Ποιος δεν θυμάται τα λαστιχένια λουράκια που κρέμονταν κάπως άτσαλα από το πίσω-κάτω μέρος των αυτοκινήτων μας; Ήταν, τελικά, χρήσιμα;

Αγνώριστα είναι τα καινούργια αυτοκίνητα, δεδομένου ότι ενσωματώνουν συστήματα που ούτε που μπορούσαμε να φανταστούμε κατά το παρελθόν. Παράλληλα, η τεχνολογική πρόοδος των οχημάτων έχει οδηγήσει και στην εξαφάνιση ορισμένων τεχνολογιών ή αξεσουάρ που συναντούσαμε συχνά στα παλιότερα αυτοκίνητα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το λαστιχένιο λουρί που κρεμόταν στο πίσω μέρος των αυτοκινήτων και ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο τη δεκαετία του 1990.

Η αντιστατική ταινία (γείωση) στερεωνόταν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και ειδικότερα στον σωλήνα της εξάτμισης, το σασί κ.ο.κ. αγγίζοντας την άσφαλτο.

Με τη χρήση αυτού του περιβόητου λαστιχένιου κορδονιού, πολλοί πίστευαν ότι θα εξουδετέρωναν αυτό το μικρό «τσίμπημα» που αισθανόματε καμιά φορά όταν αποβιβαζόμαστε από το αυτοκίνητο.

Αυτό το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα της συσσώρευσης ηλεκτρικού φορτίου στην επιφάνεια του οχήματος, και είναι ιδιαίτερα αισθητό το χειμώνα όταν ο αέρας είναι ξηρός. Η αντιστατική ταινία σχεδιάστηκε για να να «εξουδετερώσει» τον στατικό ηλεκτρισμό, δηλαδή να τον μεταφέρει από το σώμα του οχήματος στο έδαφος.

Για ποιο λόγο, λοιπόν, δεν χρησιμοποιείται πλέον αυτό το λουράκι. Ο λόγος έγκειται στο γεγονός ότι δεν πετυχαίνει πλήρως τον σκοπό του. Πράγματι, εκκενώνει το ηλεκτρικό φορτίο του αμαξώματος στο έδαφος, αλλά κατά τη διάρκεια της οδήγησης, φορείς ηλεκτρικού φορτίου γίνονται και τα ρούχα μας.

Ακόμα, λοιπόν, και αν το αμάξωμα του οχήματος «αποφορτιστεί», μόλις εξέλθουμε από την καμπίνα μεταφέρουμε ηλεκτρικό φορτίο, με αποτέλεσμα να είναι πιθανό να αισθανθούμε αυτό το μικρό «τσίμπημα».

Διαβάστε επίσης: