Η τήρηση των απαραίτητων αποστάσεων ανάμεσα στα οχήματα αποτελεί έναν από τους βασικούς κανόνες ασφαλείας όταν το αυτοκίνητο βρίσκεται σε κίνηση, ωστόσο, μπορεί να παίξει τον ρόλο της και στις περιπτώσεις που βρεθούμε πίσω από έναν ερυθρό σηματοδότη.

Μία από τις πλέον συχνές αιτίες τροχαίων ατυχημάτων τόσο μέσα στην πόλη όσο και σε αυτοκινητοδρόμους είναι η μη τήρηση των αποστάσεων ασφαλείας από το προπορευόμενο όχημα.

Ως «απόσταση ασφαλείας» ορίζεται εκείνο το κενό που οφείλει να χωρίζει ένα όχημα από το προπορευόμενο ώστε ο οδηγός να έχει στη διάθεσή του τον απαραίτητο χρόνο για να αντιδράσει, επιβραδύνοντας ή αλλάζοντας την πορεία του.

Η απόσταση ασφαλείας δεν είναι ποτέ σταθερή καθώς αποτελεί ουσιαστικά συνάρτηση της ταχύτητας με την οποία κινούμαστε. Αν για παράδειγμα ταξιδεύουμε με 100 χλμ/ώρα, η απόσταση που πρέπει να διατηρούμε από το προπορευόμενο όχημα θα πρέπει να είναι η υπερδιπλάσια σε σχέση με εκείνη που θα κρατούσαμε αν η ταχύτητα κίνησης ήταν τα 50 χλμ./ώρα.

Αυτά σε ό,τι αφορά στα οχήματα που βρίσκονται σε κίνηση, τι συμβαίνει ωστόσο όταν αναγκαζόμαστε να ακινητοποιήσουμε το αυτοκίνητό μας, για παράδειγμα σε κάποιον φωτεινό σηματοδότη ή σε ένα μποτιλιάρισμα;

Εδώ οι απόψεις διίστανται, καθώς υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν το κενό ανάμεσα στα αυτοκίνητα θα πρέπει να είναι το ελάχιστο δυνατό και αυτοί που πιστεύουν το ακριβώς αντίθετο, διατηρώντας τον κανόνα που ισχύει και για τα αυτοκίνητα που βρίσκονται σε κίνηση.

Η πρώτη σχολή στηρίζει την άποψή της στο γεγονός ότι τα κενά ανάμεσα στα αυτοκίνητα που παραμένουν ακινητοποιημένα μπροστά σε έναν ερυθρό σηματοδότη δυσχεραίνουν τη ροή της κίνησης καθώς μειώνουν τον αριθμό των αυτοκινήτων που περνούν από το φανάρι.

Ένα ακόμα επιχείρημα είναι ότι τα μεγάλα κενά ανάμεσα στα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα δημιουργεί χώρο που συνήθως αξιοποιούν είτε οι δικυκλιστές είτε οι πεζοί, γεγονός που με τη σειρά του αυξάνει την πιθανότητα κάποιου ατυχήματος.

Στο αντίπαλο στρατόπεδο, οι υπερασπιστές των… μεγάλων αποστάσεων, δηλώνουν πως το κενό ανάμεσα στα αυτοκίνητα μπορεί υπό συγκεκριμένες συνθήκες να αποδειχθεί σωτήριο, καθώς προσφέρει το περιθώριο του λάθους, ενώ στην περίπτωση ενός ατυχήματος μπορεί να μειώσει θεαματικά τις συνέπειές του.

Αυτό μπορεί να συμβεί π.χ. στην περίπτωση μιας πολλαπλής σύγκρουσης οχημάτων -γνωστή και ως καραμπόλα- όπου η απόσταση ασφαλείας ανάμεσα σε ακινητοποιημένα οχήματα μπορεί να σπάσει την αλυσίδα των συγκρούσεων ανάμεσά τους.

Η αλήθεια ή αν προτιμάτε η βέλτιστη πρακτική ίσως βρίσκεται κάπου στη μέση και από τη στιγμή που ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας δεν ορίζει την απόσταση που πρέπει να χωρίζει τα οχήματα τα οποία δεν βρίσκονται σε κίνηση, επαφίεται στην… καλή θέληση και την προνοητικότητα του οδηγού το κενό που θα αφήσει από το αυτοκίνητο ή τη μοτοσικλέτα που βρίσκεται μπροστά του. 

Διαβάστε επίσης