Ο Lewis Hamilton πάσχιζε να βγει από τη Mercedes W13 μετά από 51 γύρους με αφόρητους πόνους λόγω των αναπηδήσεων στο GP του Αζερμπαϊτζάν. Αλλά αυτή ήταν μόνο μία από τις καταπονήσεις που δέχεται το σώμα των πιλότων της F1.

Το πρόβλημα των αναπηδήσεων στην ευθεία (porpoising), που προκαλείται από τους φετινούς κανονισμούς που δίνουν έμφαση στο ground effect (στην αεροδυναμική του δαπέδου) είναι για τη Mercedes πολύ εντονότερο σε σχέση με άλλες ομάδες, και ο Lewis Hamilton είναι πιθανότατα ο οδηγός που επηρεάζεται περισσότερο από κάθε άλλον.

Ο Βρετανός παραπονέθηκε στη ραδιοεπικοινωνία με την ομάδα του αρκετα πριν ο αγώνας του Αζερμπαϊτζάν φτάσει στο μέσον του ότι ο πόνος που προκαλούσαν στη μέση του οι αναπηδήσεις της Mercedes W13 ήταν αφόρητος. Παρότι ανησυχούσε ότι θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν σε ατύχημα, ο επτάκις πρωταθλητής τερμάτισε - και μάλιστα ανελίχθηκε στην 4η θέση.

Το πρόβλημα ήταν τέτοιο που ο διευθυντής της Mercedes F1 Toto Wolff δήλωσε στο τέλος ανήσυχος ότι οι επιπτώσεις ξεπέρασαν το μυικό τραυματισμό και επεκτάθηκαν και στη σπονδυλική στήλη του Hamilton, καθώς και ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο ο Lewis να μην καταφέρει να αγωνιστεί στο GP Καναδά, το αμέσως επόμενο Σαββατοκύριακο.

«Προσπαθούσα να αντέξω και έσιγγα τα δόντια μου από τον πόνο, και η αδρεναλίνη βοήθησε» είπε στο τέλος ο Lewis. «Δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια τον πόνο που βίωνα, ειδικά στις ευθείες. Και στο τέλος απλά προσεύχεσαι να τελειώσει. Αλλά ήμασταν σε τόσο καλή θέση, καθώς η ομάδα έκανε σπουδαία δουλειά με τη στρατηγική και μας ανέβασε στην 3η και 4η θέση», συμπλήρωσε.

Οι επιπτώσεις στο σώμα των οδηγών
Πέραν των βίαιων αναπηδήσεων, υπάρχει μια μακρά σειρά από δυνάμεις που ασκούν πιέσεις στο σώμα των οδηγών της Formula 1, το καταπονούν στις αρθρώσεις, στην καρδιαγγειακή λειτουργία και στο νευρικό σύστημα, και απαιτούν ειδική προπόνηση και φυσική προετοιμασία.

Το καλό με τους οδηγούς της F1 είναι ότι ξεκινούν από πολύ μικρή ηλικία και από το Karting, και το σώμα τους προσαρμόζεται από νωρίς στις ακραίες αυτές απαιτήσεις. Και στην εφηβεία αναπτύσσονται έτσι οι ειδικές ικανότητες του σώματος για να ανταπεξέρχεται.

Μια F1 μπορεί να αγγίξει τελική ταχύτητα 360 km/h και η επιτάχυνση 0-100 km/h σε 2,5 δευτερόλεπτα εκθέτει διαρκώς τους οδηγούς σε δυνάμεις της τάξης των 2g - δύο φορές την επιτάχυνση της βαρύτητας. Όμως, το χειρότερο είναι το φρενάρισμα: η ικανότητα ενός μονοθεσίου να φρενάρει από τα 200 km/h σε πλήρη στάση σε μόλις 65 μέτρα, προκαλεί δυνάμεις 5g - με ό,τι επιπτώσεις φαντάζεστε ότι αυτό έχει κυρίως για τον αυχένα τους. Και δεν είναι μόνο αυτό. Στις στροφές, ασκούνται πλευρικές δυνάμεις της τάξεως των 6g.

Με τέτοιου είδους καταπονήσεις, η κυκλοφορία του αίματος αλλάζει απότομα διεύθυνση: προς το κεφάλι στις επιταχύνσεις, προς τα πόδια στις απότομες επιβραδύνσεις. Αυτό προκαλεί επιπτώσεις στη λειτουργία και στις αντιδράσεις του εγκεφάλου - και είναι κάτι που στη διάρκεια μόνο ενός γύρου γίνεται δεκάδες φορές. Και χιλιάδες στη διάρκεια ενός αγώνα.

Κατά συνέπεια, οι οδηγοί πρέπει να γυμνάσουν πολύ καλά τους μύες που ελέγχουν την κυκλοφορία του αίματος: τους κοιλιακούς. Και για να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις της επιτάχυνσης και της επιβράδυνσης, πρέπει αντίστοιχα να γυμνάσουν και τους μύες του κορμού. Καμιά φορά, μάλιστα, λόγω των δυνάμεων g είναι δύσκολο ακόμα και να αναπνεύσουν - και για το λόγο αυτό πολλοί οδηγοί περιλαμβάνουν στην εκγύμνασή του ακόμα και ασκήσεις άπνοιας.

Με διαφορά, το σημείο του σώματος που δέχεται τις ισχυρότερες καταπονήσεις είναι η αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Ο αυχένας τους μπορεί να αντέξει δυνάμεις ως και 30 κιλών - και είναι εύκολο να φανταστεί τι συμβαίνει στον αυχένα ενός αγύμναστου καθημερινού οδηγού στο ενδεχόμενο μιας απότομης πανίσχυρης επιβράδυνσης κατά τη διάρκεια ενός ατυχήματος.

Έτσι, κεντρικό ρόλο στη γυμναστική των οδηγών έχει η ενδυνάμωση του αυχένα. Και υπάρχει και ο μύθος του Nigel Mansell, που ρωτήθηκε τι χρειάστηκε να αλλάξει όταν έκανε το βήμα από τη Formula 3 στη Formula 1 - για να απαντήσει ότι χρειάστηκε να αλλάξει το κολάρο στα πουκάμισά του.

Άλλο σημείο που χρειάζεται ισχυρή ενδυνάμωση στο σώμα των οδηγών είναι τα χέρια. Ενώ το τιμόνι είναι ελαφρύ με μικρή ταχύτητα, τα χέρια πρέπει να αντέχουν πολύ ισχυρές δυνάμεις στρίβοντας με περισσότερα από 300 km/h. Και πάντα παραμονεύει μια απότομη κίνηση του τιμονιού σε μια σύγκρουση ή ατύχημα, που μπορεί να τραυματίσει τα χέρια του οδηγού αν αυτός τα αφήσει στο τιμόνι - όπως έγινε με τον Fernando Alonso στο φετινό του ατύχημα στις κατατακτήριες του GP Αυστραλίας.

Στρίβοντας με υψηλή ταχύτητα οι δυνάμεις στα χέρια των οδηγών ξεπερνούν τα 15 κιλά, και αυτό συμβαίνει για περισσότερες από χίλιες φορές σε έναν αγώνα. Τα κάτω άκρα δεν εξαιρούνται, επίσης, από τις καταπονήσεις: οι οδηγοί πρέπει να πιέζουν το φρένο με ισχύ 60 κιλών, για περίπου 250 φορές σε κάθε αγώνα.

Για το σκοπό αυτό, επειδή πρόκειται για μαραθώνιο, είναι κρίσιμη η καρδιαγγειακή εκγύμναση των πιλότων. Χρειάζεται πολύ υψηλή αντοχή για να διατηρήσει ο εγκέφαλος και οι μύες τη σωστή λειτουργία τους σε έναν αγώνα που διαρκεί σχεδόν δύο ώρες.

Επιπλέον, οι πιλότοι καταπονούνται και από τις υψηλές θερμοκρασίες: οι πυρίμαχες φόρμες και τα ενισχυμένα κράνη παγιδεύουν τη θερμότητα στο σώμα και στο κεφάλι του οδηγού, και όταν στους πιο ζεστούς αγώνες η θερμοκρασία στο κόκπιτ ξεπερνά τους 60ο Κελσίου, αυτό μπορεί να είναι ένα σοβαρό πρόβλημα με επικίνδυνες επιπτώσεις. Σε έναν αγώνα, ο οδηγός μπορεί να χάσει υγρά αντίστοιχα του 5% του σωμάτικού του βάρους.

Η ακραία εφίδρωση μειώνει τον όγκο του αίματος - και αυτό δεν αναπληρώνεται με τη λήψη νερού. Το αποτέλεσμα είναι η μείωση του οξυγόνου που φτάνει στον εγκέφαλο, επηρεάζοντας έτσι τα αντανακλαστικά, την αυτοσυγκέντρωση και την επαγρύπνηση του οδηγού. Είναι προφανές πόσο σοβαρά προβλήματα μπορεί να προκαλέσει αυτό.

Η μείωση του όγκου του αίματος, επίσης, μπορεί να αυξήσει τους καρδιακούς παλμούς ώστε να συνεχιστεί η κυκλοφορία του οξυγόνου στα κρίσιμα όργανα του σώματος και στους μύες. Έτσι, οι παλμοί του οδηγού κυμαίνονται στον αγώνα μεταξύ 140 και 190, και αυτό απαιτεί πολύ εντατική προπόνηση.

Κατά συνέπεια, όλα αυτά καταρρίπτουν κάθε υπόνοια ότι οι οδηγοί της F1 δεν είναι αθλητές, για την ακρίβεια υπεραθλητές. Και οι αφόρητες πιέσεις στη μέση του Lewis Hamilton και των άλλων οδηγών από το porpoising των φετινών μονοθεσίων, μάλλον είναι η κορυφή του παγόβουνου για τις καταπονήσεις στο σώμα των πιλότων της Formula 1.

Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να πάρετε μια μικρή γεύση από τις εξαντλητικές προπονήσεις των πιλότων της Formula 1

Διαβάστε επίσης