Τα άρθρα του νόμου δεν ξεκαθαρίζουν ποιος θα πρέπει να πληρώσει το επασφάλιστρο για τις φυσικές καταστροφές.
Αναστάτωση επικρατεί στα γραφεία των εταιρειών ενοικιάσεων αλλά και leasing σχετικά με την εφαρμογή του νέου νόμου (5162/2024) περί υποχρεωτικής ασφάλισης έναντι φυσικών καταστροφών.
Ο λόγος εστιάζεται στο γεγονός ότι στις μεν ενοικιάσεις τα αυτοκίνητα τα κινούν οι ιδιώτες καταναλωτές που τα ενοικιάζουν και στα δε εταιρικά οχήματα επίσης τα οδηγούν ιδιώτες καταναλωτές – υπάλληλοι εταιρειών με αποτέλεσμα να μην γνωρίζει κανείς με βεβαιότητα να απαντήσει σε καίρια ερωτήματα όπως ποιος θα πρέπει να ασφαλίζει το όχημα; Η εταιρεία ενοικίασης ή leasing ή οι πελάτες τους;
BUY NOW
Μάλιστα το θέμα περιπλέκεται περισσότερο καθώς στις εταιρείες ενοικιάσεων και leasing μπορούν να αφορούν και τα δύο άρθρα του νόμου 5162 (άρθρα 25 και 26) καθώς το μεν πρώτο αφορά στις εταιρείες και το δεύτερο σε καταναλωτές.
Πιο συγκεκριμένα το άρθρο 25 για την ασφάλιση των επιχειρήσεων έναντι φυσικών καταστροφών, αφορά εταιρείες με ετήσια ακαθάριστα έσοδα από 500.000 ευρώ. Η υποχρέωση ασφάλισης των εν λόγω επιχειρήσεων έναντι δασικών πυρκαγιών, πλημμύρας και σεισμού τίθεται σε εφαρμογή από 1 Ιουνίου 2025. Η ημερομηνία έναρξης της λόγω υποχρέωσης αφορά όλες τις επιχειρήσεις με ακαθάριστα έσοδα άνω των 500.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων και των επιχειρήσεων με ετήσια ακαθάριστα έσοδα άνω των 2.000.000 ευρώ, σύμφωνα με την διάταξη 136, παράγραφος 10, περίπτωση β) του νέου νόμου, αλλά και σύμφωνα με προφορική διαβεβαίωση του Υπουργείου Οικονομικών. Κατά τα λοιπά, η διάταξη παραμένει ως είχε στον Ν. 5116/2024 (Άρθρο 5).
Ωστόσο ο νόμος δεν ξεκαθαρίζει επειδή τα αυτοκίνητα ενοικιάζονται ή μακροενοικιάζονται από ιδιώτες καταναλωτές ή υπαλλήλους εταιρειών που τα μισθώνουν ποιος θα είναι υπόχρεος να πληρώσει το επασφάλιστρο για την υποχρεωτική ασφάλισή των οχημάτων έναντι των καταστροφών. Δηλαδή ο νόμος αφορά τους ενοικιαστές ή τις εταιρείες ενοικιάσεων ή leasing των οποίων τα ακαθάριστα έσοδα είναι υψηλότερα από τις 500.000 ευρώ;
Από την άλλη μεριά βέβαια το άρθρο 26 ορίζει ξεκάθαρα ότι υποχρέωση του κυρίου ή κατόχου αυτοκινήτου οχήματος κατά την έννοια της περ. α) της παρ. 1 του άρθρου 1 του π.δ. 237/1986 (Α΄ 110), με τόπο συνήθους στάθμευσης στην Ελλάδα, πέραν της ισχύουσας υποχρέωσης ασφάλισης αστικής ευθύνης από την κυκλοφορία του οχήματος, να καλύπτει με ασφάλιση το όχημά του και έναντι των κινδύνων από δασική πυρκαγιά και από πλημμύρα, με βάση την τρέχουσα εμπορική αξία του οχήματος.
Η υποχρέωση ασφάλισης οχημάτων έναντι φυσικών καταστροφών θα υφίσταται διαρκώς από τη χορήγηση της αδείας και των πινακίδων κυκλοφορίας, χωρίς να εξαρτάται από την εν τοις πράγμασι κίνηση ή λειτουργία του οχήματος.
Ως εκ τούτου η Πολιτεία προέβλεψε ότι η υποχρέωση ασφάλισης για φυσικές καταστροφές θα ισχύει και για τα οχήματα που έχουν καταθέσει πινακίδες και έχουν τεθεί σε διοικητική ακινησία κατά το άρθρο 22 του ν. 2367/1953, δεδομένου ότι τα οχήματα αυτά εξακολουθούν να διατρέχουν κίνδυνο από φυσικά φαινόμενα (δασική πυρκαγιά, πλημμύρα).»
Μάλιστα στο νόμο ξεκαθαρίζεται ότι σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, προβλέπεται ότι οι υπόχρεοι σε ασφάλιση θα εξαιρούνται από κάθε επιχορήγηση κρατικής αρωγής για τα οχήματα που δεν έχουν ασφαλιστεί έναντι φυσικών καταστροφών σύμφωνα με το νέο νόμο.
Δηλαδή στην περίπτωση που καταστραφεί όχημα που είναι ασφαλισμένο βάσει του συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου, θα πρέπει να δοθεί αποζημίωση και από την ασφαλιστική εταιρεία και από το κράτος (διπλή αποζημίωση) στον ασφαλιζόμενο!
