Σχεδιασμένη από τον Giugiaro, με μοτέρ Wankel και το σήμα της Suzuki στο ντεπόζιτο της η RE5 είναι η μοναδική ιαπωνική μοτοσικλέτα μαζικής παραγωγής με περιστροφικό μοτέρ.

Συνδυάζοντας καινοτόμα για την εποχή της χαρακτηριστικά η Suzuki RE5 είχε θεωρητικά όλα τα φόντα για να αποτελέσει μια εμπορική επιτυχία, όταν παρουσιάστηκε το 1974. Αν και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα εκείνης της εποχής, μπορεί να θεωρηθεί best seller, στην πραγματικότητα η ιαπωνική δημιουργία είναι ένα από τα μεγάλα εμπορικά «flops» των δύο τροχών, η οποία ωστόσο έχει σήμερα την δική της συλλεκτική αξία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Στα μέσα της 10ετίας του '70, σε μια περίοδο μεγάλων εξελίξεων και έντονου πειραματισμού στους δύο τροχούς, η τοποθέτηση ενός ελαφριού και ισχυρού Wankel κινητήρα σε ένα πλαίσιο μοτοσικλέτας ακουγόταν ως μια πολύ καλή ιδέα με μεγάλες προοπτικές που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τους δυνατούς και μικρότερου βάρους δίχρονους κινητήρες.

Στην Ευρώπη, από όπου άλλωστε ξεκίνησε την πορεία του ο κινητήρας που εφηύρε ο Γερμανός Felix Wankel στα τέλη της 10ετίας του '30, οι μοτοσικλέτες με περιστροφικούς κινητήρες είχαν ήδη αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους.

Στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, η πρώτη εταιρεία που έδειξε πρόθεση να κατασκευάσει μια μοτοσικλέτα με μοτέρ Wankel, ήταν η Yamaha, η οποία αγόρασε τα δικαιώματα από την NSU και παρουσίασε πρώτη μια μοτοσικλέτα με περιστροφικό μοτέρ, ως πρωτότυπο στο Σαλόνι του Τόκιο του 1972.

Η υγρόψυκτη πρόταση της όμως με το διπλού ρότορα μοτέρ των 660 κ.εκ. και 70 περίπου ίππων έμεινε στα χαρτιά. Σύμφωνα και με τον Τύπο της εποχής, η εταιρεία των τριών διαπασών ήθελε απλά να κάνει τεχνολογική επίδειξη των λύσεων που μπορούσε να προσφέρει στο κοινό της μοτοσικλέτας.

Ανεβάζοντας τον πήχη ένα σκαλί πιο πάνω, η Suzuki άδραξε την ευκαιρία και είδε την κατασκευή μιας Wankel μοτοσικλέτας παραγωγής πιο σοβαρά. Μάλιστα, θέλοντας να δώσει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις στο εγχείρημα της, ανέθεσε τη σχεδίαση της μοτοσικλέτας της στον Giorgetto Giugiaro.

Με έναν υγρόψυκτο ρότορα με χωρητικότητα ισοδύναμη με 493 κ.εκ., η Suzuki RE5 έκανε για πρώτη φορά την εμφάνιση της στο Σαλόνι του Τόκιο το 1973 ως πρωτότυπη. Το κοινό επιφύλαξε μια ανάμικτη υποδοχή στη δημιουργία των Ιαπώνων με τον Giugiaro να έχει βάλει τη δική του σχεδιαστική "υπογραφή" -ειδικά στη σχεδίαση των οργάνων και των φωτιστικών σωμάτων- με τέτοιο τρόπο που δεν άρεσε και τόσο πολύ.

Αυτό που δεν άρεσε επίσης ήταν η πολυπλοκότητα του υψρόψυκτου Wankel, η οποία σε συνδυασμό με την προσπάθεια της Suzuki να κρατήσει μακριά τις πολύ υψηλές θερμοκρασίας που αναπτύσσονταν τόσο στον ίδιο τον κινητήρα όσο και στην εξάτμιση (πάνω από 900 βαθμοί Κελσίου!) έστειλαν το βάρος στα 260 κιλά, πλήρες υγρών.

Παράλληλα, στους 62 ίππους, η απόδοση του κινητήρα ήταν κατώτερη της αντίστοιχης εν σειρά 4κύλινδρης GT750 εκείνης της εποχής. Ωστόσο η RE5 έφερνε στο τραπέζι τα δικά της θετικά στοιχεία. Το πρώτο ήταν ο ιδιαίτερα ομαλός και άμεσος τρόπος λειτουργίας του Wankel που ξεπερνούσε τους 4κύλινδρους της εποχής και το δεύτερο ήταν η συμπεριφορά της RE5, η οποία σχολιάστηκε ιδιαίτερα θετικά από τον ειδικό Τύπο, ως η καλύτερη μεταξύ των Ιαπωνικών μοτοσικλετών και πολύ κοντά σε εκείνη των ευρωπαϊκών προτάσεων.

Η ανάμικτη υποδοχή του κοινού για την Wankel Suzuki, οδήγησε και σε πωλήσεις που δεν πληρούσαν τους στόχους της ιαπωνικής εταιρείας, παρά την μερική ανασχεδίαση που δέχτηκε η RE5 μόλις ένα χρόνο μετά την έναρξη της παραγωγής της, δίνοντας της μια πιο συμβατική σχεδίαση για τα δεδομένα της εποχής.

Τελικά οι Ιάπωνες τράβηξαν την πρίζα για την RE5 το 1976 με την συνολική παραγωγή να σταματά κοντά στις 6.000 μονάδες, πολλές από τις οποίες παρέμειναν απούλητες...

Ωστόσο, μια από αυτές που πωλήθηκαν στις Η.Π.Α., έχοντας μεταναστεύσει από τότε στη Μ Βρετανία μπορεί να γίνει δική σας για το ποσό των 7.280 ευρώ. Πρόκειται για μια ανασχεδιασμένη RE5 του 1975, με περίπου 20.000 χλμ. στο οδόμετρο της, η οποία φαίνεται να βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Ο τωρινός ιδιοκτήτης της δεν έχει στην κατοχή του έγγραφα από την ιστορία της μοτοσικλέτας κατά την θητεία της στις Η.Π.Α.. Αναφέρει όμως ότι έχει διατηρηθεί σε κατάσταση μοτοσικλέτας «που άνηκε σε συλλογή». Την αγγελία της μοναδικής υγρόψυκτης ιαπωνικής μοτοσικλέτας που μπήκε ποτέ στην παραγωγή μπορείτε να την βρείτε εδώ.

Δείτε επίσης