Σε μια εποχή όπου το κόστος μετακίνησης μετατρέπεται σε βασικό παράγοντα πίεσης για τα νοικοκυριά της Ευρώπης, οι διαφορές στις τιμές των καυσίμων αποτυπώνουν ανάγλυφα τις ανισότητες ανάμεσα στα κράτη της ηπείρου.

Η ενεργειακή κρίση, οι διεθνείς συγκρούσεις, οι επιμέρους φορολογικές πολιτικές και το ενεργειακό μείγμα κάθε χώρας συνθέτουν ένα πολύπλοκο τοπίο, στο οποίο η τιμή της βενζίνης διαφοροποιείται δραματικά, ακόμη και εντός των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι η ακριβότερη χώρα της Ε.Ε. όσον αφορά την αμόλυβδη 95 οκτανίων είναι η Δανία, με το κόστος να αγγίζει τα 2,018 ευρώ ανά λίτρο. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Ολλανδία, με μέση τιμή 1,888 ευρώ το λίτρο, ενώ αμέσως μετά ακολουθεί η Ελλάδα, όπου η τιμή διαμορφώνεται στα 1,782 ευρώ.

Εάν όμως συμπεριληφθούν και χώρες εκτός Ε.Ε., η κορυφή αλλάζει εντελώς. Η Ισλανδία καταγράφει την υψηλότερη τιμή στην ευρωπαϊκή ήπειρο, φτάνοντας τα 2,181 ευρώ ανά λίτρο, με τη Νορβηγία να ακολουθεί στα 1,867 ευρώ, το Λιχτενστάιν να βρίσκεται στα 1,819 ευρώ και την Ελβετία να φτάνει τα 1,816 ευρώ ανά λίτρο.

Στον αντίποδα, ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες προσφέρουν τιμές που μοιάζουν σχεδόν εξωπραγματικές σε σύγκριση με τις παραπάνω. Η Ουκρανία και η Βουλγαρία μοιράζονται την πρώτη θέση μεταξύ των φθηνότερων χωρών της Ευρώπης, με την αμόλυβδη να πωλείται κατά μέσο όρο στα 1,283 ευρώ το λίτρο. Λίγο ψηλότερα βρίσκεται η Μάλτα με τιμή στα 1,34 ευρώ, ενώ η Κύπρος ακολουθεί με μέση τιμή 1,390 ευρώ ανά λίτρο. Η Πολωνία, με 1,439 ευρώ, και η Σλοβενία, με 1,461 ευρώ, συμπληρώνουν τη λίστα των πέντε φθηνότερων ευρωπαϊκών κρατών για ανεφοδιασμό.

Ωστόσο, ακόμη και οι πιο οικονομικές χώρες της Ευρώπης δεν μπορούν να ανταγωνιστούν κράτη με ισχυρή εγχώρια παραγωγή και επεξεργασία πετρελαίου. Η Ρωσία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, αφού εκεί η μέση τιμή για την 95άρα βενζίνη ανέρχεται στα μόλις 0,671 ευρώ το λίτρο. Αντίστοιχα χαμηλή είναι η τιμή και στη Λευκορωσία, όπου οι οδηγοί πληρώνουν 0,706 ευρώ το λίτρο.

Η εικόνα της ευρωπαϊκής αγοράς καυσίμων το 2024 είναι ένα μωσαϊκό αντιθέσεων, όπου άλλοι πληρώνουν ακριβά για λίγα χιλιόμετρα και άλλοι εξακολουθούν να γεμίζουν το ρεζερβουάρ τους με ένα ποσό που στις πλούσιες χώρες δεν αρκεί ούτε για έναν καφέ.

Διαβάστε επίσης