Με τα SUV να κυριαρχούν στην ευρωπαϊκή αγορά αυτοκινήτου, η τετρακίνηση εξοπλίζει πλέον και μοντέλα που αγοράζονται κυρίως για αστική χρήση, και γι’ αυτόν τον λόγο θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζουμε πού πλεονεκτεί και πού υστερεί το συγκεκριμένο σύστημα μετάδοσης κίνησης.

Οι περισσότεροι αγοραστές επιλέγουν αυτοκίνητο βάζοντας σε προτεραιότητα παράγοντες όπως η τιμή, η κατανάλωση, η ευρυχωρία, η αξιοπιστία της μάρκας ή η εμφάνιση. Ενώ αυτά είναι πολύ σημαντικά κριτήρια, ένα χαρακτηριστικό που συχνά παραβλέπεται είναι το σύστημα μετάδοσης κίνησης, ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο ο κινητήρας διοχετεύει την ισχύ στους τροχούς.

Το σύστημα μετάδοσης κίνησης αποτελείται από τον συμπλέκτη, το κιβώτιο ταχυτήτων, το διαφορικό και το ημιαξόνιο. Υπάρχουν ορισμένες επιλογές συστημάτων μετάδοσης κίνησης που προορίζονται μονάχα για ορισμένα αυτοκίνητα, με την καθεμία να υπαγορεύει τον τρόπο με τον οποίο το συγκεκριμένο όχημα θα συμπεριφέρεται σε διάφορες συνθήκες οδήγησης.

Συνολικά, υπάρχουν τέσσερα συστήματα μετάδοσης κίνησης στα αυτοκίνητα: η κίνηση μπορεί να μεταδίδεται στους μπροστινούς τροχούς (front-wheel drive) και στους πίσω (rear-wheel drive), ενώ υπάρχουν και δύο συστήματα τετρακίνησης, με τα οποία ασχολούμαστε παρακάτω. Τα συστήματα τετρακίνησης παρέχουν πρόσθετη πρόσφυση σε βρεγμένες ή χιονισμένες επιφάνειες, ενώ υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο αυτών συστημάτων, δηλαδή του 4WD (Four-Wheel Drive) και του AWD (All-Wheel Drive).

Ας τα δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά. Η κλασική τετρακίνηση 4x4 (4WD) διαθέτει δύο τύπους, full time και part time. Στην full time τετρακίνηση δεν μπορεί να απελευθερωθεί κάποιος από τους δύο άξονες, αφού και οι δύο είναι μόνιμα συνδεδεμένοι με το μοτέρ. Το σασμάν στέλνει την κίνηση στα δύο διαφορικά (ένα σε κάθε άξονα), αλλά για να αποφευχθεί το φαινόμενο του «κουρδίσματος», υπάρχει και ένα κεντρικό διαφορικό που αντισταθμίζει τη διαφορά ταχύτητας των δύο αξόνων.

Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι όμως που του εξασφαλίζουν μεγάλες εκτός δρόμου δυνατότητες, ωστόσο υπάρχει το μειονέκτημα του μεγάλου κόστους κατασκευής, αλλά και της αύξησης σε βάρος και κατανάλωση. Στην part-time κλασική τετρακίνηση υπάρχει η δυνατότητα κίνησης με τον πίσω μόνο άξονα.

Το έτερο σύστημα τετρακίνησης είναι η αυτόματη (AWD) και εφοδιάζει την πλειοψηφία των σύγχρονων τετρακίνητων μοντέλων της αγοράς. Η αρχή λειτουργίας της είναι απλή, καθώς η κίνηση μεταδίδεται αποκλειστικά στον εμπρός άξονα και μόνο σε περιπτώσεις που ανιχνευθεί απώλεια πρόσφυσης ενεργοποιείται το σύστημα τετρακίνησης που στέλνει και στον πίσω.

Οι αισθητήρες του ESP ελέγχουν συνεχώς την γωνιακή ταχύτητα των εμπρός τροχών και εάν καταγράψουν λάθος μέτρηση, ένας ηλεκτρονικά ελεγχόμενος πολύδισκος συμπλέκτης παίρνει την εντολή να εμπλέξει και τον πίσω άξονα, προσδίδοντας πρόσφυση.

Το σύστημα αυτό εξασφαλίζει μειωμένο βάρος σε σύγκριση με το προηγούμενο, ενώ είναι πιο «έξυπνο», καθώς μεταφέρει αυτόματα ροπή στον πίσω άξονα, μειώνοντας έτσι και την κατανάλωση καυσίμου. Ωστόσο σε αυτή την περίπτωση, οι off-road ικανότητες του οχήματος είναι μικρότερες σε σύγκριση με τα 4WD οχήματα.