Το χαμηλό εργατικό κόστος και η δωρεάν ενέργεια μετατρέπει το Μαρόκο σε “μέκκα” της παραγωγής αυτοκινήτων.

Με αμοιβές των εργαζομένων από 500 ευρώ το μήνα, καθώς και άπλετη ενέργεια, η χώρα της Βόρειας Αφρικής ετοιμάζεται να ανταγωνιστεί τα ευρωπαϊκά εργοστάσια.

Στο μαρονικό έδαφος σήμερα παράγεται ήδη ένα αυτοκίνητο το λεπτό, ενώ το σχέδιο της χώρας προβλέπει την παραγωγή άνω του ενός εκατομμυρίου οχημάτων ετησίως. Και αυτό είναι κάτι που οι αυτοκινητοβιομηχανίες βλέπουν ως μία μεγάλη ευκαιρία.

Τα 14 χιλιόμετρα που χωρίζουν το Μαρόκο από την Ισπανία, μέσω του στενού του Γιβραλτάρ, αποτελούν το μοναδικό «τείχος προστασίας» για τη βιομηχανία αυτοκινήτων της Ισπανίας -και κατ’ επέκταση της Ευρώπης- από την ταχέως αναπτυσσόμενη μαροκινή αγορά.

Σε μόλις πέντε χρόνια, το Μαρόκο έγινε ο μεγαλύτερος παραγωγός αυτοκινήτων στην Αφρική, με ετήσιο όγκο 700.000 μονάδων. Όμως το σχέδιο των Μαροκινών είναι πολύ πιο φιλόδοξο, καθώς επιδιώκουν να εξαπλασιάσουν τις εξαγωγές αυτοκινήτων τα επόμενα χρόνια: να τις ανεβάσουν από τα 14 δισεκατομμύρια ευρώ του κύκλου εργασιών του 2023, σε πάνω από 85 δισ. το 2030.

Κάτι τέτοιο έχει τη δυναμική να φέρει το Μαρόκο πολύ κοντά στην παραγωγική ικανότητα της Ισπανίας, η οποία το 2023 έφτασε τα 1,8 εκατομμύρια αυτοκίνητα - γεγονός που την κατέστησε δεύτερη μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανική δύναμη στην Ευρώπη, μετά τη Γερμανία (4,1 εκατομμύρια οχήματα).

Οι κατασκευαστές, όπως η Renault και η Stellantis, εμπιστεύονται πλήρως τις μαροκινές μονάδες παραγωγής και διαθέτουν ήδη εργοστάσια στην αφρικανική χώρα. Επιπλέον, κινεζικές εταιρείες ηλεκτρικών αυτοκινήτων, όπως η Gotion και η CNGR, κατασκευάζουν εργοστάσια μπαταριών στο Μαρόκο, ενθαρρυμένες από το χαμηλό κόστος ενέργειας και την αφθονία πρώτων υλών - όπως το κοβάλτιο.

Η κινεζική Gotion θα ξεκινήσει την παραγωγή ηλεκτρικών μπαταριών στο νέο της εργοστάσιο στο Ραμπάτ το 2026, κυρίως για τον Όμιλο Volkswagen, σηματοδοτώντας την είσοδο του Μαρόκου στην αυτοκινητοβιομηχανία 3.0 με επένδυση άνω των 1,2 δισ. ευρώ.

Το εργοστάσιο της Renault στην Ταγγέρη, το οποίο άνοιξε το 2012, επικεντρώνεται στην παραγωγή αυτοκινήτων Dacia με ετήσια παραγωγή 300.000-400.000 μονάδων, ενώ φέτος θα ξεκινήσει την παραγωγή υβριδικών οχημάτων με το Dacia Jogger.

Η Stellantis έχει μονάδα παραγωγής στην Κενίτρα με δυναμικότητα 400.000 μονάδων, όπου ήδη συναρμολογούνται υβριδικά οχήματα, με στόχο το ένα εκατομμύριο μέχρι το 2030. Το μεγάλο όφελος για όλους τους κατασκευαστές αυτούς είναι πως το Μαρόκο συνδυάζει τη χαμηλή τιμή ενέργειας με εργατικό δυναμικό που αμείβεται με το ένα τρίτο των ευρωπαϊκών μισθών: από 500 έως 1.000 ευρώ.

Αυτό το νέο πλαίσιο οδήγησε τον CEO της Stellantis, Carlos Tavares, να δηλώσει ότι οι ισπανικές βιομηχανίες δεν πρέπει να ανησυχούν για τους «βόρειους αντιπάλους» τους (αναφερόμενος σε Γερμανία και Γαλλία), αλλά για τις «νότιες» χώρες, όπως το Μαρόκο, η Τυνησία, η Αλγερία και η Αίγυπτος.

Το Μαρόκο προετοιμάζει αυτή τη «σιωπηλή διείσδυση» στην ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία εδώ και χρόνια, επενδύοντας βαρέως στο λιμάνι Tanger Med, της Ταγγέρης - σε ένα κολοσσιαίο έργο με ειδική ζώνη αποθήκευσης αυτοκινήτων που ονομάζεται Automotive City.

Ο Mohcine Jazouli, υπουργός Επενδύσεων του Μαρόκου, επιβεβαίωσε πρόσφατα την επέκταση της περιοχής του λιμανιού, η οποία θα διπλασιάσει τη δυνατότητα μεταφοράς αυτοκινήτων σε πάνω από ένα εκατομμύριο ετησίως.

Αυτή η εξέλιξη ανησυχεί βαθιά την ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία, και κυρίως την ισπανική, καθώς τα κόστη παραγωγής και ενέργειας αποτελούν πλέον το «κλειδί» για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας στα νέα οχήματα.