Ό,τι είναι μια Lamborghini Diablo SV-R για τον κόσμο της αυτοκίνησης είναι και αυτό το Lucini Lamborghini Hydroplane για τον κόσμο της θάλασσας.

Η δημιουργός του, η θρυλική κατασκευάστρια ταχύπλοων Lucini, το παρέδωσε το 1992 σε έναν βαθύπλουτο Ελβετό επιχειρηματία που ήθελε να συμμετάσχει στον αγώνα ταχυπλόων Centomiglia del Lario, που σημαίνει Εκατό Μίλια στη Λίμνη, και λάμβανε χώρα στη λίμνη Κόμο της Βόρειας Ιταλίας.

Και πάλι, ό,τι ήταν το παλιό Mille Miglia των δεκαετιών 1920-'50 για τον κόσμο της αυτοκίνησης, ήταν το Centomiglia del Lario για τον κόσμο των ταχυπλόων.

Το κοινό σημείο που ενώνει τους δύο αυτούς κόσμους είναι ότι αυτό το Lucini, που δεν σχεδιάστηκε μόνο για να κερδίσει τον αγώνα της λίμνης Κόμο αλλά και για να σπάσει τα ρεκόρ ταχύτητας στο νερό, φορούσε τη θηριώδη V12 εξωλέμβια της Lamborghini, που ήταν τότε ακόμα ιταλική, χωρητικότητας 8.2 λίτρων και ισχύος 850 ίππων.

Ο κινητήρας έδινε σε αυτό το Lucini τελική ταχύτητα 230 km/h, που είναι αρκετά αγχωτική ακόμα και στην άσφαλτο - πόσω μάλλον σε υδάτινη επιφάνεια. Έτσι, το ταχύπλοο όχι μόνο κέρδισε το Centomiglia del Lario, επαναλαμβάνοντας το επίτευγμα και το 1993 και το '95, αλλά και σημείωσε το ρεκόρ μέσης ταχύτητας του αγώνα, της τάξης των 195,434 km/h, που κρατά μέχρι σήμερα.

Η ιστορία κατασκευής εξωλέμβιων κινητήρων από τη Lamborghini δεν είναι ευρέως γνωστή. Η Automobili Lamborghini S.p.A. είχε ένα μικρό και σχετικά άσιμο παράρτημα, τη Motori Marini Lamborghini S.p.A., η οποία κατασκεύαζε εξωλέμβιους αγωνιστικούς κινητήρες του υψηλότερου επιπέδου. Τους πουλούσε κυρίως στις ομάδες της κορυφαίας Class 1 του θεσμού World Offshore Series.

Τα πράγματα έγιναν ως εξής: ο Ferruccio Lamborghini, κάποια χρόνια αφότου είχε τη ρήξη του με τον Enzo Ferrari και αποφάσισε να ξεκινήσει τη δική του εταιρεία σπορ αυτοκινήτων, δοκίμασε να τοποθετήσει τον V12 κινητήρα της Espada V12 σε ένα ταχύπλοο σχεδιασμένο από τον Eugenio Molinari.

Παθιασμένος με τους υδάτινους αγώνες, ο Ferruccio στη συνέχεια τοποθέτησε το ίδιο μοτέρ σε ένα Riva Super Aquarama και συμμετείχε, αυτοπροσώπως, στον αγώνα ανοιχτής θάλασσας της Αδριατικής από τη Cervia στην Pola. Η Motori Marini Lamborghini υφίσταται ακόμα, κατασκευάζει τους ίδιους κινητήρες (με ισχύ 950 hp, πλέον) και τους πουλά έναντι, περίπου 100 χιλιάδων Ευρώ.

Πίσω στο Lucini Lamborghini Hydroplane. Το αγωνιστικό ταχύπλοο αυτό είχε την ιδιαιτερότητα ότι κατασκευάστηκε από τη Lucini με πολλαπλές στρώσεις από λαμινέ (πλαστικοποιημένο) μαόνι. Ήταν, περίπου, σαν τις στρώσεις ανθρακονημάτων, αλλά με τα υλικά της εποχής: η κατασκευή της ατράκτου ήταν τόσο ανθεκτική και άκαμπτη, που ήταν ιδανική για τέτοιες ταχύτητες.

Με τόση ισχύ και ανθεκτικότητα, το Lucini Lamborghini Hydroplane είχε τη δυνατότητα να σηκώνει από το νερό και τις τέσσερις γωνίες του. Και σε συνδυασμό με τον τετατώδη V12 της Lamborghini, τα αντίπαλα ταχύπλοα από fiberglass δεν είχαν καμία ελπίδα, ούτε στη λίμνη Κόμο ούτε πουθενά.

Το κόκπιτ του ήταν ανοιχτό, και μονοθέσιο, με τιμόνι αγωνιστικού αυτοκινήτου, τα κλασσικά κυκλικά όργανα με όλες τις απαραίτητες ενδείξεις - ενώ ο οδηγός έπρεπε να συνηθίσει τη χρήση του γκαζιού με το αριστερό πόδι.

Μετά τις αγωνιστικές του περγαμηνές, το Lucini Lamborghini Hydroplane υπέκυψε στο πεπρωμένο του: έγινε ένα έκθεμα μιας ιδιωτικής συλλογής, και εκπλήρωνε το σκοπό του στο στοιχείο του, στην ανοιχτή θάλασσα, μόνο σε κάποιες επιδείξεις ιστορικών ταχυπλόων όπως το Sacca Racer Meeting και το Campione D’Italia Gran Premio Mondiale F2.

Τώρα ο ιδιοκτήτης του το βγάζει σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s, με αρχική τιμή περίπου 120 χιλιάδων Ευρώ.