Τη δεκαετία του 1960 δύο αερόψυκτα και ταπεινά Volkswagen Beetle ταξίδεψαν στο νοτιότερο άκρο της Γης. Διαβάστε την εκπληκτική ιστορία τους στη χώρα του χιονιού και των πάγων.

Έχοντας αποπλεύσει από το λιμάνι της Μελβούρνης τον Ιανουάριο του 1963, μετά από ταξίδι 6.100 χιλιομέτρων το παγοθραυστικό Nella Dan έφτασε στο σταθμό Mawson της αυστραλιανής εθνικής αποστολής ερευνών στην Ανταρκτική.

Στο αμπάρι του είχε φορτωμένο ένα Volkswagen Beetle βαμμένο σε έντονο κόκκινο χρώμα Ruby Red, με την ονομασία Antarctica 1. Αυτό έμελλε να είναι το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που πάτησε στη γη του χιονιού και των πάγων.

Το αυτοκίνητο παρείχε δωρεάν το τμήμα marketing της Volkswagen, και αναμφίβολα αυτή ήταν μια αρκετά γενναία κίνηση. Η γερμανική εταιρεία ήθελε να δείξει τις ικανότητες του «αυτοκινήτου του λαού» στις σκληρές συνθήκες της Ανταρκτικής - και όντως το έκανε σύντομα, με διαφημίσεις που πλημμύρισαν τον ευρωπαϊκό Τύπο.

Ο «Σκαραβαίος» Antrarctica 1 πέρασε έναν χρόνο στο σταθμό Mawson. Εξοπλισμένος με αλυσίδες χιονιού, έκανε ένα σωρό δουλειές: μετέφερε τους γεωλόγους πάνω σε παγωμένες επιφάνειες για να μετρήσουν το πάχος του πάγου, τραβούσε τους ανθρώπους της αποστολής καθώς αυτοί έκαναν σκι στο γυμναστήριο Rumdoodle, και πολλά άλλα.

Βεβαίως, πριν ξεκινήσει από τη Μελβούρνη το ταξίδι του για την Ανταρκτική είχε δεχθεί μια σειρά από τροποποιήσεις για να ανταπεξέλθει στις σκληρές συνθήκες της αποστολής του: ο κινητήρας ανακατασκευάστηκε με νέα ρουλεμάν του στροφαλοφόρου, που ήρθαν από την Ευρώπη και η VW χρησιμοποιούσε στα αυτοκίνητα που προοριζόταν για τους πάγους της Σκανδιναβίας.

Επίσης, η πολλαπλή εξαγωγής είχε επικάλυψη αμιάντου ώστε να διευκολύνεται η αρχική θέρμανση του κινητήρα. Οι σύνδεσμοι των εμπρός τροχών και οι ράβδοι στρέψης λιπαίνονταν με χειμερινών προδιαγραφών γράσο λιθίου, ενώ τη θέση της κλασσικής μπαταρίας είχαν πάρει δύο υψηλής αντοχής μπαταρίες 6V, ώστε να παρέχονται 12V για την εκκίνηση του μοτέρ. Τέλος προστέθηκε κοτσαδόρος, μεγαλύτεροι προφυλακτήρες και εργοστασιακές ράγες οροφής.

Η προετοιμασία του αυτοκινήτου ήταν ενδελεχής, και όλα τα έξοδα καλύφθηκαν από τη Volkswagen Αυστραλασίας. Μαζί με το «Σκαραβαίο», η αποστολή της Ανταρκτικής περιείχε και ένα μεγάλο κιβώτιο ανταλλακτικών και εφεδρικών τροχών και μια βιντεοκάμερα Bolex με άφθονες μπομπίνες για την κινηματογράφηση. Το χρώμα επιλέχθηκε ώστε το αυτοκίνητο να ξεχωρίζει από μακριά στους πάγους.

Τα μέλη της αποστολής έγραψαν στις αναφορές τους ότι το πρώτο αυτό VW Beetle που έφτασε στην Ανταρκτική άντεχε σε ανέμους έως και 160 km/h -που «ενίοτε δίπλωναν τις πόρτες προς τα έξω και έσπαζαν τους συνδέσμους τους»- και σε θερμοκρασίες έως και -52° Κελσίου.

Χαρακτηρίζοντάς το ως «ο κόκκινο τρόμος», οι ερευνητές συνέχισαν γράφοντας πως επειδή ήταν αερόψυκτο το Bettle δεν πάγωνε ποτέ, πως η στεγανότητά του τους προστάτευε από τις ανεμοθύελλες, και πως «παρείχε πολύ καλές υπηρεσίες με ελάχιστες μηχανικές ανησυχίες, καθώς χρειαζόταν μονάχα τη συντήρησή του και την προσθήκη καυσίμων».

Βεβαίως, η εξαντλητική καταπόνηση του αυτοκινήτου σε συνδυασμό με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες αποκάλυψαν ένα μεγάλο μειονέκτημά του: την ελλιπή αντοχή του σασί στην κεφαλή του, στα σημεία σύνδεσης της εμπρός ανάρτησης. Στους σκληρούς πάγους χιλιετιών, διασχίζοντας βαθιές αυλακώσεις όπου τερμάτιζε η ανάρτηση καθώς το Beetle ήταν γεμάτο με ανθρώπους και εξοπλισμό, σε θερμοκρασίες μέχρι και -50° Κελσίου, το σασί ράγιζε μετά από κάποιες εκατοντάδες χιλιόμετρα. Αλλά σύντομα τα μέλη της αποστολής έμαθαν να επισκευάζουν το πρόβλημα αυτό.

Τον επόμενο χρόνο έφτασε στην Ανταρκτική η αποστολή του 1964 και έφερε μαζί της τον αντικαταστάτη του Antarctica 1, ένα άλλο Beetle με την ονομασία Antarctica 2 – αλλά βαμμένο, αυτή τη φορά, σε πορτοκαλί χρώμα International Orange. Αυτό είχε τις ίδιες τροποποιήσεις, συν ενισχυμένο πλαίσιο στα σημεία που αυτό ράγιζε.

Τα δύο αυτά Beetle για μια στιγμή βρέθηκαν το ένα δίπλα στο άλλο, καθώς Antarctica 1 περίμενε τη στιγμή που θα φορτωνόταν και πάλι στο Nella Dan για το ταξίδι της επιστροφής στον πολιτισμό. Το φιλμ των 16mm που γυρίστηκε από τις περιπέτειές τους βρίσκεται στην εθνική βιβλιοθήκη της Αυστραλίας.