O Mate Rimac αποφάσισε να φτάσει στα όρια της off-road αντοχής του ένα από τα αντίτυπα του ηλεκτρικού hypercar Nevera, το οποίο έτσι κι αλλιώς μετέπειτα θα καταστρεφόταν στις δοκιμές πρόσκρουσης.

Σε ένα εντελώς ασυνήθιστο περιβάλλον για ένα supercar, στον κακοτράχαλο δρόμο του δάσους ο Rimac θέλησε να διαπιστώσει πώς θα συμπεριφερόταν ένα αυτοκίνητο που έχει τόσο χαμηλό ύψος από το έδαφος, και ανάρτηση ρυθμισμένη για την πίστα, το οποίο ενδεχομένως να δυσκολεύεται να ανταποκριθεί έστω και σε μια μικρή κακοτεχνία της ασφάλτου.

Έτσι, ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Rimac πήρε ένα Nevera που έτσι κι αλλιώς όδευε προς καταστροφή, και σύντομα θα συναντούσε τη μοίρα του στις δοκιμές πρόσκρουσης, και βγήκε στο δάσος που βρίσκεται περιμετρικά του χώρου όπου κατασκευάζεται τώρα το νέο εργοστάσιο της εταιρείας, προϋπολογισμού 200 εκατ. Ευρώ, στα περίχωρα του Ζάγκρεμπ.

Για όποιον έχει συνηθίσει να βλέπει ένα rallycar ή ένα μεγάλο τετρακίνητο να κινείται εκτός δρόμου, ο ήχος από κάποιον θηριώδη θερμικό κινητήρα λάμπει διά της απουσίας του καθώς το Nevera με τα ήσυχα ηλεκτρικά μοτέρ του αφήνει να ακουστούν οι ήχοι του χωματόδρομου.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι πέτρες δεν έδειξαν έλεος στο δάπεδο και στους τροχούς του κροατικού hypercar των 1.914 ίππων, ενώ η λάσπη και τα φύλλα μπλόκαραν πολλά από τα μηχανικά μέρη και τους αεραγωγούς. Παρόλα αυτά, κατά έναν παράξενο τρόπο το Nevera άντεξε, και έφτασε σε αρκετά καλή κατάσταση στο τέλος της δοκιμασίας.

O Mate Rimac τόνισε: «Αυτό δεν είναι κάτι που τυπικά θέλεις να κάνεις με ένα hypercar, καθώς οι πέτρες και τα χτυπήματα πιθανότατα θα καταστρέψουν τα ανθρακονημάτινα μέρη λόγω του περιορισμένου ύψους. Ιδανικά, θα πρέπει να ανυψώσεις την ανάρτηση και να βάλεις χωμάτινα ελαστικά για μια κατασκευή τύπου Safari, αλλά αυτό χρειάζεται περισσότερη δουλειά για να το κάνεις. Αλλά δεδομένου ότι το συγκεκρκιμένο αυτό πρωτότυπο θα διαλυόταν έτσι κι αλλιώς, είχε νόημα να το βγάλουμε στο χώμα και να διασκεδάσουμε λίγο».