Η παραγωγή ενός αυτοκινήτου στη χώρα εξακολουθεί να αποτελεί στο παρελθόν, αν και στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν η Ελλάδα αποτελούσε μια υπολογίσιμη δύναμη στην αυτοκίνηση.

Η ιστορία της Nissan και του εργοστασίου που δημιούργησε στον Βόλο ο όμιλος Θεοχαράκης είναι στους περισσότερους γνωστή, καθώς επί της ουσίας αποτελεί τη πρώτη και τη μοναδική φορά που η Ελλάδα βρέθηκε να φλερτάρει με την ελίτ της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας, διεκδικώντας μια θέση ανάμεσα στις κορυφαίες αυτοκινητοπαραγωγικές χώρες του πλανήτη.

Το εργοστάσιο της Nissan στον Βόλο άνοιξε επισήμως τις πύλες του τον Φεβρουάριο του 1980 και κατά το πρώτο έτος λειτουργίας του κατάφερε να κατασκευάσει 4.865 οχήματα, η πλειονότητα των οποίων κατέληξαν στην ελληνική αγορά.

Τα επόμενα χρόνια οι αναβαθμίσεις-επεκτάσεις οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου της ΤΕΟΚΑΡ όχι μόνον πολλαπλασίασαν τη παραγωγική του δυναμικότητα -ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το 1987 ο ετήσιος ρυθμός άγγιξε τις 12.000 μονάδες και το 1992 τις 15.000 μονάδες- αλλά και εξασφάλισαν την απαραίτητη ευελιξία ώστε το εργοστάσιο του Βόλου να μπορεί να υποστηρίξει την παραγωγή απαιτητικότερων κατασκευών.

Ήδη από το 1992 στο εργοστάσιο της Nissan βρίσκονταν σε πλήρη λειτουργία 8 ρομποτικά συστήματα συναρμολόγησης και η μεθοδολογία, η οποία είχε πλέον εδραιωθεί τόσο στη διαδικασία εκπαίδευσης του προσωπικού όσο και στη γραμμή της παραγωγής είχε μετατρέψει την ΤΕΟΚΑΡ σε παγκόσμιο πρότυπο.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι συνθήκες ήταν πλέον ώριμες ώστε η παραγωγή του εργοστασίου στον Βόλο να επεκταθεί και σε άλλα, περισσότερο ειδικά μοντέλα. Το Nissan King Cab ήταν ένα από αυτά, ωστόσο, εκείνο το μοντέλο το οποίο ξεχώρισε από το portfolio του εργοστασίου της TEOKAR ήταν το Nissan 100NX.

Το πρώτο και το μοναδικό σπορ αυτοκίνητο το οποίο παράχθηκε επί ελληνικού εδάφους, αποτέλεσε το μικρότερο σε διαστάσεις και πιο προσιτό coupe της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας εκείνη την εποχή, αντικαταστάτης του Nissan Sunny Coupe -το οποίο επίσης παράχθηκε στη χώρα μας σε 332 αντίτυπα- και ανταγωνιστής προτάσεων, όπως το Mazda MX-3, του Toyota MR2 και του Honda CR-X.

Το Nissan 100NX διέθετε δύο εκδόσεις. Η πρώτη έφερε έναν ατμοσφαιρικό κινητήρα 1,6 λίτρου, η απόδοση του οποίου έφτασε με ενσωμάτωση του συστήματος ψεκασμού τους 102 ίππους, εξασφαλίζοντας ότι το ιαπωνικό coupe θα επιταχύνει από στάση στα 100 χλμ./ώρα σε 10,4 δευτερόλεπτα.

Σημαντικά καλύτερες ήταν οι επιδόσεις της δίλιτρης έκδοσης του αυτοκινήτου, η οποία απέδιδε 143 ίππους σε μόλις 8,2 δευτερόλεπτα, με τη μέγιστη ταχύτητα να αγγίζει τα 210 χλμ./ώρα.

Και οι δύο εκδόσεις συνδυάζονταν με μηχανικό κιβώτιο πέντε σχέσεων, το οποίο αναλάμβανε τη μεταφορά της ισχύος στους τροχούς του μπροστινού άξονα.

To «ελληνικό» Nissan 100NX πέρασε στη γραμμή παραγωγής την 1η Ιουλίου του 1991, παραμένοντας σε αυτήν για περίπου τέσσερα χρόνια. Στο διάστημα αυτό παρήχθησαν 836 αντίτυπα τα οποία διατέθηκαν στην ελληνική αγορά.

Μολονότι το Nissan 100NX δεν γνώρισε την εμπορική επιτυχία του Cherry και του μεταγενέστερου Sunny -πώς θα μπορούσε άλλωστε από τη στιγμή που για τα τότε δεδομένα της χώρας αποτελούσε μια «ειδική» κατασκευή- το εργοστάσιο της ΤΕΟΚΑΡ στον βόλο είχε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζεται για την παραγωγής μίας ακόμα έκδοσης, χωρίς σταθερή-μεταλλική οροφή.

Βέβαιο το πλάνο της ΤΕΟΚΑΡ για την παραγωγή του αυτοκινήτου δεν υλοποιήθηκε ποτέ, καθώς τον Απρίλιο του 1995 το εργοστάσιο ανέστειλε τη λειτουργία του, καθώς μετά και τις ατυχέστατες αποφάσεις της τότε Κυβέρνησης, κρίθηκε ασύμφορη.

Κάπως έτσι γράφτηκε ο επίλογος όχι μόνο του πρώτου σπορ αυτοκινήτου με ελληνική καταγωγή αλλά και της μοναδικής συγκροτημένης προσπάθειας ένταξης της χώρας στον χάρτη της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας.

Διαβάστε επίσης: