Το supercar Volkswagen W12 δεν ήταν ακριβώς αυτό που θα έλεγε κανείς «αυτοκίνητο του λαού», αλλά σίγουρα ήταν πρωτοποριακό, απόλυτα λειτουργικό και εκθαμβωτικά ταχύ.

Παράλληλα, ήταν το πρωτότυπο που άνοιξε για τον γερμανικό όμιλο την καινοτομική τεχνολογία του κινητήρα 12 κυλίνδρων σε διάταξη W. Εξελίσσοντάς τον στο supercar αυτό, οι μηχανολόγοι της Volkswagen απέκτησαν πολύτιμα δεδομένα για τις αντοχές του και έτσι κατάφεραν να κάνουν την αρχιτεκτονική του ανθεκτική και να μεγιστοποιήσουν την απόδοσή του.

Τις δύο δεκαετίες που ακολούθησαν, ο W12 έμελλε να τοποθετηθεί σε εμβληματικά supercars και λιμουζίνες παραγωγής του ομίλου, όπως στο Audi A8, στα VW Phaeton και Touareg, καθώς και -με διπλό turbo- σε διάφορες Bentley. Η κορυφαία εφαρμογή, ωστόσο, λογίζεται η παραλλαγή του με τετραπλό Turbo στην εξωτική Bugatti Veyron.

Στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, όταν παρουσιάστηκε στο Σαλόνι του Τόκιο το 1997, το Volkswagen W12 ήταν η μεγαλύτερη μέχρι εκείνη τη στιγμή αναχώρηση της γερμανικής εταιρείας από το αρχέγονο Beetle του Μεσοπολέμου - από το πρώτο της προσιτό και απέριττο αυτοκίνητο που έδωσε στην εταιρεία την ονομασία «αυτοκίνητο του λαού».

Το πρώτο supercar της εταιρείας προέκυψε από την απόφαση του τότε CEO του ομίλου, Ferdinand Piech, να κατασκευαστεί ένα εξωτικό σπορ τετράτροχο για να αποτελέσει τη βάση όχι μόνο της εξέλιξης, αλλά και της παγκόσμιας προβολής του νεότευκτου τότε κινητήρα W12 - τον οποίο η Volkswagen συνόδευε με πολύ υψηλές προσδοκίες στους κόσμους των supercars και των πολυτελών λιμουζινών.

Ο σχεδιασμός του W12 ανατέθηκε στην Italdesign του θρυλικού Giorgetto Giugiaro, με τις προϋποθέσεις να είναι εμθαμβωτικό στην όψη, εντυπωσιακά αεροδυναμικό, και η χωροταξία του να επιτρέπει την τοποθέτηση του W12 στο κέντρο και την εφαρμογή του συστήματος τετρακίνησης Syncro.

Το διθέσιο που προέκυψε θύμιζε ένα πρωτότυπο των αγώνων αντοχής και του LeMans που έχασε το δρόμο για την πίστα. Στην πρώτη του θέαση, στην έκθεση της Ιαπωνίας, άφησε άφωνο τον κόσμο της αυτοκίνησης με το σχεδιασμό του.

Όμως ακόμα περισσότερος ντόρος έγινε για τον κινητήρα του: ήταν η πρώτη αποκάλυψη του W12 στον κόσμο. Ο κινητήρας αφομοίωνε σε μία μονάδα δύο εξακύλινδρα μπλοκ, συνολικής χωρητικότητας 5.6 λίτρων και απόδοσης 414 ίππων - που ήταν εντυπωσιακή απόδοση ακόμα και για ένα supercar, την εποχή εκείνη.

Πέραν του σχεδιασμού του, εντυπωσίασε και με τις τεχνολογικές του καινοτομίες - όπως την πολλαπλή εισαγωγής διπλής ροής από μανγήσιο, αλλά και τον εξελιγμένο χρονισμό των βαλβίδων. Ο κινητήρας και όλες αυτές οι τεχνολογίες θα εξελίσσονταν τα επόμενα χρόνια για να εφαρμοστούν στα ακριβότερα αυτοκίνητα παραγωγής της εταιρείας, μιας και η VW έκανε εξ αρχής σαφές ότι το W12 δεν θα έβγαινε ποτέ προς πώληση.

Παρόλα αυτά, οι Γερμανοί παρουσίασαν σύντομα και μια πισωκίνητη και ανοικτή (roadster) έκδοση του supercar, και -κυρίως- επεφύλασσαν το 2001 την ακόμα πιο ακραία παραλλαγή του: το θρυλικό W12 Nardo, που πήρε το όνομά του από το Nardο Ring, την ιταλική πίστα δοκιμών στην περιοχή του Lecce.

Το Nardo είχε ακόμα πιο ελαφρύ πλαίσιο, τροποποιημένη σχεδίαση, αλλά κυρίως περαιτέρω βελτιώσεις του κινητήρα W12: τώρα η χωρητικότητά του αυξήθηκε στα 6.0 λίτρα και η ισχύς τους στους 591 ίππους - και οι βελτιώσεις απέφεραν συγκλονιστικά αποτελέσματα από τις πρώτες κιόλας δοκιμές του στην πίστα.

Με το μαύρο του χρώμα και τις χρυσαφί ζάντες της BBS, το W12 Nardo κάλυψε σε 24 συνεχόμενες ώρες 7.084 χιλιόμετρα με μέση ωριαία ταχύτητα 295,3 km/h, σημειώνοντας το παγκόσμιο σχετικό ρεκόρ μέχρι τότε. Αυτό θα ήταν το πρώτο από τα πολλά.

Tο Φεβρουάριο του 2002, το γερμανικό supercar έσπασε και πάλι το ίδιο ρεκόρ, συμπληρώνοντας 7.739 χιλιόμετρα με την εκθαμβωτική μ.ω.τ. των 322,8 km/h. Μέχρι το τέλος της εξέλιξής του, το Volkswagen W12 Nardo είχε σπάσει συνολικά 7 παγκόσμια ρεκόρ, και 12 ακόμα σε επιμέρους κατηγορίες. Στο παρακάτω video μπορείτε να δείτε εντυπωσιακά πλάνα από το δεύτερο αυτό ρεκόρ, το οποίο συντελέστηκε φυσικά στην πίστα του Nardo.

Διαβάστε επίσης