Πολλοί αντιμετωπίζουν αυτά τα «μαξιλάρια» αφρώδους γέμισης ως ένα αξεσουάρ άνεσης. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, αποτελούν τον φύλακα άγγελο του αυχένα μας.

Δεδομένων των οδυνηρών επιπτώσεων που μπορεί να έχει η τέλεση ενός τροχαίου ατυχήματος, οι αυτοκινητοβιομηχανίες μεριμνούν για την εξέλιξη συστημάτων (βλ. αυτόματο φρενάρισμα εκτάκτου ανάγκης) που μειώνουν τις πιθανότητες να εμπλακούμε σε ένα δυσάρεστο οδικό συμβάν.

Σε περίπτωση που διατρηθεί το συγκεκριμένο πλέγμα ασφαλείας και προκληθεί ατύχημα, τη σκυτάλη παίρνουν τα συστήματα παθητικής ασφάλειας. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε τη σημασία, μεταξύ άλλων, των ζωνών ασφαλείας, του στιβαρού δομικά αμαξώματος με ζώνες ελεγχόμενης παραμόρφωσης και των αερόσακων που μπορούν να παρέχουν ασπίδα προστασίας στους επιβάτες.

Υπάρχει, ωστόσο, ένα ακόμα στοιχείο της καμπίνας που, μολονότι, μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο, ελάχιστοι αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητά του. Πρόκειται για τα προσκέφαλα (μαξιλάρια αφρώδους γέμισης) των καθισμάτων τα οποία οι περισσότεροι θεωρούν ότι βρίσκονται εκεί προκειμένου να… ξεκουράζουν το κεφάλι μας.

Στα σύγχρονα αυτοκίνητα απαντώνται δύο τύποι προσκεφάλων: Αυτά που είναι πλήρως ενσωματωμένα στο κάθισμα (συνήθως σε σπορ μοντέλα) και τα ρυθμιζόμενα, δηλαδή μπορούν να ρυθμιστούν ως προς το ύψος τους ή/και της κλίσης τους.

Ανεξαρτήτως από τον τύπο του προσκεφάλου, αυτό επιτελεί έναν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο μιας και περιορίζει την κίνηση του κεφαλιού μας προς τα πίσω, όταν ένα άλλο αυτοκίνητο καρφωθεί στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου στο οποίο επιβαίνουμε.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε μία οπίσθια σύγκρουση η απότομη κίνηση του κεφαλιού μας προς τα πίσω μπορεί να προκαλέσει ιδιαίτερα σοβαρό τραυματισμό στον αυχένα μας και, γενικότερα, στη σπονδυλική μας στήλη, επιφέροντας παραπληγία/τετραπληγία ή ακόμα και θάνατο.

Επομένως, προτού αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο οφείλουμε να δώσουμε μεγάλη έμφαση στα προσκέφαλα του καθίσματος και αν ταιριάζουν με το σωματότυπό μας.

Επιπροσθέτως, για να επιτελέσει το προσκέφαλο αποτελεσματικά το σωτήριο έργο του πρέπει να να ρυθμίσουμε το προσκέφαλο με τέτοιο τρόπο ώστε το ανώτερο ύψος του να βρίσκεται ακριβώς στην ίδια ευθεία με το τριχωτό της κεφαλής. Όσον αφορά τα ενσωματωμένα στο κάθισμα προσκέφαλα (δηλαδή αυτά που δεν ρυθμίζονται), συνήθως ξεπερνούν το ύψος του κεφαλιού μας, οπότε δεν υφίσταται λόγος ανησυχίας.

Ο κίνδυνος για σοβαρό τραυματισμό ελλοχεύει όταν το ανώτερο ύψος του προσκεφάλου βρίσκεται στο ύψος του αυχένα μας, κάτι που μπορεί να συμβεί όταν κάτσουμε σε κάθισμα όπου νωρίτερα καθόταν ένας πιο κοντός επιβάτης.

Επίσης, οφείλουμε να θυμόμαστε ότι τα προσκέφαλα πρέπει να βρίσκονται όσο το δυνατόν πιο κοντά στο κεφάλι μας, ώστε να περιοριστεί η κίνηση του κεφαλιού μας προς τα πίσω (άρα και το ενδεχόμενα σοβαρού τραυματισμού) σε μία οπίσθια σύγκρουση. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό διαδραματίζουν τα προσκέφαλα που ρυθμίζονται και ως προς την κλίση τους.

Η ζωή πριν τα προσκέφαλα

Τη δεκαετία του 1960 περισσότεροι από 400.000 άνθρωποι υπέστησαν τραυματισμό στον αυχένα μετά από οπίσθια σύγκρουση. Ως εκ τούτου μετά από απόφαση του Εθνικού Οργανισμού Ασφάλειας για τους Αυτοκινητόδρομους των ΗΠΑ (NHTSA) όλα τα αυτοκίνητα που πωλούνταν από την 1η Ιανουαρίου του 1969 στις ΗΠΑ θα έπρεπε να ενσωματώνουν προσκέφαλα.

Διαβάστε επίσης: