Για κάποιους το αυτοκίνητο δεν αποτελεί απλώς ένα μέσο μετακίνησης αλλά μια επένδυση η οποία μπορεί να αποδειχθεί όχι μόνο ασφαλής αλλά και ιδιαίτερα επικερδής.

Αν ρίξει κανείς μια ματιά στην πορεία που διαγράφει η αξία των κλασικών αυτοκινήτων τις τελευταίες δύο δεκαετίες τότε μπορεί εύκολα να συμπεράνει ότι η αυτοκίνηση, με την ευρεία έννοια του όρου, δεν αποτελεί μόνο το πεδίο δράσης των απανταχού petrolheads αλλά και εκείνων που βλέπουν πίσω από τις καλογυαλισμένες λαμαρίνες ενός ιστορικού οχήματος μια νέα επενδυτική ευκαιρία.

Η σταθερά ανοδική τάση του… χρηματιστηρίου των κλασικών αυτοκινήτων δίνει, λοιπόν, και σε εμάς το έναυσμα να εντοπίσουμε εκείνες τις περιπτώσεις οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια σίγουρη και αποδοτική επένδυση για το μέλλον.

Αυτοκίνητα που σήμερα βρίσκονται σχεδόν στα αζήτητα, ωστόσο, δεν θα δυσκολευτούν τα αμέσως επόμενα χρόνια να μετεξελιχθούν σε δυσεύρετα ιστορικά οχήματα, τα οποία για να τα αποκτήσει κανείς θα πρέπει να εκταμιεύσει ένα σεβαστό ποσό.

Mercedes-Benz SL (1989-2001)

Αν και δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για τη Mercedes-Benz SL, οι τιμές της τέταρτης κατά σειρά γενιάς του γερμανικού roadster διατηρούνται ακόμα και σήμερα σε χαμηλά επίπεδα, καθιστώντας την περίπτωσή της μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για εκείνους που θα θελήσουν να προχωρήσουν σε μια χαμηλού ρίσκου επένδυση.

Οι πιο προσιτές εκδόσεις που μπορεί να βρει κανείς ακόμα και στην ελληνική αγορά είναι εκείνες που έκρυβαν κάτω από το καπό τους τον εξακύλινδρο σε σειρά κινητήρα βενζίνης, χωρητικότητας 2,8 λίτρων.

Για την απόκτηση, λοιπόν, μίας Mercedes-Benz SL 280 μπορεί να δαπανήσει κανείς λιγότερα από 15.000 ευρώ, προσδοκώντας ότι στο μέλλον η αξία του αυτοκινήτου θα πολλαπλασιαστεί. Αυτό τουλάχιστον συνέβη στην περίπτωση των δύο πρώτων γενιών της Mercedes-Benz SL, οι τιμές των οποίων έχουν φτάσει σε απαγορευτικά για τους περισσότερους επίπεδα.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η τέταρτη γενιά της Mercedes-Benz SL έγινε το πρώτο ανοιχτό αυτοκίνητο στον κόσμο που εξοπλίστηκε με αυτόματα αναπτυσσόμενο roll bar για την προστασία των επιβατών σε περίπτωση ανατροπής.

Mazda MX-5 (1989-1997)

Το δημοφιλέστερο roadster όλων των εποχών, στην πρώτη και με διαφορά καλύτερη γενιά του, έχει ήδη αρχίσει να διεκδικεί μια θέση στις συλλογές των φανατικών οπαδών της αυτοκίνησης. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την κακή συνήθεια της παρέμβασης στις εργοστασιακές προδιαγραφές του, καθιστούν το Mazda MX-5  «λεφτά στην τράπεζα». Η χρηματιστηριακή του αξία έχει πάρει την ανιούσα κάτι που αναμένεται να συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια.

Φυσικά δεν ισχύει το ίδιο για τις επόμενες του αυτοκινήτου (ΝΒ και NC), οι οποίες μπορεί να εξασφάλισαν συνέχεια σε μια παράδοση ετών, εξακολουθούν παρ’ όλα αυτά να κινούνται κάτω από τα ραντάρ των κυνηγών ιστορικών κεφαλών.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, το MX-5 NA εισήχθη στην ευρωπαϊκή αγορά με τον ατμοσφαιρικό κινητήρα βενζίνης του 1,6 λίτρου, απόδοσης 90 και 115 ίππων, ενώ η Mazda έχει ήδη ξεκινήσει πρόγραμμα κατασκευής ανταλλακτικών για την πρώτη γενιά του ιαπωνικού roadster σε Ιαπωνία και Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, καθιστώντας την όποια προσπάθεια ανακατασκευής του πολύ πιο εύκολη.

Audi TT (1998-2006)

Με ταπεινή καταγωγή -την πλατφόρμα και πολλά από τα μηχανικά μέρη που μπορούσε να συναντήσει κανείς σε ένα Volkswagen Golf ή ακόμα και σε μια Skoda Octavia- αλλά και εξεζητημένο χαρακτήρα, το Audi TT αποτέλεσε ένα από τα αυτοκίνητα που σημάδεψαν τη δεκαετία του 1990.

Μολονότι η αρχή της καριέρας του δεν ήταν ιδανική, καθώς χρειάστηκαν να πραγματοποιηθούν ουσιαστικές παρεμβάσεις και αναβαθμίσεις ώστε να διασφαλιστεί η ευστάθεια σε υψηλές ταχύτητες κίνησης, το Audi TT κατάφερε πολύ σύντομα να αποκτήσει το δικό του, φανατικό κοινό.

Σε δύο τύπους αμαξώματος, coupe και roadster, και με πλήθος εκδόσεων ισχύος, η πρώτη γενιά του Audi TT συναντάται σήμερα σε τιμές που δεν υπερβαίνουν τα 10.000 ευρώ. Πέρα από τον future proof χαρακτήρα του και το ιδιαίτερο σχήμα του, ένα σημαντικό πλεονέκτημα που διαθέτει το γερμανικού coupe είναι ο πασπαρτού κινητήρας του 1,8 λίτρου, απόδοσης 180 και 225 ίππων, ο οποίος αυτομάτως διασφαλίζει έναν όχι και τόσο δαπανηρό πρόγραμμα χρήσης και συντήρησης.

Όπως και να έχει, το πρώτο Audi TT θα αποτελέσει ένα από τα αυτοκίνητα που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον, ένα young timer με προοπτικές να ανταμείψει τον ιδιοκτήτη του με την υπεραξία την οποία θα αποκτήσει τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Alfa Romeo GTV/Spider (1993-2004)

Η Alfa Romeo δεν διαθέτει μόνον φανατικούς οπαδούς αλλά και ένα πλούσιο παρελθόν στο οποίο ήταν πιο δραστήρια ακολουθώντας μια πιο επιθετική πολιτική ως προς την ανάπτυξη της γκάμας της.

Με τη σχεδιαστική υπογραφή, λοιπόν, του οίκου Pininfarina, η Alfa Romeo GTV και Spider ανέλαβαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 το δύσκολο έργο να επαναφέρουν τους Ιταλούς στην πρώτη γραμμή της κατηγορίας των σπορ κατασκευών.

Η αποστολή τους δεν ήταν εύκολη, ωστόσο, με το ξεχωριστό τους design και το… μεσογειακό ταμπεραμέντο τους κατάφεραν να διακριθούν και να σταθούν αντάξια των υψηλών προσδοκιών μας.

Η συνέχεια, βέβαια, δεν ήταν ανάλογη, ειδικά για την Alfa Romeo GTV η οποία δεν απέκτησε ποτέ διάδοχο, αφήνοντας το περιθώριο σε εκείνη της δεκαετίας του 1990 να χτίσει τον δικό της μύθο.

Τα σχεδόν 42.000 αντίτυπα του αυτοκινήτου ίσως να μην αφήνουν το περιθώριο να μιλήσει κανείς για μια σπάνια κατασκευή, ωστόσο, θεωρείστε δεδομένο ότι τα επόμενα χρόνια οι εμφανίσεις της Alfa Romeo GTV στην ελληνική άσφαλτο θα είναι εξαιρετικά σπάνιες.

Αν και το ιταλικό coupe είχε την τύχη να διαθέτει στο οπλοστάσιό του V6 κινητήρες, με κορυφαίο όλων τον περίφημο Busso χωρητικότητας 3,2 λίτρων και απόδοσης 240 ίππων, η συνηθέστερη επιλογή ήταν τα δίλιτρα σύνολα.

Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει φυσικά το εξακύλινδρο (2.0 V6 TB), το οποίο μάλιστα ήταν υπερτροφοδοτούμενο, αποδίδοντας 200 ίππους και 280 Nm ροπής.

 Fiat Coupe (1993-2000)

Αν το Fiat Dino τη δεκαετία του 1960 αποτελούσε τη Ferrari του φτωχού, φιλοξενώντας κάτω από τις μεταλλικές επιφάνειες του ένα V6 κινητήρα γέννημα-θρέμμα του Μαρανέλο, τότε το Fiat Coupe το οποίο ακολούθησε σχεδόν τριάντα χρόνια μετά θα μπορούσε να θεωρηθεί ο φυσικός διάδοχός του, διεκδικώντας το ίδιο ακριβώς προσωνύμιο.

Το μοναδικό σχεδιαστικό αποτύπωμα που του χάρισε το μαγικό άγγιγμα του Chris Bangle ήταν αρκετό ώστε το ιταλικό coupe να αποκτήσει φανατικούς οπαδούς αλλά και ορκισμένους εχθρούς.

Πέρα από το design, ωστόσο, το Fiat Coupe είχε και άλλα χαρίσματα να παρουσιάσει, όπως, ο θρυλικός πεντακύλινδρος turbo κινητήρας των δύο λίτρων, η απόδοση του οποίου έφτανε τους 220 ίππους και τα 300 Nm ροπής.

Μάλιστα οι κορυφαίες εκδόσεις του αυτοκινήτου είχαν ένα ακόμα χαρακτηριστικό που τις καθιστούσαν μοναδικές. Ο λόγος για το μηχανικό διαφορικό περιορισμένης ολίσθηση Viscodrive, το οποίο αναλάμβανε να μεταφέρει με τις μικρότερες δυνατές απώλειες στην άσφαλτο την καθηλωτική για εκείνη την εποχή ισχύ.

Το Fiat Coupe έμεινε στην παραγωγή σχεδόν επτά χρόνια αποκτώντας 72.762 αντίτυπα, όχι όμως και διάδοχο, μια και η πορεία της ιταλικής φίρμας έκτοτε ήταν σταθερά πτωτική.

BMW Z3 Roadster/Coupe (1995-2002)

Με τα μόλις 8.000 αντίτυπα της Z1 να έχουν αφήσει τους φίλους της BMW με τη γλυκόπικρη γεύση του ανικανοποίητου, οι Βαυαροί επιστρέφουν στην κατηγορία των roadsters με την Ζ3. Αποφεύγοντας ετούτη τη φορά τις εκκεντρικές μηχανολογικές εφαρμογές, δημιουργούν μια πρόταση, η οποία ξεχωρίζει από την πρώτη στιγμή για τον διαχρονικό σχεδιασμό της.

Η παρουσία της BMW Z3 στην ταινία Golden Eye του James Bond θα απογειώσει τη δημοτικότητά της, με την παραγωγή της πρώτης χρονιάς να εξαντλείται αμέσως μετά την είσοδο του γερμανικού roadster στην ευρωπαϊκή και την αμερικανική αγορά.

Η συνέχεια της πορείας του ήταν εξίσου εντυπωσιακή, με τις εξακύλινδρες εκδόσεις και το coupe αμάξωμα να προσφέρουν επιπλέον επιλογές στην γκάμα του. Κορυφαία όλων, εκείνη που φόρεσε τα διακριτικά M και έναν εξακύλινδρο σε σειρά κινητήρα χωρητικότητας 3,0 λίτρων και απόδοσης 321 ίππων.

Η BMW Z3 Roadster παράχθηκε σε σχεδόν 280.000 αντίτυπα, με την coupe εκδοχή της να υπερβαίνει ωστόσο τις 17.815 μονάδες, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις δημιουργίας μιας χρυσής επενδυτικής ευκαιρίας.

Διαβάστε επίσης: