Εγκαταλελειμμένες στο έλεος Θεού και ανθρώπου, οι σταθερές κάμερες ταχύτητας οι οποίες στέκουν ως μεταλλικά σκιάχτρα στην άκρη κεντρικών λεωφόρων της Αττικής μαρτυρούν τη σοβαρότητα και τη συνέπεια με την οποία προσεγγίζει το ζήτημα της οδικής ασφάλειας η Ελληνική Πολιτεία.
Η συζήτηση γύρω από την οδική ασφάλεια στη χώρα μας χρονίζει, χωρίς παρ’ όλα αυτά η Ελληνική Πολιτεία να φαίνεται διατεθειμένη να αναλάβει τις ευθύνες που τις αναλογούν ώστε η κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας στους ελληνικούς δρόμους να βελτιωθεί και να πάψουν να χάνονται άδικα ανθρώπινες ζωές στον βωμό της ασφάλτου.
Είναι προφανές ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν επαρκεί ώστε να ανατρέψει τα θλιβερά δεδομένα, από τη στιγμή μάλιστα που η ελλιπής αστυνόμευση χαρίζει απλόχερα το δικαίωμα σε όποιον θελήσει να παραβιάσει όχι μόνο τα όσα προβλέπει ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας αλλά και η κοινή λογική.
BUY NOW
Προσπάθειες από την πλευρά των ελληνικών αρχών για την καλύτερη αστυνόμευση των δρόμων υπήρξαν, οι περισσότερες από αυτές ωστόσο όχι μόνον δεν είχαν την ανάλογη συνέχεια και το επιθυμητό αποτέλεσμα αλλά εξέθεσαν στα μάτια των σκεπτόμενων πολιτών το αδύναμο να επιβάλλει τους νόμους και τους κανόνες τους οποίους το ίδιο βάζει Ελληνικό Κράτος.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των σταθερών φωτογραφικών συσκευών ελέγχου ταχύτητας, οι οποίες ναι μεν τοποθετήθηκαν σε κάποιους από τους κεντρικούς οδικούς άξονες του λεκανοπεδίου της Αττικής, ουδέποτε ωστόσο συντηρήθηκαν με αποτέλεσμα να μετατραπούν σε παροπλισμένα μεταλλικά σκιάχτρα.
Μόνο ο άξονας της Λεωφόρου Κηφισού μετρά τέσσερις κάμερες ταχύτητας οι οποίες δεν είναι λειτουργικές, εκ των οποίων τρεις είναι τοποθετημένες στο ρεύμα με κατεύθυνση προς Πειραιά σε απόσταση μικρότερη των 5 χιλιομέτρων.
Μια κάμερα-φάντασμα θα συναντήσετε και στη Λεωφόρο Κατεχάκη, στο ύψος της Πανεπιστημιούπολης στο ρεύμα που οδηγεί στον Καρέα, λίγο πριν την είσοδο της Αττικής Οδού, η οποία είναι πλήρως κατεστραμμένη και… στραμμένη προς την απεραντοσύνη του ουρανού.
Συνεχίζοντας με τα μεταλλικά «σκιάχτρα» των ελληνικών δρόμων, δύο ακόμα σταθερές κάμερες οι οποίες στέκουν ανήμπορες να υπηρετήσουν τον σκοπό για τον οποίο τοποθετήθηκαν συναντάμε στο τέλος της Λεωφόρου Αθηνών με κατεύθυνση τον Σκαραμαγκά αλλά και στον Ασπρόπυργο στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας.
Το φαινόμενο των εγκαταλελειμμένων καμερών ταχύτητας δεν λείπει και από την Λεωφόρο Μαραθώνος, όπου και στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας οι συσκευές ελέγχου και καταγραφής τροχονομικών παραβάσεων έχουν παραδώσει προ πολλού το πνεύμα τους.
Το ίδιο ισχύει άλλωστε και για την κάμερα στη Λεωφόρου Λαυρίου, στο ρεύμα προς το Λαύριο, η οποία γνώρισε από πολύ νωρίς το σκληρό πρόσωπο της μοίρας.
Φυσικά δεν είναι μόνον οι κάμερες ταχύτητες οι οποίες έχουν αφεθεί στο έλεος Θεού και ανθρώπου, αλλά και εκείνες που θεωρητικά καταγράφουν όσους κινούνται παράνομα στις λεωφορειοδρόμους της Αθήνας.
Πολλές από αυτές είναι ολοκληρωτικά κατεστραμμένες και άλλες απλώς ασυντήρητες, δημιουργώντας ένα τεράστιο κενό στην αστυνόμευση ενός μέτρου που αποσκοπεί στη διευκόλυνση και την ενίσχυση των αστικών συγκοινωνιών.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την πάγια τακτική των Ελληνικών Αρχών να πραγματοποιούν τροχονομικούς ελέγχους «εισπρακτικού» χαρακτήρα και με μέσα που παραπέμπουν σε αντάρτικο πόλεων, αντί στοχευμένων παρεμβάσεων που σκοπό θα έχουν τη συμμόρφωση-εκπαίδευση των οδηγών, μπορεί κανείς να αντιληφθεί τον λόγο για τον οποίο τα τροχαία δυστυχήματα, ακόμα και στους πυκνοκατοικημένους δρόμους των μεγαλύτερων αστικών κέντρων της χώρας, αποτελούν ένα εξαιρετικά συχνό φαινόμενο.
