θερμοκρασίες.

Στο παρελθόν ένας τρόπος για να αποτρέψουμε την παγοποίηση κυρίως του πετρελαίου ήταν η πρόσμιξή του με μια μικρή ποσότητα βενζίνης. Στις ημέρες μας, βέβαια, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποδεχθεί καταστροφικό για έναν σύγχρονο πετρελαιοκινητήρα.

Ο πιο ασφαλής τρόπος για να αποτρέψουμε το «πάγωμα» του πετρελαίου κίνησης είναι η χρήση κάποιων πρόσθετων, τα οποία προσφέρονται στο εμπόριο και καθιστούν το καύσιμο πιο ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες.

Η αναλογία πρόσμιξης διαφέρει ανάλογα με το προϊόν και μπορεί να φτάσει έως και το 1:1.000. Πέρα από την αναλογία, ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να επιδείξει κάποιος και στον τρόπο με την οποίο θα πραγματοποιήσει την πρόσμιξη.

Αυτό που ισχύει για όλα τα πρόσθετα καυσίμου ισχύει και για τα αντιπαγωτικά ροής, τοποθετώντας το υγρό όταν το καύσιμο στο ρεζερβουάρ βρίσκεται στο ¼ και προχωρώντας αμέσως μετά στην πλήρωσή του.

Διαβάστε επίσης: