Ο μεγάλος Σμυρνιός, ο θρυλικός σχεδιαστής που επινόησε το εμβληματικό Morris Minor που θα μετεξελισσόταν στο Mini Cooper, επινόησε το επαναστατικό σχέδιό του κατά τη διάρκεια ενός μεσημεριανού διαλείμματός του.

Η ιδέα του Σερ Άλεκ Ισηγόνη για ένα μικροσκοπικό αυτοκίνητο με εγκάσρια τοποθετημένο κινητήρα, κίνηση εμπρός, και μικροσκοπικούς τροχούς στα απόλυτα άκρα του αμαξώματος, ήταν τόσο ενστικτώδης που τη σχεδίασε σε μια χαρτοπετσέτα.

Και φυσικά θα μείνει για πάντα άγνωστο αν ο Έλληνας σχεδιαστής είχε επίγνωση της τεράστιας σημασίας που έμελλε να έχει αυτό το συγκεκριμένο σχέδιο στην ιστορία της αυτοκίνησης – όταν μετασχηματίστηκε στο Morris Minor (αρχικά της περιόδου 1928-'34) και έπειτα στο περίφημο Mini της περιόδου 1948-'71, επίσης σχεδιασμένο από τον ίδιον.

Ο Αλέξανδρος Ισηγόνης, Έλληνας της Σμύρνης, εγκατέλειψε τη γεννέτειρά του με την καταστροφή του 1922 και αφού βρήκε αρχικά καταφύγιο στη Μάλτα, το 1923 μετανάστευσε, με τα μέλη της οικογένειάς του που είχαν επιβιώσει, στο Λονδίνο.

Η επιτυχία του Mini Cooper δεν είχε να κάνει μόνο με τη χωροταξία ή την οικονομία του, αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο ενσωμάτωνε τον ψυχισμό του γεμάτου ζωή μεταπολεμικού Λονδίνου της δεκαετίας του '60. Ψυχισμό που ένιωθαν και πολλοί διάσημοι ιδιοκτήτες ενός Mini Cooper: από τον Paul McCartney και τον Mick Jagger μέχρι την Πριγκίπισσα Μαργαρίτα.

Ακόμα και ο Enzo Ferrari αυτοπροσώπως εγκατέλειψε το Peugeot με το οποίο έκανε τις συνήθεις καθημερινές του μετακινήσεις για ένα Cooper S, την κορυφαία και πιο σπορ έκδοση του Mini. Έχοντας βεβαίως κάνει ορισμένες “βελτιώσεις”, όπως τους δύο μεγάλους κυκλικούς προβολείς, μέσω της καροσερί του έμπιστού του Sergio Scaglietti.

Μόλις έφτασε στο Λονδίνο, ο Ισηγόνης εισήχθη στο Πολυτεχνείο του Battersea, αλλά οι οικονομικές δυσκολίες της οικογένειάς του -που έχασαν τα πάντα στη φλεγόμενη Σμύρνη- τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τις σπουδές του. Δεν έλαβε ποτέ το πτυχίο του, όμως πολύ σύντομα βρήκε δουλειά στο Coventry και έπειτα, το 1936, στη Morris Garage. Την εταιρεία που θα αποκτούσε παγκόσμια φήμη ως MG.

Εκεί ο Έλληνας μετανάστης σχεδίασε ένα αυτοκίνητο με κινητήρα Turbo για τους αγώνες, το οποίο όμως το πρόλαβε ο β' παγκόσμιος πόλεμος. Μεταπολεμικά συνέχισε την εργασία του στην MG, και επίσης δούλεψε και για την Alvis -ένα εργοστάσιο πολυτελών αυτοκινήτων- μετά τις εσωτερικές πολιτικές έριδες στη Morris, που επέφεραν τη συγχώνευσή της με την Austin.

Το 1969 ο Άλεκ Ισηγόνης θα λάμβανε τη διάρκιση του “Commander of the Order of the British Empire”, που εφεξής θα συνόδευε το όνομά του με τον τίτλο του Σερ. Εκείνο τον καιρό εργαζόταν πάνω στο λιγότερο γνωστό αλλά εξίσου εντυπωσιακό Austin Champ, ένα ελαφρύ στρατιωτικό όχημα που του ανατέθηκε από τον Βρετανικό Στρατό για να αποτελέσει μια εναλλακτική λύση στα αμερικανικά Jeep.

Το Austin Champ είχε ανεξάρτητη ανάρτηση και με δυνατότητα τετρακίνησης, τροφοδοτούμενο από έναν ισχυρό 4κύλινδρο κινητήρα 2.800 κ.εκ. κατασκευασμένο ειδικά από τη Rolls-Royce. Πλήρως θωρακισμένο, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει υδάτινα περάσματα αρκεί ο οδηγός να είχε τη διορατικότητα να σηκώσει το αναπνευστήρα και να μην σηκώσει το πόδι του από το γκάζι για να αποφύγει την εισχώρηση του νερού από την εξάτμιση.

Το στρατιωτικό αυτό όχημα δεν είχε όπισθεν αλλά έναν μετατροπέα ροπής που επέτρεπε τη χρήση των πέντε εμπρός ταχυτήτων στην όπισθεν, σε σημείο που οι στρατιώτες ανταγωνίζονταν μεταξύ τους πηγαίνοντας στην πέμπτη ταχύτητα με την όπισθεν. Ο ανταγωνισμός συχνά επέφερε ατυχήματα, ακόμη και θανατηφόρα, που οι στρατιωτικοί διοικήσεις αναγκάστηκαν να εκδίδουν συνεχείς διαταγές υποδειγματικών κυρώσεων.

Οι ανεξάρτητες αναρτήσεις του Austin Champ σχεδιάστηκαν από τον ίδιο τον Ισηγόνη και ήταν πρωτοποριακές για την εποχή. Εντέλει, η κρίση του Σουέζ του 1956 και η εμφάνιση του Land Rover, πολύ πιο συμβατικού αλλά με κόστος στο ένα τρίτο, έστειλαν αυτό το εκκεντρικό αυτοκίνητο στη σύνταξη. Κατασκευάστηκαν περίπου 15.000 αντίτυπα, τα μισά από τα οποία σώζονται ακόμη σήμερα διάσπαρτα στις διάφορες γωνιές της Κοινοπολιτείας, αντικείμενα λατρείας και φυσικά πολύ ακριβά στη συντήρησή τους.

Το 1971 ο Σερ Άλεκ Ισηγόνης διαγνώστηκε με Πάρκινσον, και η θλιβερή εκφυλιστική ασθένεια θα διέκοπτε τη λαμπρή του δραστηριότητα. Παρόλα αυτά παρέμεινε σύμβουλος στην αυτοκινητοβιομηχανία μέχρι και το 1987, ένα χρόνο πριν από το θάνατό του.

Στα γηρατειά του, ωστόσο, ο μεγάλος Σμυρνιός ακολούθησε τα βήματα του παππού του Δημοσθένη Ισιγόνη, ο οποίος είχε εργαστεί στην κατασκευή σιδηροδρόμων στην Τουρκία για λογαριασμό αγγλικών εταιρειών. Έτσι, ο Σερ Άλεκ Ισηγόνης κατασκεύασε έναν μίνι σιδηρόδρομο με το τρένο μικρής κλίμακας, τον οποίο τοποθέτησε στον κήπο του, προς μεγάλη χαρά των παιδιών της γειτονιάς.