Όλοι μας - ή σχεδόν όλοι- κλείνουμε τη μουσική όταν προσπαθούμε να παρκάρουμε. Για ποιο λόγο προχωράμε σε αυτή την κίνηση;

Μόλις έχουμε αποχωρήσει από τον χώρο εργασίας μας και είμαστε κολλημένοι στον μονίμως μποτιλιαρισμένο Κηφισό. Μοναδική συντροφιά μας το ραδιόφωνο, που μετριάζει την ταλαιπωρία μας όσο βλέπουμε τα λεπτά να περνούν και εμείς να κινούμαστε με ρυθμούς χελώνας. Κάποια στιγμή, ωστόσο, φτάνουμε στον προορισμό μας και πρέπει να σταθμεύσουμε.

Εντοπίζουμε μια ελεύθερη θέση και ενεργοποιούμε το αλάρμ για να παρκάρουμε. Ταυτόχρονα, όλοι μας -ή σχεδόν όλοι- κλείνουμε το ραδιόφωνο ή μειώνουμε την ένταση. Για ποιο λόγο, όμως, προχωράμε σε αυτή την κίνηση;

Πρόκειται για μια ερώτηση που έχει απασχολήσει τους επιστήμονες, οι οποίοι έχουν δώσει την απάντηση από το 1998, σε μια μελέτη που φέρει την υπογραφή των Anne-Marie Bonnel και Ervin Hafter.

Το μυαλό πρέπει να συγκεντρωθεί

Όταν βρισκόμαστε σε καταστάσεις που απαιτούν μεγαλύτερη συγκέντρωση, όπως το παρκάρισμα, η οδήγηση στη βροχή και σε συνθήκες που δεν υπάρχει καλή ορατότητα, αναζητούμε την απόλυτη ησυχία. Και η εξήγηση είναι η εξής:

Όταν βρισκόμαστε πίσω από το τιμόνι και ταυτόχρονα ακούμε μουσική, ο εγκέφαλος έχει τόσο οπτικά όσο και ακουστικά ερεθίσματα. Όταν είμαστε κολλημένοι στην κίνηση ή κινούμαστε στην εθνική οδό, ο εγκέφαλος δεν έχει πρόβλημα να διαχειριστεί αμφότερα τα ερεθίσματα.

Όταν, όμως, βρισκόμαστε σε μια συνθήκη όπου απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, όπως το παρκάρισμα, ο εγκέφαλος πρέπει να εστιάσει αποκλειστικά σε αυτή την απαιτητική κατάσταση, και ως εκ τούτου «αποφασίζει» ότι πρέπει να προτεραιοποιήσει την αίσθηση της όρασης.

Υπό αυτές, δηλαδή, τις συνθήκες ο εγκέφαλός μας δεν έχει την απαιτούμενη ικανότητα προκειμένου να διαχειριστεί και τα ακουστικά ερεθίσματα, κάτι που μας οδηγεί στην απενεργοποίηση του ραδιοφώνου.