Τα σύγχρονα στοιχεία εξοπλισμού κάνουν σίγουρα ευκολότερη τη ζωή του οδηγού. Υπάρχουν όμως και κάποια που, υπάρχουν δεν υπάρχουν, κάνουν ελάχιστη διαφορά.

Η τεχνολογική πρόοδος των τελευταίων 10-15 ετών στον κόσμο του αυτοκινήτου έχει φέρει κοντά μας δεκάδες συστήματα και στοιχεία εξοπλισμού που κάνουν πραγματική διαφορά στην καθημερινότητα μας και όχι μόνο. Για τα στοιχεία ασφάλειας και υποβοήθησης του οδηγού, δεν θα κάνουμε καν λόγο αφού όποιο νέο σύστημα παρουσιάζεται βάζει ένα ακόμη λιθαράκι στην προσφερόμενη ασφάλεια.

Σήμερα τα αυτοκίνητα, ακόμη και αυτά που μπορούν να χαρακτηριστούν πραγματικά προσιτά από το ευρύ κοινό φέρουν εξοπλισμό που τη 10ετία του '90 θεωρούνται εξοπλισμός πολυτέλειας. Μιλάμε φυσικά για συστήματα άνεσης που πλέον κάνουν την εμφάνιση τους σχεδόν παντού, όπως για παράδειγμα είναι τα ηλεκτρικά παράθυρα, οι ηλεκτρικά ρυθμιζόμενοι καθρέπτες και το air condition.

Εκτός από τα παραπάνω αλλά και μερικά ακόμη που μπορούμε να σκεφτούμε όλοι μας, υπάρχουν ωστόσο και κάποια στοιχεία εξοπλισμού, τα οποία, αν και ακούγονται ιδιαίτερα εντυπωσιακά και χρήσιμα στην αρχή- τουλάχιστον σε εκείνους που μπορούν να τα αγοράσουν- στην πραγματικότητα δεν έρχονται να προσθέσουν κάτι στην εμπειρία οδήγησης και την ασφάλεια σε δημόσιο δρόμο. Κρατώντας την «υποσημείωση» του ότι δεν αναφερόμαστε σε στοιχεία που αφορούν καθαρά στο αισθητικό κομμάτι, ας δούμε μαζί επτά από τα πιο χαρακτηριστικά.

Launch Control

Ό,τι πιο άχρηστο. Δεν γνωρίζουμε κανέναν που να έχει χρησιμοποιήσει το Launch Control, το σύστημα ηλεκτρονικού ελέγχου της πρόσφυσης κατά την εκκίνηση για να μην χαθεί ούτε ένα δέκατο του δευτερολέπτου στο σπριντ 0-100 km/h. Ούτε έχουμε ακούσει κάποιον που να έχει ακούσει ότι κάποιος το χρησιμοποίησε. Οι πιο tech-freaks ίσως να κάνουν μία-δύο δοκιμές, ίσως το δείξουν μια φορά στους φίλους τους, και αυτό είναι όλο.

Κιτ επισκευής ελαστικού

Είναι ειλικρινά ανεξήγητο πώς και γιατί κάποιος σκέφτηκε το κιτ επισκευής ελαστικού, στη θέση της κανονικής ρεζέρβας, όσο κόστος και να σώζει αυτή η ιδέα. Πώς σκέφτηκε, για παράδειγμα, ότι σε περίπτωση που σε πιάσει λάστιχο στην άκρη της εθνικής οδού, ή στο βουνό με βροχή και με τη νύχτα να έρχεται, θα μπορούσες να κάτσεις και να βγάλεις ένα τενεκεδάκι με συμπιεσμένο αφρό και μια μικρή τρόμπα και να φτιάξεις επιτόπου την τρύπα στο λάστιχο.

Ρύθμιση του air-condition από την οθόνη αφής

Πολύ άβολο. Με τους παλιούς κλασσικούς στρογγυλούς διακόπτες, γύριζες έναν για να ρυθμίσεις τη θερμοκρασία και έναν για τη δύναμη του αέρα, και αυτό ήταν όλο. Τώρα πρέπει να ακουμπήσεις την οθόνη αφής, πιθανώς με ιδρωμένα ή παγωμένα χέρια, να πας στο homepage, να βρεις το λογισμικό του κλιματισμού, να ανεβοκατεβάσεις με το δάχτυλο μια μπάρα ή να πατήσεις άπειρες φορές το (+) για να ανέβει η ένταση της ροής του αέρα, και μετά να διαλέξεις ποιούς αεραγωγούς να ενεργοποιήσεις - κι όλα αυτά εν κινήσει. Εκτός αν το κάνεις από πριν με το smartphone, σε κάποια νέα αυτοκίνητα, που σίγουρα, αναμφίβολα, είναι πολύ πιο πρακτικό.

Ο περιοριστής ταχύτητας

Εξίσου άχρηστος με το Launch Control. Ίσως έχει κάποια λογική να δίνεις την εντολή στο αυτοκίνητο να μην επιταχύνει άλλο πέραν μιας συγκεκριμένης ταχύτητας, αν το έχεις δανείσει σε έναν άπειρο ή κάπως απερίσκεπτο οδηγό. Εκτός κι αν θέλεις να είσαι ανέμελος ότι δεν θα ξεπεράσεις τα όρια ταχύτητας. Κι αν χρειαστεί σε μια άμεση ανάγκη να επιταχύνεις παραπάνω; Κι αν είσαι στη μέση μιας προσπέρασης; Εξίσου άχρηστος μοιάζει να είναι και ο περιοριστής ταχύτητας κάποιων σπορ αυτοκινήτων, π.χ. στα 250 χλμ./ώρα. Με εξαίρεση τη γερμανική Autobahn, δεν είναι εξωφρενικά παράνομη ακόμα και πολύ χαμηλότερη ταχύτητα αυτό αυτήν; Και εξίσου εξωφρενικά αστείο να πληρώσεις κοντά 2.000 Ευρώ για να αφαιρέσεις τον περιοριστή ταχύτητας;

Αυτόνομα συστήματα οδήγησης που δεν είναι αυτόνομα

Εντάξει, η πλειοψηφία των αυτοκινητοβιομηχανιών τα έχει βαπτίσει ως «συστήματα ημι-αυτόνομης οδήγησης», αλλά είναι και ορισμένες που χρησιμοποιούν τον όρο «αυτόνομη οδήγηση» χωρίς επουδενί να ισχύει κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα, το Full Self Driving Package της Tesla δεν οδηγεί σε καμία περίπτωση αυτόνομα το αυτοκίνητο. Τα υπάρχοντα συστήματα ημι-αυτόνομης οδήγησης, όπως το Adaptive Cruise Control, βοηθούν αν αφαιρέσεις την προσοχή σου για λίγο στον αυτοκινητόδρομο - αλλά κανένα δεν προβλέπει την απουσία συμμετοχής του οδηγού. Η πλήρως αυτόνομη οδήγηση απέχει πολλά χρόνια - κι αυτή είναι μια παραδοχή που έχει κάνει και η ίδια η Tesla.

Κεραμικά φρένα σε αυτοκίνητα δρόμου

Το κόστος της επιλογής κεραμικών δισκόφρενων ανθρακονημάτων σε σχέση με τα μεταλλικά μπορεί να ξεπεράσει τις 8 χιλιάδες ευρώ σε supercars όπως η Porsche 911, αλλά πρόκειται για μια λεπτομέρεια υπερ-υψηλής απόδοσης που σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί το κόστος της κατά την οδήγηση σε δημόσιο δρόμο. Μειώνουν τη μη αναρτώμενη μάζα, και η παραπάνω απόδοσή τους χρησιμεύει μόνο για να βελτιώσεις λίγο το γυρολόγιό σου στην πίστα εφόσον φυσικά είσαι σε θέση να εκμεταλλευτείς το μέγιστο των δυνατοτήτων του αυτοκινήτου σου. Εξάλλου, στο δρόμο, αν δοκιμάσει κανείς τα ατσάλινα δισκόφρενα μιας 911 θα καταλάβει πόσο άσκοπο είναι να πληρώσεις πολλά περισσότερα χρήματα για τα κεραμικά.

Αφαίρεση ηχοσυστήματος και κλιματισμού

Σε αρκετά αυτοκίνητα υψηλών και υπερυψηλών επιδόσεων οι κατασκευαστές τους αφαιρούν τον κλιματισμό και το ηχοσύστημα για να μειώσουν το βάρος και να τα κάνουν ταχύτερα. Έχουμε δει κάτι τέτοιο στην Porsche 911 GT3, σε κάποιες McLaren, ακόμα και ως επιλογή στο Honda Civic Type R. Η αφαίρεση περίπου 15 κιλών των δύο συστημάτων, ωστόσο, μπορεί να επιτευχθεί π.χ. με το χαμηλότερο φορτίο καυσίμου, με λίγη δίαιτα του οδηγού ή με λιγότερες αποσκευές - είναι, όμως, στ' αλήθεια τόσο χρήσιμο κάτι τέτοιο; Και είναι λογικό να πληρώσεις δεκάδες χιλιάδες ευρώ και να μην έχεις ηχοσύστημα και air-condition, να μην ακούς μουσική στο ταξίδι ή να ιδρώνεις σε μια ζεστή μέρα, για να κερδίσεις λίγα δέκατα στο γύρο;

Δείτε επίσης