Το περίφημο «σπεύδε βραδέως» επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά, καθώς μειώνοντας την ταχύτητα με την οποία κινούμαστε στην Εθνική Οδό κερδίζουμε περισσότερα απ’ όσα ενδεχομένως χάνουμε.

Η συζήτηση για το ποια είναι η ιδανική ταχύτητα κίνησης στην Εθνική Οδό δεν είναι καινούργια. Βέβαια με φόντο τις ακραία υψηλές τιμές των υγρών καυσίμων και την ευρύτερη προσπάθεια περιορισμού των εκλυόμενων ρύπων, έχει επιστρέψει στο προσκήνιο της επικαιρότητας.

Το ερώτημα το οποίο έχει προκύψει, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια είναι αν μειώνοντας την ταχύτητα με την οποία συνήθως ταξιδεύουμε σε μια Εθνική Όδο, τα οφέλη που προκύπτουν είναι σαφώς περισσότερα από τις όποιες… απώλειες.

Στο σενάριο που θέλει την ταχύτητα κίνησης να μειώνεται από τη μέγιστη επιτρεπτή των 130 χλμ./ώρα στα 110 χλμ./ώρα, είναι αυτό που εξετάζεται στις περισσότερες των περιπτώσεων και εκείνο που ουσιαστικά επιτρέπει να μειώσουμε σημαντικά το κόστος μετακίνησης, χωρίς να αυξάνεται δυσανάλογα ο χρόνος του ταξιδιού.

Στην περίπτωση που μειώσουμε την ταχύτητα κίνησης στα 110 χλμ./ώρα, περιορίζεται αντιστοίχως η κατανάλωση καυσίμου και οι εκπομπές ρύπων κατά 20%, την ίδια στιγμή που η απώλεια σε επίπεδο χρόνου δεν είναι μεγαλύτερη των 6 λεπτών για κάθε 100 χιλιόμετρα.

Αν μάλιστα η μειωμένη κατανάλωση καυσίμου περιορίσει τις ανάγκες ανεφοδιασμού, τότε η απώλεια χρόνου περιορίζεται ακόμη περισσότερο.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι στην ευρωπαϊκή ήπειρο υπάρχουν ήδη κράτη τα οποία έχουν ως μέγιστη ταχύτητα κίνησης στους αυτοκινητόδρομους τα 110 χλμ./ώρα, διαθέτοντας ταυτόχρονα και τους καλύτερους δείκτες τροχαίων ατυχηματών.

Κι αυτό γιατί μειώνοντας την ταχύτητα με την οποία κινούμαστε περιορίζουμε και τις πιθανότητες ενός σοβαρού τροχαίου ατυχήματος. Σύμφωνα με τον Εθνικό Οργανισμό για την Ασφάλεια στους Αυτοκινητοδρόμους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, μειώνοντας σε αστικές συνθήκες κατά 8 χλμ./ώρα, ο αριθμός των τροχαίων ατυχημάτων και δη των σοβαρών περιορίζεται κατά 20%.

Διαβάστε επίσης