Όπως και η οδική σήμανση, έτσι και η επιλογή του χρώματος στη διαγράμμιση των δρόμων διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, επιτρέποντας στους οδηγούς να αντιλαμβάνονται ταχύτερα το περιβάλλον γύρω τους.
Μολονότι στους ελληνικούς δρόμους η ύπαρξη διαγράμμισης και μάλιστα ευδιάκριτης δεν αποτελεί τον κανόνα αλλά την εξαίρεση, καθιστώντας την καθημερινότητα οδηγών και πεζών ακόμα πιο δύσκολη και επικίνδυνη, οι περισσότεροι από εμάς ίσως να έχουν παρατηρήσει τη χρήση διαφορετικών χρωμάτων για την οριοθέτηση της ασφάλτου.
Κοινώς το λευκό δεν είναι το μοναδικό χρώμα που χρησιμοποιείται για τη διαγράμμιση ενός δρόμου, συνεπώς κάθε οδηγός οφείλει αν μη τι άλλο να γνωρίζει τι ακριβώς υποδηλώνει η χρήση είτε του κίτρινου είτε του μπλε χρώματος στην άσφαλτο.
BUY NOW
To λευκό χρώμα
Η επιλογή του λευκού χρώματος για τη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς το συγκεκριμένο χρώμα διαθέτει ως γνωστό τη μεγαλύτερη ανακλαστική ικανότητα σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα χρώματα.
Δημιουργώντας μια έντονη αντίθεση με την σκουρόχρωμη άσφαλτο, το λευκό χρώμα είναι το πλέον ευδιάκριτο τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα, κερδίζοντας με το σπαθί τη μερίδα του λέοντος όχι μόνον στους ελληνικούς αλλά και στους περισσότερους ευρωπαϊκούς δρόμους.
Οι πρώτες λευκές γραμμές επί της ασφάλτου εμφανίστηκαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ωστόσο, χρειάστηκαν να περάσουν σχεδόν 30 χρόνια ώστε να αποκτήσουν τον σημαίνοντα ρόλο τους.
Το κίτρινο χρώμα
Το κίτρινο χρώμα εμφανίστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1950, δηλώνοντας κατά κύριο λόγο την απαγόρευση στάσης ή στάθμευσης ενός οχήματος στη συγκεκριμένη περιοχή του δρόμου. Στη συνέχεια βέβαια η χρήση του επεκτάθηκε για παράδειγμα σε ορεινούς δρόμους με περιορισμένη, εξαιτίας της ομίχλης, ορατότητα και συχνές χιονοπτώσεις.
Κίτρινη διαγράμμιση θα συναντήσετε σε δρόμους στους οποίους πραγματοποιούνται έργα και η οριοθέτηση π.χ. των λωρίδων κυκλοφορίας έχει προσωρινό χαρακτήρα. Τέλος, κίτρινες διαγραμμίσεις θα συναντήσετε σε λεωφορειολωρίδες, όπως και σε κεντρικές διασταυρώσεις της πρωτεύουσας, με τη μορφή «πλέγματος».
Το «πλέγμα» αυτό ορίζει την περιοχή μέσα στην οποία τα οχήματα δεν πρέπει να ακινητοποιηθούν σε περίπτωση κυκλοφοριακής συμφόρησης ώστε η διασταύρωση να παραμείνει «ανοιχτή» ανεξαρτήτως κυκλοφοριακών συνθηκών.
Το μπλε χρώμα
Όπως και το κίτρινο, έτσι και το μπλε, χρώμα χρησιμοποιήθηκε εξαρχής για την οριοθέτηση συγκεκριμένων περιοχών και ειδικότερα θέσεων στάθμευσης.
Στον Δήμο της Αθήνας, για παράδειγμα, η μπλε διαγράμμιση σηματοδοτεί τις θέσεις στάθμευσης των μόνιμων κατοίκων, τουλάχιστον στις περιοχές που εφαρμόζεται το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης, ενώ τις περισσότερες φορές με μπλε διαγράμμιση οριοθετούνται και οι θέσεις στάθμευσης οι οποίες προορίζονται για άτομα με αναπηρία.
Μια μπλε γραμμή δηλώνει και τη διαδρομή του Αυθεντικού Μαραθωνίου, η οποία ξεκινά από τον Μαραθώνα και καταλήγει στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο.
Οι προδιαγραφές
Αυτό που αξίζει να γνωρίζεται είναι το γεγονός ότι κάθε χώρα ορίζει τις δικές τις προδιαγραφές σε σχέση όχι μόνο με το χρώμα των διαγραμμίσεων αλλά και το μέγεθος ή ακόμα και το σχεδιαστικό μοτίβο που ακολουθούν.
Ανάμεσα στις προδιαγραφές μπορεί να βρει κανείς κι άλλα, περισσότερο ειδικά χαρακτηριστικά, τα οποία σχετίζονται, για παράδειγμα, με την αντοχή, την ολισθηρότητα, την ευκολία αφαίρεσης κτλ.
