Πολλές φορές έχει τύχει να ακολουθήσουμε έναν άλλο οδηγό, για να φτάσουμε στον προορισμό μας. Ωστόσο, αυτή η φαινομενικά αθώα και «σωτήρια» πράξη μπορεί να μας βάλει σε κίνδυνο.

Από μηχανής θεός. Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αλλιώς ένας άλλος οδηγός που θέλει να μας βγάλει από τη δύσκολη θέση και να γίνει το προσωπικό… μας σύστημα πλοήγησης δείχνοντάς μας τον δρόμο σε μια περιοχή που δεν γνωρίζουμε;

Αναμφίβολα αυτή η πράξη, είτε γίνεται από κάποιον άγνωστο, είτε από κάποιο πρόσωπο που γνωρίζουμε -ακόμη και συγγενικό- μπορεί να αποδειχθεί πολλές φορές σωτήρια και να μας γλιτώσει από καθυστερήσεις και μπελάδες. Μπορεί όμως και να μας βάλει σε μπελάδες καθώς το ρίσκο να προκληθεί ατύχημα αυξάνεται σημαντικά όταν ένα αυτοκίνητο ακολουθεί κάποιο άλλο.

Σύμφωνα και με σχετικές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί, το να ακολουθεί κάποιος ένα άλλο αυτοκίνητο για να φτάσει στον προορισμό του, επειδή δεν γνωρίζει τον δρόμο, είναι κάτι που αυξάνει τον κίνδυνο εμπλοκής σε τροχαίο ατύχημα, τόσο με άλλο όχημα στον δρόμο όσο και με τους πιο ευάλωτους χρήστες των οδών: του πεζούς.

Συγκεκριμένα και σε σχέση με την φωνητική καθοδήγηση μέσω GPS, ένας οδηγός που ακολουθεί κάποιον άλλο παίρνει σημαντικά περισσότερα ρίσκα για να διασφαλίσει ότι δεν θα χάσει το προπορευόμενο όχημα από τα μάτια του και αυτό θέτει σε κίνδυνο τόσο τον ίδιο όσο και τους υπόλοιπους χρήστες του δρόμου.

Συγκεκριμένα και έναντι της καθοδήγησης με GPS, ο οδηγός που ακολουθεί άλλον οδηγό τείνει να το κάνει με μεγαλύτερη ταχύτητα κίνησης από ότι όταν συμβουλεύεται το GPS, ενώ στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν δίνει προτεραιότητα στους πεζούς ακόμη και όταν υπάρχει σχετική διάβαση.

Παράλληλα, μεγαλύτερη είναι και η ταχύτητα του οδηγού που ακολουθεί άλλον όταν περνά από διασταύρωση, με την έρευνα να δείχνει επίσης ότι ενώ και οι δύο αγνοούν το πορτοκαλί φανάρι -κανονικά θα έπρεπε να επιβραδύνουν και να σταματήσουν- εκείνος που ακολουθεί πατά ακόμη πιο βαθιά το πεντάλ του γκαζιού για να επιτύχει τον σκοπό του.

Πιο αλλοπρόσαλλη είναι η συμπεριφορά του οδηγού που ακολουθεί και κατά τη διάρκεια ελιγμών, με τις αλλαγές λωρίδας και τις προσπεράσεις να γίνονται πιο «απότομα» και σε σημαντικά μικρότερο χρόνο από τον μέσο όρο, σαφώς πιο γρήγορα από ό,τι με τη χρήση GPS.

Σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Texas των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί, ότι η επικίνδυνη συμπεριφορά που υιοθετεί ο οδηγός που ακολουθεί δεν οφείλεται στην οδήγηση εκείνου που προηγείται.

Αυτός, όπως και οι υπόλοιποι χρήστες του δρόμου απλά ακολουθούν τους κανόνες του ΚΟΚ, οπότε ο οδηγός που ακολουθεί δεν «παρασύρεται» από τη συμπεριφορά των υπολοίπων αλλά επιλέγει από μόνος του να πάρει περισσότερα ρίσκα, χωρίς να υπάρχει λόγος. Η συμπεριφορά των υπόλοιπων «οδηγών» ήταν επίσης ελεγχόμενη καθώς η έρευνα-πείραμα πραγματοποιήθηκε με τη χρήση προσομοιωτή.

Στην έρευνα καταγράφηκε και η συμπεριφορά των ατόμων κατά την οδήγηση στην εικονική πόλη, χωρίς να υπάρχουν οδηγίες από GPS ή να χρειάζεται να ακολουθούν άλλο όχημα, ώστε να υπάρχει και δείγμα από τη φυσιολογική συμπεριφορά τους πίσω από το τιμόνι.

Οι ερευνητές συστήνουν το αυτονόητο που δεν είναι άλλο από το να ακολουθούν όλοι οι οδηγοί τους κανόνες του ΚΟΚ και να μην νιώθουν ότι πρέπει να πιεστούν για να μείνουν πίσω από ένα όχημα που ακολουθούν.

Ένας τρόπος για να μην αγχώνεται ένας οδηγός είναι να πει σε εκείνον που ηγείται να ελέγχει τους καθρέπτες του ανά τακτά χρονιά διαστήματα και να τον περιμένει στην περίπτωση που δει ότι έχει μείνει πίσω. Ακόμη καλύτερα να ζητήσει τη διεύθυνση του προορισμού και να την περάσει στο δικό του σύστημα πλοήγησης.