Η άγνωστη για τους περισσότερους «κόκκινη» περιοχή ενός στροφόμετρου κρύβει κινδύνους τους οποίους οφείλουμε όχι μόνο να τους γνωρίζουμε αλλά και να τους αποφεύγουμε.

Στην πλειονότητα των σύγχρονων αυτοκινήτων ο πίνακας οργάνων απαρτίζεται από δύο βασικά όργανα. Το ταχύμετρο, το οποίο ως γνωστόν μάς ενημερώνει για την ταχύτητα κίνησης του αυτοκινήτου και το στροφόμετρο, το οποίο «αποτυπώνει» τον ρυθμό περιστροφής του κινητήρα ή για την ακρίβεια του στροφαλοφόρου άξονα ενός κινητήρα.

Μάλιστα το στροφόμετρο διαθέτει, στην κλίμακά του και μια κόκκινη περιοχή η οποία ορίζει το όριο λειτουργίας ή αν προτιμάτε περιστροφής του κινητήρα.

Το ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι αν επιτρέπεται ο δείκτης του στροφόμετρου να εισέρχεται σε αυτήν την περιοχή ή κατά πόσο αυτή η συνήθεια μπορεί να βλάψει μακροπρόθεσμα τον κινητήρα μας ή άλλα μηχανικά μέρη.

Ας ξεκινήσουμε διατυπώνοντας μια βασική αρχή. Το γεγονός δηλαδή ότι φτάνοντας έναν κινητήρα στο όριο λειτουργίας του χάνουμε-ρισκάρουμε περισσότερα από εκείνα που μπορούμε να κερδίσουμε.

Αυτό συμβαίνει γιατί κοντά στο όριο περιστροφής του ένας κινητήρας παρουσιάζει σημάδια κόπωσης με την καμπύλη της ροπής να βαίνει μειούμενη.

Υπό κανονικές συνθήκες, λοιπόν, φτάνοντας έναν κινητήρα στο όριο λειτουργίας του, μειώνουμε τον βαθμό αποδοτικότητά τους, βγαίνοντας από το παράθυρο στο οποίο ένα μοτέρ αποδίδει το μέγιστο της ροπής του.

Την ίδια στιγμή αυξάνουμε δυσανάλογα την κατανάλωση καυσίμου όπως και την επιβάρυνση των επιμέρους τμημάτων ενός κινητήρα.

Όταν ένας κινητήρας λειτουργεί στο όριο περιστροφής του αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα κινούμενα μέρη αναπτύσσουν ρυθμό που υπερβαίνει το φυσιολογικό και ότι η θερμική ενέργεια που παράγεται ενδεχομένως να υπερκαλύπτει την ικανότητα του συστήματος ψύξης να διατηρεί τον μοτέρ στην ιδανική θερμοκρασία, αποτρέποντας την καταστροφική υπερθέρμανσή του.

Σε αυτό το σημείο, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι ένας κινητήρας που φτάνει στο όριο περιστροφής του αποτελεί κίνδυνο και για άλλα μηχανικά μέρη του αυτοκινήτου, όπως το σύστημα μετάδοσης.

Η φθορά του συστήματος μετάδοσης προκύπτει από το γεγονός ότι καλείται να διαχειριστεί μεγαλύτερες δυνάμεις όσο υψηλότερος είναι ο ρυθμός περιστροφής του στροφαλοφόρου άξονα.

Μεγαλύτερες δυνάμεις σημαίνει και μεγαλύτερες καταπονήσεις, οι οποίες είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσουν και σε πρόωρες φθορές ή ακόμα και σε βλάβες.

Μπορεί, λοιπόν, στα σύγχρονα αυτοκίνητα να υπάρχει ο περίφημος κόφτης, εκείνος δηλαδή που αναλαμβάνει να διακόψει την παροχή καυσίμου μόλις ο κινητήρας φτάσει στο όριο λειτουργίας του, ωστόσο, το να δοκιμάζουμε διαρκώς την τύχη μας οδηγώντας τον δείκτη του στροφόμετρου στη διακεκαυμένη περιοχή μόνο προβλήματα μπορεί να μας δημιουργήσει.

Διαβάστε επίσης