Παρά το γεγονός ότι η τεχνολογία των πετρελαιοκινητήρων έχει κάνει άλματα προόδου, ορισμένα χαρακτηριστικά τους παραμένουν αναλλοίωτα.

Η απελευθέρωση του ντίζελ πριν μερικά χρόνια για Ι.Χ. αυτοκίνητα έφερε εντονότερα στο προσκήνιο τα πλεονεκτήματά τους, αλλά και τα μειονεκτήματα που διαθέτει αυτού του είδους η τεχνολογία κινητήρα.

Σε αντίθεση με τους κινητήρες βενζίνης που χρησιμοποιούν μπουζί για την ανάφλεξη του μίγματος αέρα/βενζίνης, οι πετρελαιοκινητήρες βασίζονται κυρίως στην συμπίεση για την ανάφλεξή του.

Προκειμένου να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή καύση, οι πετρελαιοκινητήρες χρησιμοποιούν μπεκ ψεκασμού πολύ υψηλής πίεσης που εκτοξεύουν το καύσιμο μέσω μικροσκοπικών οπών. Ο συνδυασμός πολύ υψηλής πίεσης και των μικρών εξόδων καυσίμου, δημιουργούν ένα «νεφέλωμα» που διαχέεται ομοιόμορφα στον κύλινδρο, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο καθαρότερη και αποτελεσματικότερη καύση.

Οι κινητήρες ντίζελ όμως δεν ξεχωρίζουν σε ποιότητα λειτουργίας σε σχέση με αυτούς που καταναλώνουν βενζίνη, παράγοντας κραδασμό και κατά συνέπεια θόρυβο. Το γνωστό σε όλους μας «κροτάλισμα» του πετρελαιοκινητήρα οφείλεται κατά κύριο λόγο στο καύσιμο.

Τι περισσότερες φορές, υπεύθυνο για το έντονο κροτάλισμα ενός ντίζελ κινητήρα είναι το καύσιμο με μικρό αριθμό κετανίων που μειώνει την ευκολία αυτοανάφλεξης στον θάλαμο καύσης.

Επιπλέον, ο θόρυβος ενισχύεται από τις υψηλή σχέση συμπίεσης που έχει ο κινητήρας, με την έκρηξη του μίγματος να φέρνει κραδασμό και φασαρία, σε αντίθεση με τον βενζινοκινητήρα που χρησιμοποιεί μπουζί. Το ντίζελ πρέπει να αναφλέγεται ομοιόμορφα για να εξασφαλίσει στον κινητήρα υψηλή απόδοση και ποιοτικότερα χαρακτηριστικά λειτουργίας, καθώς σε αντίθετη περίπτωση δημιουργείται ο κλασικός θόρυβος που ακούμε από τα πετρελαιοκίνητα.

Διαβάστε επίσης