Το προσεχές Σαββατοκύριακο η Formula 1 επισκέπτεται μία από τις αγαπημένες πίστες των οδηγών αλλά και των θεατών: τη θρυλική Suzuka.

Απαρτίζεται από 18 στροφές, μερικές από τις οποίες (όπως η Spoon, η 130R και η ανηφορική αλληλουχία μεταξύ των στροφών 2 και 7) είναι από τις πιο διάσημες στο ημερολόγιο του παγκόσμιου πρωταθλήματος. Λιγότερο γνωστές είναι οι δύο στροφές Degner, που πήραν το όνομά τους από τον Γερμανό αναβάτη μοτοσικλετών Ernest Degner, που αγωνιζόταν στις δεκαετίες του 1950 και του 1960.

Γεννημένος στο Gleiwitz (στα υψίπεδα της Σιλεσίας της Πολωνίας) το 1931, μεγάλωσε στην Ανατολική Γερμανία και ήταν ένας από τους πιο εξέχοντες αναβάτες στην Ανατολική Ευρώπη. Έτρεξε με δίχρονες μοτοσυκλέτες MZ σχεδιασμένες από τον Walter Kaaden: έναν λαμπρό μηχανικό που εργάστηκε για τους Γερμανούς στο Peenemunde κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: Αυτή ήταν η μυστική ερευνητική εγκατάσταση όπλων του Αδόλφου Χίτλερ. Χάρη στη δημιουργικότητα του Kaaden, οι MZ μπόρεσαν να νικήσουν όχι μόνο τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό αλλά και τις Ιαπωνικές εταιρείες που μόλις άρχιζαν να δημιουργούν τη φήμη τους.

Το 1960, για παράδειγμα, η Suzuki για πρώτη φορά έτρεξε σε διεθνή αγώνα, αλλά η ιαπωνική μοτοσυκλέτα ήταν δραματικά αργή. Τερμάτισε στο Isle of Man TT του 1960, 15 ολόκληρα λεπτά πίσω από τον νικητή. Ήταν σαφές ότι η ιαπωνική εταιρεία χρειαζόταν επειγόντως τεχνογνωσία, αλλά πού να τη βρει; Η απάντηση ήρθε με τη μορφή μιας τυχαίας συνάντησης που πραγματοποιήθηκε τον επόμενο χρόνο μεταξύ του Degner και του προέδρου της εταιρείας Shunzo Suzuki. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους, ο Degner είπε ότι είχε κουραστεί από τη βαρετή ζωή του, στην Ανατολική Γερμανία, καθώς ο υπόλοιπος κόσμος είχε αρχίσει να βγαίνει από τη μεταπολεμική λιτότητα: είχε επίσης βαρεθεί τη συνεχή παρακολούθηση από τη Στάζι – τη μυστική αστυνομία – που τον ακολουθούσε σε κάθε αγώνα.

Επειδή η Στάζι ανησυχούσε πολύ μήπως ο Degner αποστατήσει, απαγόρευε στην οικογένειά του να πάει στους διεθνείς αγώνες, έτσι ώστε ο αναβάτης να γυρίζει στο σπίτι. Ο Degner ενοχλούνταν επίσης από το γεγονός ότι οι περισσότεροι αναβάτες – ακόμα και αυτοί με λιγότερο ταλέντο – πληρώνονταν πολύ περισσότερο από αυτόν, καθώς υπό το καθεστώς της πατρίδας του έπρεπε να συμβιβαστεί με το μισθό εργάτη της MZ.

Επετεύχθη γρήγορα μια συμφωνία: ο Degner θα γίνονταν πολιτικός πρόσφυγας, θα βοηθούσε τη Suzuki να αναπτύξει τις μοτοσυκλέτες της και μετά θα έτρεχε για τους Ιάπωνες. Όμως δεν ήθελε ν’ αφήσει στην Ανατολική Γερμανία την οικογένειά του. Με το Τείχος του Βερολίνου να έχει μόλις υψωθεί, η απομάκρυνσή τους φάνταζε αδύνατη. Έτσι, κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου του Grand Prix της Σουηδίας το 1961 (το οποίο έλαβε χώρα στο Kristianstad), ο Degner οργάνωσε την απόδραση της οικογένειάς του, με τη βοήθεια ενός φίλου από τη Δυτική Γερμανία που έκανε συχνά επαγγελματικά ταξίδια στο Ανατολικό Βερολίνο. Ο φίλος του, έβγαλε λαθραία την οικογένεια, στο πορτμπαγκάζ μιας Lincoln Mercury, με τον Degner να ποντάρει στο γεγονός ότι η Στάζι παρακολουθούσε τον ίδιο τα Σαββατοκύριακα των αγώνων στο εξωτερικό και όχι την οικογένειά του, στο σπίτι.

Στο συγκεκριμένο αγώνα εγκατέλειψε λόγω βλάβης του κινητήρα και στη συνέχεια κατέφυγε στη Δυτική Γερμανία για να ενωθεί με την οικογένειά του πριν μετακομίσει στο Hamamatsu, όπου βρισκόταν η έδρα της Suzuki. Η MZ ακύρωσε αμέσως το πρόγραμμα αγώνων στο εξωτερικό, σε περίπτωση που κάποιος άλλος είχε τη φωτεινή ιδέα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Degner.

Ο Degner έτρεξε για τη Suzuki το 1962 παρά το γεγονός ότι ζούσε με τον διαρκή φόβο της δολοφονίας του από τη Στάζι. Κατάφερε να κερδίσει τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο στην κατηγορία των 50 κυβικών. Όμως το όνειρο μετατράπηκε σε εφιάλτη την επόμενη χρονιά. Στο Ιαπωνικό Γκραν Πρι στη Σουζούκα έπεσε από τη μοτοσυκλέτα του στο σημείο που τώρα είναι γνωστό ως στροφές Degner.

Το ρεζερβουάρ καυσίμου εξερράγη και ο ίδιος υπέστη σοβαρά εγκαύματα που απαιτούσαν πάνω από 50 μεταμοσχεύσεις. Επέστρεψε στους αγώνες την επόμενη χρονιά, αλλά μετά από μια σειρά ατυχήματα αποσύρθηκε οριστικά το 1966. Η ζωή με συνεχή πόνο τον οδήγησε να εθιστεί στη μορφίνη: ο θάνατός του το 1983, σε ηλικία μόλις 51 ετών (όταν ζούσε στην Τενερίφη) καταγράφηκε επίσημα ως καρδιακή προσβολή.

Πολλοί πιστεύουν ότι προκλήθηκε από υπερβολική δόση, ενώ κάποιοι θεωρούν ότι ήταν αποτέλεσμα ενεργειών της Στάζι. Σε κάθε περίπτωση, οι στροφές 8 και 9 της πίστας της Suzuka φέρουν το όνομα του σπουδαίου αυτού αναβάτη ως φόρο τιμής στη συμβολή του, στην ιαπωνική ιστορία της μοτοσικλέτας.