Αυτό είναι το πιο τρομακτικό τούνελ στον κόσμο -Πού βρίσκεται, γιατί αποτελεί αξιοθέατο
Μόνο ένας δρόμος ενώνει από τη στεριά ένα χωριό της Ισπανίας με τον υπόλοιπο κόσμο και για να φτάσει κανείς εκεί πρέπει να περάσει από αυτό το τρομακτικό στη θέα τούνελ.
Περιτριγυρισμένο από βουνά και με το όνομά του να σημαίνει στην κυριολεξία «Σπηλιές των Νερών» το γραφικό χωριό Cuevas del Agua βρίσκεται στην αυτόνομη κοινότητα Αστούριες (Πριγκιπάτο των Αστουριών) στα βορειοδυτικά της Ισπανίας.
Για να φτάσει κανείς σε αυτή την πανέμορφη γωνιά της Ισπανίας θα πρέπει να ακολουθήσει στενούς τοπικούς δρόμους που θα τον ανταμείψουν με πανέμορφα καταπράσινα τοπία και μία πραγματική «έκπληξη» κοντά στο τέλος της διαδρομής η οποία στην αρχή μοιάζει τρομακτική.
BUY NOW
Ο μοναδικός δρόμος που ενώνει από την ξηρά το Cuevas del Agua με τον πολιτισμό περνά μέσα από το τούνελ La Cuevona (Μεγάλη Σπηλιά στα ισπανικά), ένα τούνελ που δεν δημιουργήθηκε από ανθρώπινα χέρια αλλά από την ίδια τη φύση.
Το La Cuevona είναι επί της ουσίας ένα σπήλαιο το οποίο δημιουργήθηκε στο πέρασμα των χιλιετιών λόγω της διάβρωσης των πετρωμάτων από τη φυσική και χημική δράση του νερού που τρέχει άφθονο στην περιοχή και του μικρού ποταμιού που το διαπερνά.
Με μήκος κοντά στα 300 μέτρα το σπήλαιο-τούνελ χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο εδώ και αιώνες για να φτάσει στη συγκεκριμένη περιοχή που φημίζεται για τα σπήλαια της, ενώ πλέον, στη σύγχρονη εποχή, έχει και ασφαλτοστρωμένο δρόμο που κάνει εύκολη τη διάσχιση του με αυτοκίνητο.
Με τις επιβλητικές διαστάσεις, το μεγάλο ύψος και τη γενικότερη μορφολογία του, το La Cuevona, που αποτελεί από μόνο του λόγο να επισκεφτεί κανείς την περιοχή, αφήνει τους διερχόμενους οδηγούς με το στόμα ανοιχτό.
Κατά τη διάσχιση του σπηλαίου οι οδηγοί θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί καθώς ο δρόμος μετά βίας χωρά δύο αυτοκίνητα, ενώ πολλοί είναι και οι πεζοί που το διασχίζουν πατώντας στην άσφαλτο.
Το La Cuevona είναι από τα λίγα παραδείγματα σπηλαίων σε όλο τον κόσμο που μπορεί να επισκεφτεί κανείς με το αυτοκίνητό του αλλά και να περάσει από μέσα του με αυτό θαυμάζοντας κατά τη διάρκεια τους σχηματισμούς των πετρωμάτων που φέρουν ονόματα όπως είναι η «Γλώσσα του Διαβόλου» και το «Μούσι του Σαντιάγκο».
