Μια νέα εφαρμογή η οποία επιτρέπει στις ζάντες ενός αυτοκινήτου να αλλάζει σε πραγματικό χρόνο τον σχεδιασμό τους φιλοδοξεί να αλλάξει τα δεδομένα στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία.
Ο ρόλος της ζάντας σε ένα αυτοκίνητο, πέρα από τον προφανή που δεν είναι άλλος από τη «φιλοξενία» του ελαστικού, δεν είναι μόνον… διακοσμητικός.
Τουναντίον είναι πολύ πιο ουσιαστικός καθώς επηρεάζουν ακόμα και την αποδοτικότητα ή τη μακροζωία των μηχανικών μερών ενός αυτοκινήτου.
BUY NOW
Κι αυτό γιατί μία από τις «κρυφές» λειτουργικότητες μιας ζάντας είναι η απαγωγή της θερμότητας από το εσωτερικό του τροχού όπου ως γνωστόν φιλοξενούνται τα φρένα.
Όσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα αέρα που καταλήγει στο εσωτερικό ενός τροχού τόσο καλύτερη είναι και η ψύξη των φρένων, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για την αποτελεσματικότερη λειτουργία τους.
Βέβαια, αν μια ζάντα είναι σχεδιασμένη ώστε να «οδηγεί» τη μέγιστη δυνατή ποσότητα αέρα στο σύστημα πέδησης είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα δημιουργεί υψηλές αεροδυναμικές αντιστάσεις, αυξάνοντας στο τέλος της ημέρας την κατανάλωση του καυσίμου.
Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει σε αυτή την περίπτωση είναι αν υπάρχει τρόπος ώστε να επιτευχθεί το βέλτιστο αποτέλεσμα σε επίπεδο αεροδυναμικής και ψύξης.
Η απάντηση έρχεται από τον «ενεργό» σχεδιασμό των ζαντών, μια τεχνολογία η οποία έχει ήδη εφαρμοστεί στις αεροδυναμικές πτέρυγες των οχημάτων και πλέον διεκδικεί θέση και στους τροχούς.
Αλλάζοντας σε πραγματικό χρόνο τον σχεδιασμό τους, οι «ενεργές» ζάντες μπορούν υπηρετήσουν και τους δύο σκοπούς. Υιοθετώντας ένα «ανοιχτό» σχεδιαστικό μοτίβο επιταχύνουν την ψύξη των μηχανικών μερών και ειδικότερα των φρένων, ενώ αντιθέτως σφραγίζοντας τα κενά ελαχιστοποιούν τις αεροδυναμικές αντιστάσεις.
Στην περίπτωση, λοιπόν, που η ψύξη των φρένων δεν αποτελεί προτεραιότητα, π.χ. όταν το όχημα κινείται με σταθερή ταχύτητα σε αυτοκινητόδρομο, οι ζάντες δεν επιτρέπουν τον αέρα να τις διαπεράσει, ενώ σε μια διαδρομή όπου τα φρένα καταπονούνται το σχεδιαστικό μοτίβο των ζαντών είναι το ακριβώς αντίστροφο.
