Ένα από τα εξαρτήματα που χάθηκαν στη λήθη του χρόνου είναι ο γνωστός στους περισσότερους «παπάς», ο οποίος κατείχε περίοπτη θέση στον κινητήρα ενός αυτοκινήτου διαδραματίζοντας έναν εξαιρετικά κρίσιμο ρόλο.

Για τους παλαιότερους, ο «παπάς» του αυτοκινήτου δεν αποτελεί μια άγνωστη λέξη ή αν προτιμάτε μια εξωτική ορολογία, καθώς η χρήση της ήταν αρκετά διαδεδομένη.

Ως «παπάς» μπορούσε κανείς να περιγράψει εκείνο το μεταλλικό και μεταγενέστερα πλαστικό εξάρτημα το οποίο φιλοξενούσε το φίλτρο αέρα του κινητήρα, κατέχοντας στις περισσότερες των περιπτώσεων περίοπτη θέση στο διαμέρισμα του μοτέρ.

Συνήθως βρισκόταν τοποθετημένος ακριβώς πάνω από την κυλινδροκεφαλή, σκεπάζοντας το μεγαλύτερο μέρος του κινητήρα. Αν λοιπόν άνοιγε κανείς το καπό ενός αυτοκινήτου, το πρώτο πράγμα που συναντούσε κανείς ήταν ένα «κουτί» κυκλικού σχήματος και μαύρου χρώματος.

Αυτός ήταν ο παραδοσιακός «παπάς», ο οποίος πιθανότατα απέκτησε αυτό το προσωνύμιο εξαιτίας της πάγιας τακτικής των κατασκευαστών να το βάφουν σε μαύρο χρώμα, παραπέμποντας στην ενδυμασία των ιερέων.

Σε πιο εξωτικές κατασκευές ο «παπάς» ίσως ήταν χρωμιωμένος ή βαμμένος σε κάποιο άλλο χρώμα, ωστόσο, οι εξαιρέσεις αυτές επιβεβαίωναν τον κανόνα του μαύρου-ματ χρώματος.

Βέβαια με την εξέλιξη της τεχνολογίας και ειδικότερα της αντικατάστασης των παραδοσιακών καρμπυρατέρ με ηλεκτρονικά ελεγχόμενα συστήματα ψεκασμού, ο «παπάς» άρχισε να μετασχηματίζεται αποκτώντας το σχήμα και το μέγεθος ενός μικρού κουτιού.

Αντίστοιχη πορεία ακολούθησαν και τα φίλτρα, το μέγεθος και το σχήμα των οποίων προσαρμόστηκαν ώστε να εξασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή «αναπνοή» των σύγχρονων κινητήρων.

Κάπως έτσι ο «παπάς» χάθηκε από τους κινητήρες των αυτοκινήτων και εν μέρει από την αργκό των φίλων της αυτοκίνησης, με το «φιλτροκούτι» να κυριαρχεί πλέον στην αυτοκινητική καθημερινότητα και να περιγράφει με μεγαλύτερη ακρίβεια τη σημερινή μορφή που έχει πάρει το εξάρτημα το οποίο φιλοξενεί το φίλτρο αέρα.

Διαβάστε επίσης: