Τα αεριζόμενα δισκόφρενα έφεραν κοσμογονικές αλλαγές στα αγωνιστικά αυτοκίνητα, ξεκινώντας από την Porsche 906-8 Bergspyder το 1965, και σύντομα έκαναν το ίδιο και για την ασφάλεια στους δημόσιους δρόμους.

Από τη δεκαετία του 1930, κιόλας, τα αυτοκίνητα είχαν περισσότερη ισχύ, και επιτύγχαναν πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα, από όση μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τα φτωχής απόδοσης ταμπούρα των συστημάτων πέδησής τους.

Παρά το μεγάλο βήμα που έγινε τη δεκαετία του '50 όμως, με την εμφάνιση των πρώτων δισκόφρενων χάρη στις προσπάθειες της Jaguar, της Dunlop και του θρυλικού Sir Stirling Moss που οδηγούσε την C-Type στις δοκιμές εξέλιξής τους (βλ. το παρακάτω video), το πρόβλημα δεν λύθηκε.

Ο Moss μπορούσε, μεν, να σημειώσει μέση ωριαία ταχύτητα της τάξης των 160 km/h στο GP της γαλλικής Reims το 1952, αλλά τα δισκόφρενα παρέμεναν ακόμη επιρρεπή στην υπερθέρμανση. Οι τριβές ανέβαζαν τη θερμοκρασία τους πάνω από τους 500 βαθμούς Κελσίου, προκαλώντας προβλήματα απόδοσης και φόβους πλήρους κατάρρευσής τους.

Το πρόβλημα έμελλε να λύσει το 1965 η Porsche. Οι μηχανικοί της προσπαθούσαν να σκεφτούν έναν τρόπο για να φρενάρει η 906-8 Bergspyder, το αγωνιστικό αυτοκίνητο της εταιρείας για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αναβάσεων. Δεν ήταν εύκολο έργο, καθώς το οκτακύλινδρο πρωτότυπο που οδηγούσε ο Gerhard Mitter απέδιδε 260 ίππους για μόλις 570 κιλά βάρους.

Τότε, οι μηχανικοί της Στουτγάρδης σκέφτηκαν μια ευφυή ιδέα: σχεδίασαν ένα μηχανισμό με δύο παράλληλα δισκόφρενα, τοποθετημένα σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, και άνοιξαν οπές στην περίμετρό τους. Αυτό επέτρεπε την πολύ καλύτερη κυκλοφορία του αέρα ανάμεσα στα δισκόφρενα, κι έτσι επιτυγχάνονταν η ιδιαίτερα αποτελεσματική ψύξη τους - και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Ο Mitter είχε, πλέον, μεγαλύτερη ελευθερία να πιέζει την Bergspyder στα όρια: με τα αεριζόμενα δισκόφρενα στους εμπρός τροχούς, μπορούσε να φρενάρει πιο αργά και πιο ισχυρά, χωρίς το σύστημα πέδησης να παρουσιάζει υπερθέρμανση ή να απειλείται με κατάρρευση.

Η επιτυχία της μεγάλης αυτής καινοτομίας στο σύστημα πέδησης ήταν τόσο μεγάλη, που μεταφέρθηκε αυτούσια στην Porsche 911S δρόμου μέσα σε μόλις ένα χρόνο. Έκτοτε, η τεχνολογία των αεριζόμενων δισκόφρενων είναι αυτή που έχει μεταφερθεί ταχύτερα από κάθε άλλη απο τους αγώνες στα αυτοκίνητα δρόμου.

Και γνώρισε, φυσικά, την άμεση επέκτασή της, πολύ σύντομα. Σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των νέων αυτοκινήτων έχουν αεριζόμενα δισκόφρενα στους εμπρός τροχούς τους.

Δείτε εδώ τις τιμές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά όλων των αυτοκινήτων της ελληνικής αγοράς

Ακολουθήστε το carandmotor.gr για να μαθαίνετε όλα τα ΝΕΑ για το αυτοκίνητο