Ξεκίνησαν ξανά τα εμπορευματικά και επιβατικά δρομολόγια στη σήραγγα Γκοτάρ, που αποτελεί το μακρύτερο σιδηροδρομικό τουνελ παγκοσμίως.

Η μεγαλύτερη σιδηροδρομική σήραγγα του κόσμου, η σήραγγα Γκοτάρ (Gotthard Base Tunnel) άνοιξε ξανά τη Δευτέρα 2 Αυγούστου, μετά από το πολύμηνο κλείσιμό της.

Η σήραγγα μήκους 57 χλμ. κάτω από τις ελβετικές Άλπεις, που συνδέει την Ελβετία με την Ιταλία, είχε κλείσει τον Αύγουστο του 2023, μετά από τον εκτροχιασμό εμπορευματικής αμαξοστοιχίας, εξαιτίας προβλήματος σε τροχό.

«Η σήραγγα Γκοτάρ δεν συνδέει απλά τη γερμανόφωνη Ελβετία με το Τιτσίνο (σ.σ. το νοτιότερο από τα 26 καντόνια της Ελβετίας), μιας και ενώνει το βόρειο με το νότιο τμήμα της Ευρώπης, ενώ διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στις μεταφορές επιβατών αλλά και εμπορευμάτων στην Ήπειρο. Πλέον μπορεί να παίξει ξανά αυτό τον ρόλο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Albert Rösti, μέλος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου της Ελβετίας.

Όπως ανακοίνωσε η κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων της Ελβετίας (SBB), πλέον οι ταξιδιώτες μπορούν να μετακινηθούν από τη γερμανόφωνη Ελβετία στο Τιτσίνο και αντίστροφα, εξοικονομώντας μία ώρα. Επιπλέον, τα τρένα αναχωρούν κάθε μισή ώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Παράλληλα, λειτουργούν όλες οι απευθείας συνδέσεις με την Ιταλία: Επιπλέον του Μιλάνου και της Βενετίας, η μετάβαση από την Ελβετία τόσο στη Γένοβα όσο και στην Μπολόνια μπορεί να επιτευχθεί δίχως να χρειάζεται οι επιβάτες να αλλάξουν τρένο.

Ακόμη, λειτουργεί ξανά η τριεθνής σιδηροδρομική γραμμή από τη Φρανκφούρτη στο Μιλάνο, με τα τρένα “Giruno” να διασχίζουν τώρα τη Ζυρίχη αντί για τη Λουκέρνη.

Όσον αφορά τις εμπορευματικές αμαξοστοιχίες, όλα τα τρένα εξυπηρετούνται ξανά από τη σήραγγα Γκοτάρ, εξοικονομώντας 60 έως 75 λεπτά στον χρόνο μεταφοράς. Μέχρι πρόσφατα, έως και το 20% των εμπορευματικών αμαξοστοιχιών χρησιμοποιούσαν μια πιο πανοραμική αλλά πιο αργή διαδρομή.

Τι προκάλεσε το κλείσιμο της σήραγγας

Στις 10 Αυγούστου 2023, ένα εμπορικό τρένο που κατευθυνόταν προς τα βόρεια εκτροχιάστηκε 17 χλμ. μετά την είσοδό του στη δυτική σήραγγα του τούνελ, χωρίς να υπάρξει τραυματισμός.

Κατά τον εκτροχιασμό, συνολικά 16 βαγόνια βγήκαν από τις ράγες, ενώ για να γίνει η ανάκτηση των βαγονιών, αλλά και η αποκατάσταση των ραγών σε μήκος περίπου 7 χλμ. χρειάστηκαν μήνες.

Η SBB είχε εκτιμήσει αρχικά ότι οι επισκευές θα κόστιζαν περίπου 135 εκατομμύρια ευρώ, ωστόσο το τελικό κόστος ανήλθε σε 159 εκατομμύρια.

Ως ιδέα η σιδηροδρομική σήραγγα Γκοτάρ υπήρχε ήδη από την 10ετία του '80. Η κατασκευή της ωστόσο αποφασίστηκε με δημοψήφισμα από τον ελβετικό λαό που διεξήχθη το 1992, με το 64% να τάσσεται υπέρ της κατασκευής του. Την κατασκευή του ανέλαβε η AlpTransit Gotthard AG, θυγατρική της εταιρείας Ελβετικών Ομοσπονδιακών Σιδηροδρόμων SBB CFF FFS.

Οι προεργασίες για το τούνελ και η διερεύνηση του ορεινού όγκου όπου θα κατασκευαζόταν εκκίνησαν τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1996, με την έναρξη της κατασκευής του να ξεκινά επίσημα στις αρχές Νοεμβρίου του 1996. Η κατασκευή κράτησε 17 ολόκληρα χρόνια, με το κόστος του τεράστιου αυτού εγχειρήματος να ξεπερνά τα 10 δισ. ευρώ, ενώ κατά την διάρκεια της κατασκευής του έχασαν τη ζωή τους και εννέα εργάτες.