Η αυστηρότητα του προσώπου του και η μαεστρία με την οποία ρύθμιζε την κυκλοφορία ήταν αδύνατο να κρύψουν τις ευγενείς προθέσεις του.
Ευθυτενής, αποφασιστικός, ντόμπρος. Μια φιγούρα άλλης εποχής, που η ενθύμησή της προκαλεί νοσταλγία. Πρόκειται για την εμβληματική «σφυρίχτρα» της Λεωφόρου Κηφισίας και Εθνικής Αντιστάσεως, στο Χαλάνδρι, τον κατά κόσμον Νίκο Κωτσάκη που με το ξεχωριστό παρουσιαστικό του, και την ανεπιτήδευτη ακρίβεια των κινήσεών του καθιστούσε πιο ευχάριστες τις μετακινήσεις εντός της Αθήνας.
Το πηλήκιο σκέπαζε το μεγαλύτερο μέρος το προσώπου του, σαν άλλος εκπαιδευτής ειδικών δυνάμεων, και το μουστάκι αποτελούσε το σήμα κατατεθέν του, υποδηλώνοντας την αυθεντικότητα του χαρακτήρα του.
BUY NOW
Ο τροχονόμος ήταν τόσο αφοσιωμένος στο έργο του για την ρύθμιση της κυκλοφορίας, που ελάχιστοι τον είδαν να χαμογελά, ενώ μερικοί απ’ όσους τον συναντούσαν για πρώτη φορά από κοντά, ίσως τρόμαζαν από το αυστηρό προσωπείο του.
Εντούτοις, όσο πιο συχνά τον αντίκριζες, τόσο καλύτερα αντιλαμβανόσουν τις ευγενείς προθέσεις του. Ποτέ δεν το «έπαιξε» εξουσία, ούτε εξάντλησε την αυστηρότητά του σε απλές παραβάσεις του ΚΟΚ, με χαρακτηριστικές τις μαρτυρίες κάποιων εκ των οδηγών που έγιναν αποδέκτες των συμβουλών του.
«Το τσιγάρο σκοτώνει, το κράνος σώζει ζωές, διάλεξε», είχε αναφέρει σε αναβάτη μοτοσικλέτας που ήταν έτοιμος να ανάψει τσιγάρο. Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η στιχομυθία με έναν άλλο οδηγό δίκυκλου ο οποίος δεν φορούσε κράνος:
«Με χτύπησε στο κεφάλι με ένα ξύλο και με ρώτησε αν πόνεσα. Του είπα “ναι”. Και μου είπε φόρεσε κράνος γιατί φαντάσου τι θα πάθεις αν πέσεις κάτω».
Ο τροχονόμος της Αγίας Βαρβάρας είχε σκοπό να νουθετήσει, όχι να εξοντώσει. Να προτρέψει τους οδηγούς να προσέχουν περισσότερο στους δρόμους. Και το κατάφερνε με τον δικό του, μοναδικό τρόπο.
Ο Νίκος Κωτσάκης, ο «εθνικός» μας τροχονόμος μεγάλωσε σε μια πολυμελή οικογένεια στο Νομό Ηλείας, ενώ από τα 15 του ανέλαβε την ευθύνη της οικογένειάς του, εργαζόμενος ιδιαίτερα σκληρά στα χωράφια.
«Ημουν σκαπανεύς του αγρού και τώρα είμαι σκαπανεύς της ασφάλτου» συνηθίζει να λέει, προσθέτοντας: «Είμαστε υπηρέτες της κοινωνίας και όχι εξουσιαστές».
Πώς έτυχε, όμως, να γίνει «σερίφης» της ασφάλτου; Η θέση του τροχονόμου προέκυψε όταν την περίοδο που ήταν στρατιώτης συνάντησε τρεις «χωροφυλάκους», παρατήρησε το παρουσιαστικό τους και τους ρώτησε αν μπορεί να γίνει και αυτός αστυνομικός. Μια συνάντηση και μία ερώτηση που έμελλε να αλλάξει τη ζωή του. Και να τον αναδείξει στην πιο εμβληματική φυσιογνωμία των ελληνικών δρόμων.
