Τα τελευταία χρόνια, το μεγαλύτερο και μόνιμο debate αφορά την στροφή της παγκόσμιας αυτοκίνησης προς τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.

Η ρότα προς τα εκεί είναι δεδομένη, απλά η ταχύτητα με την οποία γίνεται η μετάβαση, ποικίλλει από αγορά σε αγορά.

Στην Ευρώπη, το «σημείο μηδέν» για νέα αυτοκίνητα με κινητήρες εσωτερικής καύσης βρίσκεται μία δεκαετία μακριά κι όπως φαίνεται, εκεί θα αποκαλυφθεί το δεύτερο colpo grosso των Κινέζων.

Το πρώτο αφορούσε τη στροφή προς την ηλεκτροκίνηση – τομέα στον οποίο οι αυτοκινητοβιομηχανίες από την ασιατική χώρα είχαν ξεκάθαρο προβάδισμα, με αποτέλεσμα τώρα που ο εκ Γηραιάς Ηπείρου ορμώμενος ανταγωνισμός τρέχει και δεν φτάνει, οι Κινέζοι να παρουσιάζουν άκρως ανταγωνιστικά προϊόντα. Σε τεχνολογία, ποιότητα και τιμές. Ένα παιχνίδι που μοιάζει εξ αρχής χαμένο.

Όμως αυτή η «ήττα», φαίνεται πως αφορά μόνο στο πρώτο ημίχρονο. Και πως η ιστορία εξελίσσεται σε «διπλό ημίχρονο, διπλό τελικό».

Κι αυτό διότι οι Κινέζοι έχουν ήδη επενδύσει μαζικά σε εναλλακτικές λύσεις. Όχι μόνο στο υδρογόνο που αποτελεί επιλογή και της Toyota αλλά και στα συνθετικά καύσιμα κάθε είδους.

Εδώ λοιπόν είναι το δεύτερο colpo grosso – στα συνθετικά καύσιμα που μπορούν να μετατρέψουν απόβλητα σε πηγή ενέργειας.

Μία απαραίτητη πηγή ενέργειας, που περιλαμβάνεται στα πλάνα των Κινέζων ως λύση μέχρι και το 2060. Με τεχνολογία που θα είναι νόμιμη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έτσι οι Ευρωπαίοι Κατασκευαστές θα βρεθούν εκ νέου με την πλάτη στον τοίχο. Όπως τώρα, που δεν τους βγαίνει η επένδυση στα ηλεκτρικά και δεν έχουν τις πωλήσεις που θα τη δικαιολογούσαν, έτσι και στο «δεύτερο ημίχρονο», όταν η βιώσιμη λύση θα είναι η χρήση οχημάτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης που όμως θα χρησιμοποιούν βιοκαύσιμα, θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν.

Και την ίδια ώρα, οι Κινέζοι θα είναι ξανά μπροστά, έτοιμοι να εξασφαλίσουν και την υπόλοιπη πίτα της αγοράς, μιας και θα έχουν τα αυτοκίνητα για να πουλήσουν άμεσα και οικονομικά.