Όταν σύσσωμη η αυτοκινητοβιομηχανία ταζόταν υπέρ της τοποθέτησης των καθρεπτών στο τρίγωνο των παραθύρων, οι Ιάπωνες έμειναν πιστοί στην παράδοσή τους. Γιατί συνέβη αυτό;

Στις κορυφαίες σχολές αυτοκινήτων συγκαταλέγεται η ιαπωνική, έχοντας καταφέρει να οικοδομήσει μια ισχυρή παράδοση γύρω από την κατασκευή μοντέλων που – μεταξύ άλλων – διακρίνονται για την αξιοπιστία και τη μακροζωία τους.

Μάρτυρες της ανθεκτικότητας των ιαπωνικών τετράτροχων προϊόντων στην εξαντλητική χρήση έχουμε γίνει και στη χώρα μας, όπου τα εν λόγω μοντέλα έχουν μία ισχυρή οπαδική βάση - Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Από την άλλη, στο παρελθόν τα ιαπωνικά αυτοκίνητα έφεραν και κάποια χαρακτηριστικά που είναι εν πολλοίς άγνωστα έξω από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η τεχνοτροπία τοποθέτησης των εξωτερικών καθρεπτών στις άκρες του καπό και ειδικότερα στο σημείο που εφάπτεται στους θόλους των τροχών. 

Πρόκειται για μια τεχνική που έχει τις καταβολές της στα πρώτα χρόνια της αυτοκινήσης, αλλά με το πέρασμα των ετών, οι περισσότεροι κατασκευαστές (εξαιρουμένων των Ιαπώνων) άρχισαν να την εγκαταλείπουν, και να τοποθετούν τους καθρέπτες στη θέση που βρίσκονται σήμερα, δηλαδή στο τρίγωνο των μπροστινών πλευρικών παραθύρων, ή λίγο χαμηλότερα στις πόρτες.

Μέχρι, ωστόσο, τα μέσα της δεκαετίας του 80’, η ιαπωνική νομοθεσία επέβαλλε στα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στους ιαπωνικούς δρόμους να έχουν τους καθρέπτες τους στα φτερά. Τι ήταν, όμως, αυτό που έκανε τους Ιάπωνες να μείνουν πιστοί στους καθρέπτες φτερών και να αντιταχθούν στη νέα τεχνοτροπία της αυτοκίνησης;

Αρχικά πρέπει να αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με τους οι Ιάπωνες, οι καθρέπτες φτερών παρείχαν καλύτερη ορατότητα στους οδηγούς όταν αυτοί επιχειρούσαν να αλλάξουν λωρίδα, αλλά και κατά τη διαδικασία παράλληλης στάθμευσης, εξαλείφοντας τα περισσότερα τυφλά σημεία.

Ένα ακόμα προσόν τους, το οποίο εκτιμήθηκε δεόντως από τους οδηγούς ταξί, ήταν το γεγονός ότι οι καθρέπτες στα φτερά προεξείχαν λιγότερο απ’ ότι αν βρίσκονταν στο τρίγωνο του παραθύρου. Αυτό επέτρεπε στα ταξί να κυκλοφορούν απρόσκοπτα στους στενούς δρόμους του Τόκιο, δίχως να ανησυχούν ότι θα «χτυπήσουν» κάποιο σταθμευμένο όχημα στην άκρη του δρόμου.

Φυσικά, οι καθρέπτες στα φτερά είχαν και κάποια σημαντικά μειονεκτήματα, με βασικότερο το γεγονός ότι κάθε φορά που καθόταν ένας άλλος άνθρωπος πίσω από το τιμόνι του αυτοκινήτου, αυτός έπρεπε να εξέλθει από το όχημα, ώστε να ρυθμίσει κατάλληλα τους καθρέπτες.

Οι Ιάπωνες προσπάθησαν να επιλύσουν το συγκεκριμένο πρόβλημα, εντάσσοντας στον προαιρετικό εξοπλισμό των αυτοκινήτων (βλ. Toyota AE86) ηλεκτρικούς καθρέπτες φτερών. Ελάχιστοι, ωστόσο, επέλεξαν το συγκεκριμένο στοιχείο του εξοπλισμού.

Γιατί χάθηκαν οι καθρέπτες φτερών;

Το 1983 η ιαπωνική νομοθεσία άλλαξε δίνοντας το «πράσινο φως» στην κυκλοφορία αυτοκινήτων με καθρέπτες στο τρίγωνο του παραθύρου. Αυτό διότι ο ιαπωνικός λαός άρχισε να αναπτύσσει μεγάλο ενδιαφέρον για τα προϊόντα της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των αυτοκινήτων. Για να μη χάσουν, λοιπόν, οι Ιάπωνες κατασκευαστές το «πελατολόγιό» τους, άρχισαν να ακολουθούν τις νέες αυτοκινητικές τάσεις. 

Τέλος, δεδομένου ότι οι εξαγωγές των ιαπωνικών αυτοκινήτων αυξάνονταν με εκθετικούς ρυθμούς, θα ήταν οικονομικά ασύμφορο για τις εγχώριες αυτοκινητοβιομηχανίες να παράγουν το ίδιο μοντέλο με δύο διαφορετικού τύπου καθρέπτες.

Σήμερα, τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στην Ιαπωνία και έχουν καθρέπτες φτερών είναι κυρίως ταξί και ειδικότερα τα αναρίθμητα αειθαλή Toyota Crown Comfort που αντιπροσωπεύουν το 70% του στόλου ταξί της χώρας. 

Διαβάστε επίσης: