Μέσα σε μία ημέρα, το κάλυμμα «halo» του κόκπιτ των μονοθεσίων έσωσε τη ζωή δύο οδηγών, της F1 και της F2, στο GP Βρετανίας. Πώς επινοήθηκε, όμως, αυτό το ευεργετικό εξάρτημα;
Στο τρομακτικό ατύχημα της εκκίνησης του Βρετανικού GP, στην πίστα του Silverstone, η Alfa Romeo του Guanyu Zhou ανετράπη μετά από επαφή με τη Mercedes του George Russell, Αφού σύρθηκε -ανάποδα και με υψηλή ταχύτητα- στην άσφαλτο και έπειτα στην αμμοπαγίδα της πρώτης στροφής, πέρασε πάνω από τις μπαριέρες ελαστικών και κατέληξε στον προστατευτικό φράκτη των θεατών.
Παρότι το roll-hoop στην οροφή του μονοθεσίου καταστράφηκε ολοσχερώς, ο Κινέζος οδηγός της Alfa Romeo επέζησε - και μάλιστα χωρίς κανέναν τραυματισμό, χάρη στο «halo». Λίγες ώρες νωρίτερα, στον αγώνα της Formula 2, ο οδηγός Roy Nissany επίσης σώθηκε χάρη στο ίδιο εξάρτημα, όταν προσέκρουσε στο άνω μέρος του μονοθεσίου του το αυτοκίνητο του Dennis Hauger - που είχε απογειωθεί χτυπώντας με το πλάι στα κερμπς.
BUY NOW
Βγαίνοντας από το ιατρικό κέντρο της πίστας, ο Zhou έγραψε στο twitter ότι είναι καλά και ότι το «halo» του είχε σώσει τη ζωή. Ακριβώς το ίδιο είχε παραδεχθεί και ο Romain Grosjean, στο φρικώδες του ατύχημα με την Haas στο GP του Μπαχρέιν το 2020. Τι είναι, λοιπόν, το «halo», και πώς επινοήθηκε για να προστατεύει τους οδηγούς των μονοθεσίων ανοικτού κόκπιτ;
Πρόκειται για ένα εξάρτημα κατασκευασμένο από τιτάνιο και καλυμμένο από μία στρώση ανθρακονημάτων. Έχει τρία σημεία στήριξης, στο εμπρός μέρος και στις δύο πλευρές γύρω από το κράνος του οδηγού. Το βάρος του είναι 7 κιλά, και μπορεί να αντέξξει δυνάμεις 12 τόνων.
H απόφαση να προωθηθούν τα σχέδια για το «halo» προκέυψε μετά το Ιαπωνικό GP του 2015, όταν ο Γάλλος Jules Bianchi, οδηγός της Marussia F1, σκοτώθηκε όταν έχασε τον έλεγχο στο ολισθηρό οδόστρωμα και προσέκρουσε σε έναν γερανό που βρισκόταν στην αμμοπαγίδα για να απομακρύνει από το σημείο ένα άλλο μονοθέσιο.
Στην απόφαση έπαιξε ρόλο και το δυστύχημα, νωρίτερα εκείνη τη χρονιά, που κόστισε τη ζωή του Justin Wilson. Ο Βρετανός χτυπήθηκε στο κράνος από συντρίμμια και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις σε αγώνα των Indycars στην πίστα Pocono Speedway.
Οι σκέψεις για την προστασία του κεφαλιού και του αυχένα του οδηγού είχαν ξεκινήσει όμως από το 2009, που έχασε τη ζωή του σε αγώνα της F2 ο Henry Surtees. Ο γιος του θρυλικού John Surtees είχε χτυπηθεί στο κεφάλι από τροχό που αποκολλήθηκε από άλλο μονοθέσιο.
Η FIA, σε συνέχεια των δραματικών αυτών δυστυχημάτων, προχώρησε έκτοτε με ταχείς ρυθμούς στο σχεδιασμό και στην εξέλιξη προτάσεων που θα μπορούσαν να παρέχουν κάθε είδους προστασία για το κράνος του οδηγού. Η λύση που προκρίθηκε ήταν του σημερινού «halo».
Το κάλυμμα αυτό ήταν έτοιμο μέσα σε τρία χρόνια, και εφαρμόστηκε στα μονοθέσια της Formula 1 από το ξεκίνημα της σεζόν του 2018. Εν συνεχεία, σειρά πήραν τα μονοθέσια των μικρότερων κατηγοριών, για τα οποία το «halo» έγινε επίσης υποχρεωτικό.
Πέραν του σχεδίου που εντέλει προκρίθηκε, η Red Bull είχε εξελίξει και μια δική της πρόταση, τη μεγάλη διάφανη κυρτή επιφάνεια «aeroscreen» που κάλυπτε όλο το οπτικό πεδίο του οδηγού, στο πρότυπο των καλυμμάτων των μαχητικών αεροσκαφών. Η λύση αυτή εφαρμόστηκε, τελικά, στα αμερικανικά Indycars.
